Εκλογές διεξάγονται στην Κολομβία, για πρόεδρο, αντιπρόεδρο, βουλή και γερουσία. Επίσης, διενεργούνται τοπικές εκλογές και δημοψηφίσματα. Ο Πρόεδρος της Κολομβίας εκλέγεται από το λαό.Η θητεία του Προέδρου και του αντιπροέδρου είναι τετραετής. Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κογκρέσο, το οποίο απαρτίζεται από δύο σώματα: τη Γερουσία (Senado) με 102 έδρες και τη Βουλή των Αντιπροσώπων (Camara de Representantes), με 166 μέλη. Οι βουλευτές και οι γερουσιαστές εκλέγονται από το λαό για τετραετή θητεία.
Την εποπτεία των εκλογών ασκεί το Εθνικό Εκλογικό Συμβούλιο.
Στη χώρα επικρατεί δικομματισμός, ενώ εξαιτίας της διαφθοράς, εκλογική νοθεία, δωροδοκίες και άλλα σκάνδαλα λαμβάνουν χώρα σε επίπεδο δήμων και σε εθνικό επίπεδο.[1][2]
Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 25 Μαΐου 2014 με τον δεύτερο γύρο στις 15 Ιουνίου 2014. Πρόεδρος επανεξελέγη με ποσοστό 50,95% ο Χουάν Μανουέλ Σάντος.
Σε δημοψήφισμα που διεξήχθη στις 26 Αυγούστου 2018. ζητήθηκε από τους ψηφοφόρους να εγκρίνουν ή να απορρίψουν επτά προτάσεις με στόχο τη μείωση της διαφθοράς. Ανάμεσα σε αυτές ήταν η μείωση του ορίου θητειών για όλους τους πολιτικούς σε τρεις, η απαίτηση οι υποψήφιοι αλλά και οι συγγενείς τους να αποκαλύπτουν τα περιουσιακά τους στοιχεία και η αφαίρεση του δικαιώματος για έφεση σε καταδίκες για διαφθορά.[3]
Οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι ήταν 12,1 εκατομμύρια και τουλάχιστον το ένα τρίτο από αυτούς έπρεπε να είχε προσέλθει στην κάλπη, προκειμένου να είναι δεσμευτικό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.[4] Ωστόσο, ψήφισαν μόνο 11,7 εκατ. ψηφοφόροι (32%) με αποτέλεσμα να μην ισχύει το δημοψήφισμα.[5] Όλες οι προτάσεις εγκρίθηκαν από τους ψηφίσαντες, με ποσοστό 99%.[6]
1957
Στο δημοψήφισμα που έγινε από τη χούντα του στρατού την 1η Δεκεμβρίου 1957, ψήφισαν για πρώτη φορά και γυναίκες.[7] Το 95% των ψηφοφόρων ενέκριναν το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα της χούντας.
1990
Τρία δημοψηφίσματα διενεργήθηκαν το 1990. Στο πρώτο, που έγινε παράλληλα με τις βουλευτικές και τις τοπικές εκλογές στις 11 Μαρτίου 1990, το 95% των ψηφοφόρων τάχθηκαν υπέρ της σύστασης Συντακτικής Συνέλευσης. Το δημοψήφισμα εκείνο ήταν ανεπίσημο.[8]
Στη συνέχεια, διενεργήθηκε επίσημο δημοψήφισμα που προκήρυξε ο πρόεδρος Βιρχίλιο Μπάρκο Βάργας. Η ψηφοφορία έγινε παράλληλα με τις προεδρικές εκλογές στις 27 Μαΐου 1990 και το 96% των πολιτών υπερψήφισαν την πρόταση να συσταθεί Συντακτική Συνέλευση.[9]
Τέλος, στις 9 Δεκεμβρίου 1990, παράλληλα με τις εκλογές για την ίδια τη Συνέλευση, διενεργήθηκε νέο δημοψήφισμα από τον πρόεδρο Σέσαρ Γκαβίρια, ο οποίος επέλεξε να θέσει ξανά σε λειτουργία την νομιμότητα της Συνέλευσης.[10] Ως όρος τέθηκε ότι όσοι και όσες ψήφιζαν "ναι" στο δημοψήφισμα θα είχαν και δικαίωμα ψήφου στις εκλογές για την ανάδειξη των μελών της Συνέλευσης.
Ένα ανεπίσημο δημοψήφισμα έγινε με ιδιωτική πρωτοβουλία στις 26 Οκτωβρίου 1997 για την "ειρήνη, τη ζωή και την ελευθερία", ταυτόχρονα με τις περιφερειακές και διαμερισματικές εκλογές.[12] Στις περιοχές της υπαίθρου οι κάτοικοι δεν προσήλθαν στην κάλπη, υποκύπτοντας στις πιέσεις των ανταρτών. Όμως, οι ψηφοφόροι στις πόλεις ψήφισαν υπέρ της πρότασης με ποσοστό άνω του 90%.[13]
2003
Σε δημοψήφισμα με 15 ερωτήματα, που διεξήχθη στις 25 Οκτωβρίου 2003, ζητήθηκε από τους πολίτες να αποφανθούν για μεταρρυθμίσεις στο σύνταγμα. Ωστόσο, μόνο ένα ερώτημα, εκείνο που αφορούσε την ανικανότητα στο δημόσιο αξίωμα, εγκρίθηκε (με 93% υπέρ) με το απαιτούμενο ποσοστό συμμετοχής του 25%.[14]
2016
Η τελική ειρηνευτική συμφωνία της κολομβιανής κυβέρνησης με τους αντάρτες του FARC τέθηκε σε δημοψήφισμα προς επικύρωση. Η ψηφοφορία διεξήχθη στις 2 Οκτωβρίου 2016.[15] Η συμφωνία δεν εγκρίθηκε, καθώς υπέρ της τάχθηκε το 49,8% και καταψηφίστηκε από το 50,2% των ψηφισάντων.[16]