Πρόκειται για την ανάρτηση ειδησεογραφικού υλικού στον παγκόσμιο ιστό είτε ως επανέκδοση κάποιων έντυπων εφημερίδων είτε ως αυτόνομες εκδόσεις. Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις δημιούργησαν πληθώρα νέων ευκαιριών που ευνόησαν τις εφημερίδες όσον αφορά τον ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα μέσα σε σχέση με την ταχύτητα με την οποία παρουσιάζουν ένα συμβάν, επιπλέον έριξε δραματικά το κόστος, καθώς οι εφημερίδες δεν χρειάζεται πλέον να εκτυπώνουν τόσο πολύ. Τα ηλεκτρονικά μέσα και τα δημοσιεύματά τους διαθέτουν πνευματικά δικαιώματα και διέπονται από τους ίδιους νόμους (συκοφαντία, ιδιωτικότητα) με τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.[1]Η ιδέα της διαδικτυακής εφημερίδας και της διαδικτυακής δημοσιογραφίας εμφανίστηκαν περίπου τον ίδιο καιρό με την μαζική επέκταση του διαδικτύου και τη δημιουργία του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web) στην δεκαετία του 1990[2].
Βασικά πλεονεκτήματα
Ψηφιοποίηση και σύγκλιση
Περισσότερη διαδραστικότητα μεταξύ κοινού-δημοσιογράφου
Το κύριο χαρακτηριστικό που διαχωρίζει μια έντυπη έκδοση από μια διαδικτυακή, εκτός από το γεγονός ότι η μια βρίσκεται στο διαδίκτυο, είναι ότι μια διαδικτυακή εφημερίδα χαρακτηρίζεται από μεγάλα επίπεδα διαδραστικότητας και πολυμεσικότητας.[4]Πιο συγκεκριμένα μια διαδικτυακή εφημερίδα προσπερνάει τα βασικά χαρακτηριστικά μιας έντυπης εφημερίδας (κείμενο, εικόνα), με τη χρήση βίντεο, ήχου, υπερσυνδέσμων, κινούμενων σχεδιαγραμμάτων, διαδραστικών παιχνιδιών, διαδραστικών γραφημάτων, όπως για παράδειγμα ένα χάρτη ή ένα χρονοδιάγραμμα που παρέχουν πληροφορίες ευκολότερα και αμεσότερα στον δέκτη.[5]
Αντίκτυπος στην παραδοσιακή δημοσιογραφία
Η έλευση της διαδικτυακής εποχής είχε τεράστιο αντίκτυπο στο ρόλο της δημοσιογραφίας με αποτέλεσμα ο ρόλος του δημοσιογράφου να αλλάζει συνεχώς καθώς σήμερα ο καθένας μπορεί να δημοσιεύει υλικό, ένα προνόμιο που κατείχαν παραδοσιακά μόνο οι επαγγελματίες του χώρου της δημοσιογραφίας. Έτσι, ο δημοσιογράφος πλέον δεν δημοσιεύει απλά υλικό αλλά λειτουργεί ως μια μορφή φίλτρου στο σημερινό χάος πληροφοριών που επικρατεί στο διαδίκτυο.[6]