Δημήτριος Χριστοδούλου

Δημήτριος Χριστοδούλου
Γέννηση19  Οκτωβρίου 1951[1]
Αθήνα[2]
ΥπηκοότηταΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ελλάδα
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Πρίνστον
ΒραβεύσειςΥποτροφία Γκούγκενχαϊμ, Βραβείο ΜακΆρθουρ, Tomalla Foundation (2008), Doctor of Science (honorary) (28  Μαΐου 2001), βραβείο Μπότσερ (1999 και 1999), Βραβείο Σάο (2011), βραβείο Σάο για τις μαθηματικές επιστήμες (2011) και βραβείο Μαρσέλ Γκρόσμαν (2021)
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςμαθηματικά
Ιδιότηταμαθηματικός, φυσικός και διδάσκων πανεπιστημίου
Διδακτορικός καθηγητήςΤζον Άρτσιμπαλντ Ουίλερ και Remo Ruffini
Ακαδημαϊκός τίτλοςδιδακτορικό δίπλωμα
Φοιτητές τουShuang Miao
δεδομένα (π • σ • ε )
Για άλλα πρόσωπα με το όνομα Δημήτρης Χριστοδούλου, δείτε: Δημήτρης Χριστοδούλου (αποσαφήνιση).

Ο Δημήτριος Χριστοδούλου (Demetrios Christodoulou) είναι Έλληνας μαθηματικός φυσικός, που έγινε γνωστός από την απόδειξή του, μαζί με τον Σέρτζιου Κλάινερμαν, για τη μη γραμμική ευστάθεια του χωροχρόνου Minkowski της Ειδικής σχετικότητας στα πλαίσια της Γενικής θεωρίας της σχετικότητας.

Σπουδές και σταδιοδρομία

Ο Δ. Χριστοδούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Οκτωβρίου 1951[3] και πήρε το διδακτορικό του στη φυσική από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον το 1971 με επιβλέποντα τον Τζων Α. Xουήλερ.[4] Μετά από ένα χρονικό διάστημα σε προσωρινές θέσεις στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Καλιφόρνιας, στο CERN και στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για τη Φυσική, ο Χριστοδούλου έγινε καθηγητής των Μαθηματικών, πρώτα στο Πανεπιστήμιο του Σύρακιουζ και μετά στο Ινστιτούτο Κουράντ και στο Πρίνστον, πριν ολοκληρώσει τη σταδιοδρομία του ως καθηγητής των Μαθηματικών και της Φυσικής στο ETH Ζυρίχης, στην Ελβετία.[3] Ο Δημήτριος Χριστοδούλου κατέχει διπλή ελληνική και αμερικανική υπηκοότητα.

Το ερευνητικό έργο του

Το 1993 οι Χριστοδούλου και Κλάινερμαν εξέδωσαν ένα βιβλίο στο οποίο αναπτύσσουν με λεπτομέρεια την εξαιρετικά δύσκολη απόδειξη της ευστάθειας του χωροχρόνου Minkowski. Το 1991 ο Χριστοδούλου είχε δημοσιεύσει μία εργασία[5] που δείχνει ότι οι δοκιμαστικές μάζες ενός ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων υφίστανται μόνιμες σχετικές μετατοπίσεις μετά το πέρασμα ενός κυματοσυρμού βαρυτικών κυμάτων, ένα φαινόμενο που έχει ονομασθεί «φαινόμενο της μη γραμμικής μνήμης». Κατά την περίοδο 1987–1999 δημοσίευσε μία σειρά εργασιών για τη βαρυτική κατάρρευση ενός σφαιρικά συμμετρικού βαθμωτού πεδίου κάτω από τη βαρύτητα που επάγει η ενέργειά του και για τη δημιουργία μελανών οπών και άλλων χωροχρονικών ιδιομορφιών.[6][7][8] Απέδειξε επίσης ότι, αντίθετα με αυτό που αναμενόταν, μπορούν να δημιουργούνται και χωροχρονικές ιδιομορφίες που δεν «στεγάζονται» μέσα σε μελανές οπές.[9] Ωστόσο, στη συνέχεια ο ίδιος ο Χριστοδούλου απέδειξε ότι τέτοιες «γυμνές ιδιομορφίες» είναι ασταθείς.[10] Το 2000 εξέδωσε ένα βιβλίο με θέμα τα γενικά συστήματα μερικών διαφορικών εξισώσεων που προκύπτουν από μία αρχή μεταβολών (ή «αρχή δράσεως»). Το 2007 εκδόθηκε βιβλίο του για τον σχηματισμό κρουστικών κυμάτων σε τριδιάστατα ρευστά. Το 2009 δημοσίευσε την απόδειξη ενός αποτελέσματος που συμπληρώνει την ευστάθεια του χωροχρόνου Minkowski, και συγκεκριμένα τού ότι μία επαρκώς ισχυρή ροή εισερχόμενων βαρυτικών κυμάτων οδηγεί στον σχηματισμό μελανής οπής.

Τιμητικές διακρίσεις

Ο Δημήτριος Χριστοδούλου τιμήθηκε με το Βραβείο Μποσέ (Bôcher Memorial Prize)[11] της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας. Η αιτιολόγηση απονομής του βραβείου αναφέρει τη δουλειά του στα σφαιρικώς συμμετρικά βαθμωτά πεδία και στην ευστάθεια του χωροχρόνου Minkowski.

Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Tomalla για τη βαρύτητα.[12], ενώ το 2011, μαζί με τον Ρίτσαρντ Σ. Χάμιλτον, πήραν το Βραβείο Σω στις Μαθηματικές Επιστήμες[13] «για τα υψηλού βαθμού καινοτομίας έργα τους στις μη γραμμικές μερικές διαφορικές εξισώσεις στη λορεντζιανή και τη ριμάνεια γεωμετρία, και στις εφαρμογές τους στη γενική σχετικότητα και την τοπολογία». Ειδικά για τον Χριστοδούλου η αιτιολόγηση αναφέρεται στο έργο του πάνω στη δημιουργία μελανών οπών από ισχυρότατα βαρυτικά κύματα, καθώς και στην παλαιότερη έρευνά του επί των σφαιρικά συμμετρικών βαθμωτών πεδίων με ίδια βαρύτητα και επί της ευσταθείας του χωροχρόνου Minkowski.

Ο Δημήτριος Χριστοδούλου είναι μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών και της αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.[14] Το 2012 έγινε διακεκριμένο μέλος (Εταίρος) της Αμερικανικής Μαθηματικής Εταιρείας.[15]


Παραπομπές

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 3  Μαΐου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2014.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Demetrios Christodoulou Curriculum Vitae» (PDF). Swiss Federal Institute of Technology Zurich. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2010. 
  4. ↑ Δημήτριος Χριστοδούλου στο Mathematics Genealogy Project
  5. ↑ D. Christodoulou (1991). «Nonlinear nature of gravitation and gravitational-wave experiments». Phys. Rev. Lett. 67 (12): 1486–1489. doi:10.1103/PhysRevLett.67.1486. PMID 10044168. Bibcode: 1991PhRvL..67.1486C. 
  6. ↑ D. Christodoulou (1987). «A mathematical theory of gravitational collapse». Commun. Math. Phys. 109 (4): 613–647. doi:10.1007/BF01208960. Bibcode: 1987CMaPh.109..613C. https://archive.org/details/sim_communications-in-mathematical-physics_1987-04_109_4/page/613. 
  7. ↑ D. Christodoulou (1991). «The formation of black holes and singularities in spherically symmetric gravitational collapse». Commun. Pure & Appl. Math. 44 (3): 339–373. doi:10.1002/cpa.3160440305. 
  8. ↑ D. Christodoulou (1993). «Bounded variation solutions of the spherically symmetric Einstein-scalar field equations». Commun. Pure & Appl. Math. 46 (8): 1131–1220. doi:10.1002/cpa.3160460803. 
  9. ↑ D.Christodoulou (1994). «Examples of naked singularity formation in the gravitational collapse of a scalar field». Ann. Math. 140 (3): 607–653. doi:10.2307/2118619. https://archive.org/details/sim_annals-of-mathematics_1994-11_140_3/page/607. 
  10. ↑ D. Christodoulou (1999). «The instability of naked singularities in the gravitational collapse of a scalar field». Ann. Math. 149 (1): 183–217. doi:10.2307/121023. https://archive.org/details/sim_annals-of-mathematics_1999-01_149_1/page/183. 
  11. ↑ «1999 Maxime Bôcher Memorial Prize» (PDF). American Mathematical Society. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2005. 
  12. ↑ «The Tomalla Foundation» (PDF). Tomalla Foundation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 3 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2008. 
  13. ↑ Shaw Prize. Shaw Laureates - 2011 - Mathematical Sciences. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2011. Αρχειοθετήθηκε 2016-12-06 στο Wayback Machine. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2016. 
  14. ↑ «News from the National Academy of Sciences». NAS Members and Foreign Associates Elected. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2012. 
  15. ↑ List of Fellows of the American Mathematical Society, retrieved 2012-11-10.

Μερική εργογραφία

  • Christodoulou, Demetrios· Klainerman, Sergiu (1993). The global nonlinear stability of the Minkowski space. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0-691-08777-6. 
  • Christodoulou, Demetrios (2000). The action principle and partial differential equations. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0-691-04957-2. 
  • Christodoulou, Demetrios (2007). The formation of shocks in 3-dimensional fluids. Ζυρίχη: Ευρωπαϊκή Μαθηματική Εταιρεία. ISBN 978-3-03719-031-9. 
  • Christodoulou, Demetrios (2009). The formation of black holes in general relativity. Ζυρίχη: Ευρωπαϊκή Μαθηματική Εταιρεία. ISBN 978-3-03719-068-5. 
  • Christodoulou, Demetrios· Miao, Shuang (2014). Compressible flow and Euler's equations. Πεκίνο και Somerville: Higher Education Press & International Press. ISBN 978-7-04-040098-4. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι