Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 15/02/2019.
Το Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών (ΕΤΑ) είναι επίλεκτη μονάδα ειδικών επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού. Συγκροτήθηκε το 1959 στη Σχολή Αλεξιπτωτιστών, κι ανήκε οργανικά σε αυτήν έως το 1998, οπότε αποσπάστηκε από αυτήν ως ανεξάρτητη μονάδα και υπάχθηκε στο τότε 13ο Σύνταγμα Αμφίβιων Καταδρομών (13 ΣΑΚ), ενώ πλέον ανήκει οργανικά στην 1η Ταξιαρχία Kαταδρομών - Αλεξιπτωτιστών.[1]
Το ΕΤΑ στεγαζόταν στο στρατόπεδο Ε.Σέεμαν στον Ασπρόπυργο Αττικής από την ίδρυσή του έως το έτος 2000, οπότε και μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Α.Καλλίνσκη στη Νέα Πέραμο Αττικής.[2]
Από το 1998 επανδρώνεται μόνον από στελέχη του Στρατού Ξηράς (μόνιμους, ΕΠΥ, ΕΜΘ, ΕΠΟΠ), περίπου 100 συνολικά αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, οι οποίοι εκπαιδεύονται σε όλα τα σχολεία των ειδικών δυνάμεων, ενώ κληρωτοί υπηρέτησαν στο ΕΤΑ από την ίδρυσή του έως και το 1998 (έως την ΕΣΣΟ 97Α).(είναι επαληθέυσιμο;)
Το 2021, μεταξύ 29 Νοεμβρίου και 2 Δεκεμβρίου διεξήχθη αξιολόγηση του ΕΤΑ από το Στρατηγείο Ειδικών Επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ (NSHQ). Κατά την διάρκεια της αξιολόγησης το Ειδικό Τμήμα Αλεξιπτωτιστών συνεργάστηκε με μια Ομάδα ΧΒΡΠ (Χημικών, Βιολογικών, Ραδιολογικών, Πυρηνικών) Ουσιών του Ειδικού Λόχου ΠΒΧ. Το σύνολο των αποστολών συμπεριλάμβανε Ξένη Εσωτερική Άμυνα, Άμεση Δράση και Ειδική Αναγνώριση. Η Επιτροπή αξιολόγησε το ΕΤΑ ως «ετοιμοπόλεμο» («Combat Ready») και χαρακτήρισε την απόδοσή του ως «εξαιρετική», κατατάσσοντας την Μονάδα στο τρίτο – υψηλότερο δυνατό επίπεδο αξιολόγησης.[4][5][6]
Οργάνωση
Το ΕΤΑ αποτελείται από έξι (6) Ειδικές Ομάδες (ΕΟ), οι οποίες τιτλοφορούνται ανάλογα με το κύριο πεδίο δράσης τους ως εξής:
1η και 2η ΕΟ, εξειδικεύονται στην Στρατιωτική Ελεύθερη Πτώση.
3η και 4η ΕΟ, εξειδικεύονται στις Αμφίβιες Επιχειρήσεις.
5η και 6η ΕΟ, εξειδικεύονται στον Ορεινό Αγώνα.
Αποστολή
Η αποστολή του ΕΤΑ είναι πρωτίστως η στρατιωτική αναγνώριση (διείσδυση, παρατήρηση, αποστολή πληροφοριών) και δευτερευόντως η προσβολή στόχων αυξημένου ενδιαφέροντος και η τερματική καθοδήγηση πυρών υποστήριξης (JTAC).[7][8]