Ο Πάτσο ήταν ένας από τους ιδρυτές της αλβανικής σχολής γλυπτικής και παράδοσης.[6]
Εκτός από τα ρεαλιστικά γλυπτά του, ο Πάτσο δημιούργησε επίσης πολλά γυμνά γλυπτά κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 και αναγκάστηκε να τα καταστρέψει, φοβούμενος την τιμωρία από το Κομμουνιστικό Καθεστώς.[6] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δέχθηκε κριτική από άλλα μέλη της Αλβανικής Ένωσης Συγγραφέων και Καλλιτεχνών. Αυτό τον οδήγησε να αποστασιοποιηθεί σταδιακά από την Ένωση.[6]
Μνημείο του Σκεντέρμπεη (1968), σήμερα στην «Πλατεία Σκεντέρμπεη» στα Τίρανα, όπου συνεργάστηκε με τον Αλβανό γλύπτη Οντίσε Πασκάλι και τον Αντρέα Μάνο
Στην έκθεση «Άνοιξη '90» στην Εθνική Πινακοθήκη της Αλβανίας, κέρδισε το πρώτο βραβείο με το έργο τέχνης του Πορτρέτο Κοριτσιού (αλβανικά: Portret vajze), το οποίο ένα χρόνο νωρίτερα (πριν την πτώση του κομμουνισμού στην Αλβανία) είχε απαγορευτεί να εκτεθεί εντός της έκθεσης ως «μοντέρνο έργο τέχνης».