Ήταν η δεύτερη κόρη του Αλβέρτου Γ΄ Αχιλλέα εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου από τον πρώτο γάμο του με τη Μαργαρίτα, κόρη του Ιακώβου μαργράβου του Μπάντεν-Μπάντεν.
Τον Απρίλιο ή τον Μάιο του 1467 παντρεύτηκε στη Στουτγάρδη τον Έμπερχαρτ Β΄ κόμη της Βυρτεμβέργης (1447-1504). Μέσω του γάμου της κόρης του, ο Αλβέρτος Γ΄ Αχιλλέας μπόρεσε να ασκήσει σημαντική επιρροή στον γαμπρό του. [3] Ο σύζυγος τής Ελισάβετ ανήλθε σε δούκα της Βυρτεμβέργης το 1496. Ο γάμος ήταν άτεκνος και καθόλου ευτυχισμένος. Η Ελισάβετ πέρασε πολύ χρόνο στην Αυλή του πατέρα της. Ο Έμπερχαρντ Β΄ παραιτήθηκε στις 11 Ιουνίου 1498 στο Χορμπ αμ Νέκαρ υπέρ του ανιψιού του Ούλριχ στο δουκάτο, με τη συμφωνία ότι ο Ούλριχ θα παρείχε στην Eλισάβετ ένα εισόδημα που θα ταίριαζε στη δούκισσα. [4]
Σε αντίθεση με τον σύζυγό της, η Ελισάβετ δεν απελάθηκε από τη Βυρτεμβέργη, αλλά η συμφωνία που υπεγράφη στο Χορμπ αμ Νέκαρ έθετε την υποχρέωση του νέου κυβερνήτη να φροντίσει για τη συντήρησή της. Αποσύρθηκε το 1499 ως χήρα στην έδρα της στο κάστρο Nύρτινγκεν, όπου έζησε μία ευσεβή και με φιλανθρωπίες ζωή. Έκανε πολλά για να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση της πόλης Nύρτινγεν, η οποία είχε καεί είκοσι χρόνια νωρίτερα.
↑Carl Pfaff: Fürstenhaus und Land Württemberg nach den Hauptmomenten, von der ältesten bis auf die neueste Zeit, Schweizerbart, 1849, p. 70
↑Ludwig F. Heyd, Karl Pfaff: Ulrich, Herzog zu Württemberg: Ein Beitrag zur Geschichte Württembergs und d. dt. Reichs im Zeitalter d. Reformation, Fues, 1841, p. 32
