Ο Γρηγόρης Ασίκης (Κωνσταντινούπολη, 1890 - Αθήνα, 7 Νοεμβρίου 1966) ήταν Έλληνας συνθέτης ρεμπέτικων τραγουδιών, στιχουργός, τραγουδιστής και οργανοπαίκτης.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1890 όπου και τελείωσε το ελληνικό σχολείο. Γιος του Βίκτωρα Ασίκη και της Μαριάνθης Σωτηριάδου απο τη Λέσβο και την Κωνσταντινούπολη αντίστοιχα. Σε ηλικία 15 ετών έμαθε ούτι σ’ έναν Αρμένη δάσκαλο του οργάνου αυτού[1]. Στα 1916 παντρεύτηκε την Κωνσταντινοπολίτισσα Ειρήνη Σωτηριάδου, με την οποία απέκτησε έξι παιδιά. Λίγες μέρες πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 μετακομίζουν στην Αθήνα, στη συνοικία του Βύρωνα[1], όπου άρχισε να δουλεύει ως μουσικός και τραγουδιστής με διάφορους μικρασιάτες μουσικούς. Μέχρι το 1930 ηχογράφησε στις εταιρείες Columbia, Odeon, Parlophone και Polydor ως τραγουδιστής και οργανοπαίκτης διάφορα ρεμπέτικα τραγούδια και αμανέδες ανώνυμων δημιουργών, ενώ από το 1930 δισκογραφεί δικές του συνθέσεις καθώς και συνθέσεις των Κώστα Σκαρβέλη [2] και Αντώνη Διαμαντίδη. Δικά του τραγούδια τραγούδησαν οι Κώστας Νούρος, Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Στελλάκης Περπινιάδης, Μαρίκα Πολίτισσα, Κώστας Ρούκουνας, Κώστας Τσανάκος, Μαρίκα Καναροπούλου, Μάρκος Βαμβακάρης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Απόστολος Χατζηχρήστος, Γιάννης Δραγάτσης, Κώστας Τζόβενος κ.ά.
Εξαιτίας της μεταξικής λογοκρισίας το 1937 εγκατέλειψε τη σύνθεση αμανέδων και τη χρήση του ουτιού και των άλλων μικρασιατικών οργάνων και έγραψε ρεμπέτικα τραγούδια με μπουζούκι.[3]
Λόγω της τιμιότητας και ακεραιότητας του χαρακτήρα του διετέλεσε ταμίας του σωματείου των μουσικών για πολλά χρόνια.[1]
Εξαιτίας των Βενιζελικών του πεποιθήσεων και της συνδικαλιστικής του δράσης αποκλείστηκε για ένα διάστημα από τις δισκογραφικές εταιρείες και άρχισε να πουλάει τραγούδια του σε άλλους μουσικούς, που τα εξέδιδαν σε δίσκο με το όνομά τους.
Πέθανε σε ηλικία 76 ετών στο σπίτι στον Βύρωνα στις 7 Νοεμβρίου του 1966.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Παραπομπές
