Η εξέγερση της 17ης Ιουνίου 1953 υπήρξε ξεσηκωμός μεγάλης κλίμακας ενάντια στην κυβέρνηση της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Η εξέγερση ξεκίνησε από το Βερολίνο όταν εργάτες στον κατασκευαστικό κλάδο ξεσηκώθηκαν στις 16 Ιουνίου του 1953.[1] Η εξέγερση τελικώς κατεστάλη βιαίως από τεθωρακισμένα των σοβιετικών δυνάμεων κατοχής του Βερολίνου[2] και τη Λαϊκή Αστυνομία (Volkspolizei), την αστυνομία του κομμουνιστικού καθεστώτος της Ανατολικής Γερμανίας. Παρόλο που η εξέγερση ήρθε αντιμέτωπη με ισχυρή καταστολή, δεν ετέθη εύκολα υπό έλεγχο. Ακόμη και μετά την πάροδο της 17ης Ιουνίου του 1953, έγιναν διαδηλώσεις σε περισσότερες από 500 ανατολικογερμανικές πόλεις και χωριά.[3]
Ιστορικό υπόβαθρο
Τον Ιούλιο του 1952, το δεύτερο κομματικό συνέδριο του Ενιαίου Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας (ΕΣΚΓ)πραγματοποιήθηκε στο Ανατολικό Βερολίνο. Σύμφωνα με τα λόγια του Γενικού Γραμματέαα του ΕΣΚΓ Βάλτερ Ούλμπριχτ, θα γινόταν «συστηματική εφαρμογή του σοσιαλισμού» (planmäßiger Bauhaus des Sozialismus): αποφασίστηκε ότι η διαδικασία σοβιετοποίησης έπρεπε να ενταθεί και ο ρόλος του κράτους να επεκταθεί. Το κόμμα έπραττε σύμφωνα με αιτήματα του σοβιετικού ηγέτη Ιωσήφ Στάλιν.