Το Γούντι Άλεν: Ένας ανήσυχος άνθρωπος (πρωτότυπος τίτλος: Wild Man Blues) είναι μια ταινία ντοκιμαντέρ του 1997 σε σκηνοθεσία Μπάρμπαρα Κοπλ,[5] με θέμα τη μουσική δραστηριότητα του ηθοποιού/σκηνοθέτη/κωμικού Γούντι Άλεν. Η ταινία πήρε το όνομά της από μια τζαζ σύνθεση, που άλλοτε αποδίδεται στον Τζέλι Ρολ Μόρτον και άλλοτε στον Λούις Άρμστρονγκ και ηχογραφήθηκε (μεταξύ άλλων) και από αυτούς τους δύο. Για το Γούντι Άλεν: Ένας ανήσυχος άνθρωπος στις ΗΠΑ προτείνεται η γονική συναίνεση, επειδή η ταινία περιλαμβάνει πολλές βωμολοχίες.
Θέμα
Η ταινία απεικονίζει την αγάπη του Γούντι Άλεν για τη μουσική της Νέας Ορλεάνης στις αρχές του 20ού αι., διατηρώντας εμφανίσεις στην περιοδεία του 1996 στην Ευρώπη από την New Orleans Jazz Band του. Ο Άλεν παίζει κλαρινέτο με αυτό το συγκρότημα εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια.[6][7][8]
Αν και η ευρωπαϊκή περιοδεία τους είναι το κεντρικό θέμα, η ταινία είναι επίσης η πρώτη μεγάλη δημοσιοποίηση της σχέσης του Άλεν με τη Σουν-Γι Πρεβέν.[9]
Μορφές
Μετά τη διαγραφή των αρχικών, σύγχρονων VHS, η ταινία κυκλοφόρησε μόνο σε DVD. Τον Απρίλιο του 2012 η ταινία εμφανίστηκε ως μπόνους δίσκος σε ένα αυστραλιανό box set των ταινιών του Άλεν και ως έξτρα σε ένα box set του Ηνωμένου Βασιλείου τον Ιούλιο του 2014. Αν και η ταινία δεν είναι διαθέσιμη ως ξεχωριστό DVD σε καμία από τις κύριες αγγλόφωνες χώρες, έχει κυκλοφορήσει μεμονωμένα σε διάφορες εκδόσεις σε όλη την Ευρώπη, με αντίστοιχους (προαιρετικούς) υπότιτλους.
Το σάουντρακ της ταινίας κυκλοφόρησε σε CD και αργότερα ψηφιακά από την RCA.
Απήχηση
Στον ιστότοπο κριτικών Rotten Tomatoes, η ταινία έχει βαθμολογία αποδοχής 86% με βάση 37 κριτικές.[10] Ο Ρότζερ Ίμπερτ δήλωσε «[Η Κοπλ] μπορεί να φαίνεται απίθανη επιλογή για αυτό το υλικό, αλλά αναμφίβολα το ιστορικό της κέρδισε την εμπιστοσύνη του Άλεν».[11] Ο Μέιτλαντ Μακντόνα του TV Guide σχολίασε: «Οι σκληροπυρηνικοί θαυμαστές του Γούντι Άλεν θα είναι ευγνώμονες ακόμα και για αυτές τις μικρές ματιές του ινδάλματός τους στις πιο αυθόρμητες στιγμές του, αλλά οι λιγότερο πιστοί θα ήταν καλύτερα να νοικιάσουν τον Νευρικό εραστή». [12] Η Τζάνετ Μάσλιν της εφημερίδας The New York Times έγραψε «Στο απροσδόκητα απολαυστικό ντοκιμαντέρ της για τον Γούντι Άλεν ως τζαζ μουσικό, η Μπάρμπαρα Κοπλ επιδεικνύει την αλήθεια του κινηματογράφου στην πιο σαγηνευτική του μορφή. Η ταινία της Γούντι Άλεν: Ένας ανήσυχος άνθρωπος προσκαλεί το κοινό του να κάνει μια μεγαλειώδη περιοδεία στην Ευρώπη, να ακούσει χαριτωμένα συναρπαστική μουσική και να δει τον κύριο Άλεν κάτω από ένα πολύχρωμο νέο πρίσμα».[13] Ο Κιθ Φιπς του περιοδικού The AV Club δήλωσε «...Το Γούντι Άλεν: Ένας ανήσυχος άνθρωπος μεταφέρει όμορφα την αίσθηση της αφοσίωσης του θέματός του στην τέχνη του... Όσοι ενδιαφέρονται για τον Άλεν απλώς και μόνο επειδή είναι ο Άλεν θα θέλουν να δουν το όμορφα , αλλά στο τέλος, η Κοπλ έχει μερικά ενδιαφέροντα θέματα (η τζαζ της Νέας Ορλεάνης στην τρέχουσα κατάσταση και ο Γούντι Άλεν) και η ταινία της δεν καταφέρνει να φτάσει στο η καρδιά του καθενός».[14]