Οι γονείς του Γιαν Μπίτναρ ήταν ο Στανίσουαφ Μπίτναρ, δάσκαλος και στρατιώτης στις Πολωνικές Λεγεώνες στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και η Ζντζισουάβα, το γένος Ρεχουλούβνα.[4] Παρακολούθησε το δημοτικό σχολείο στο Πιάστουφ. Το 1931 έγινε δεκτός στο Γυμνάσιο Στέφαν Μπατόρι στη Βαρσοβία, όπου μετακόμισε την ίδια χρονιά η οικογένεια Μπίτναρ. Ζούσαν στην περιοχή Μοκότουφ.
Το 1934, σε ηλικία 13 ετών, εντάχθηκε στην Πολωνική Προσκοπική Ένωση. Το 1938 έλαβε τον υψηλότερο βαθμό μη εκπαιδευτή, «Πρόσκοπος της Δημοκρατίας». Λίγο πριν, το 1937, άρχισε να παρακολουθεί το λύκειο, όπου αποφοίτησε το Μάιο του 1939.[5]
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Μετά τη γερμανική εισβολή στην Πολωνία το Σεπτέμβριο του 1939, ο Μπίτναρ έζησε στην κατεχόμενη Βαρσοβία και εργάστηκε ως υαλουργός και δάσκαλος σχολείου. Τον Οκτώβριο του 1939, μαζί με μια ομάδα φίλων, εντάχθηκε στη βραχύβια αριστερή πτέρυγα Πολωνική Ανεξάρτητη Λαϊκή Δράση (Polska Ludowa Akcja Niepodległościowa, PLAN), μια ομάδα αντίστασης. Ως μέλος της συνέθεσε και διένειμε φυλλάδια ως απάντηση στον σχηματισμό του Γενικού Κυβερνείου από τους Ναζί. Ωστόσο, σύντομα η οργάνωση διεισδύθηκε από την Γκεστάπο και διαλύθηκε τον Ιανουάριο του 1940. Ο Μπίτναρ έφυγε από τη Βαρσοβία και έζησε με τον παππού και τη γιαγιά του στην Κολμπουσόβα στη νοτιοανατολική Πολωνία, όπου επίσης ενεπλάκη στην αντιναζιστική αντίσταση. Κάπου στις αρχές του 1940 εντάχθηκε στην Ένωση Ενόπλων Μάχης, μια προπομπή οργάνωση του Πολωνικού Εσωτερικού Στρατού. Το Μάρτιο του 1941 έγινε μέλος των Γκρι Τάξεων, μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης ανίχνευσης που πραγματοποιούσε δολιοφθορές και εκτροπή εναντίον των Γερμανών. Συγκεκριμένα, ο Μπίτναρ και ο σύντροφός του επικεντρώθηκαν στο λεγόμενο «μικρό σαμποτάζ» ως μέρος της Ομάδας Βάβερ.[6]
Σύλληψη, θάνατος και αντίποινα
Συνελήφθη από τους Ναζί στις 23 Μαρτίου 1943 και διασώθηκε τρεις ημέρες αργότερα από μια ομάδα μάχης των Γκρι Τάξεων κατά τη διάρκεια της Επιχείρησης Οπλοστάσιο στις 26 Μαρτίου.[7][8] Πέθανε στις 30 Μαρτίου, σε ηλικία 21 ετών, από τραύματα που υπέστη κατά την ανάκριση που διεξήγαγε η Γκεστάπο ενώ βρισκόταν σε αιχμαλωσία.[5]
Τα εξαιρετικά βάναυσα βασανιστήρια του Μπίτναρ διεξήχθησαν από τον SSRottenführer Έβαλντ Λάνγκε και τον SSObersturmführer Χέρμπερτ Σουλτς. Αργότερα και οι δύο δολοφονήθηκαν από τις Γκρις Τάξεις. Ο Σουλτς πυροβολήθηκε στις 6 Μαΐου 1943 από τον Σουαβόμιρ Μάτσιεϊ Μπίτνερ (γνωστός και ως «Μάτσιεκ») και τον Εουγκένιους Κέχερ (γνωστός και ως «Κόουτσαν»).[9] Ο Λάνγκε πυροβολήθηκε στις 22 Μαΐου 1943 από τον Γέζι Ζαπάντκο (γνωστός και ως «Ντζικ»).[10]
Στις 4 Απριλίου 1946, ο στενός φίλος και συνάδελφός του Μπίτναρ στις Γκρι Τάξεις, που πέθανε την ίδια μέρα κατά τη διάρκεια του πολέμου, Μάτσεϊ Αλέκσι Νταβιντόφσκι (γνωστός και ως «Άλεκ»), θάφτηκε σε έναν κοινό τάφο δίπλα στον Μπίτναρ στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Ποβόνσκι.[11]
Σε μια ταινία ντοκιμαντέρ του 2010, Oni szli Szarymi Szeregami, σε σκηνοθεσία Μάριους Μάλετς, τον χαρακτήρα του Μπίτναρ υποδύεται ο Μπαρτουομιέι Φίρλετ.[15]
Ήταν η έμπνευση για το single του Ντάβιντ Ποντσιάντουο του 2014, 4:30, ο τίτλος του οποίου παραπέμπει στην εποχή που ο Μπίτναρ συνελήφθη από την Γκεστάπο στις 23 Μαρτίου 1943. Το τραγούδι εμφανίζεται στο πολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Γκλίνσκι του 2014, Kamienie na szaniec, μια κινηματογραφική μεταφορά του ομότιτλου βιβλίου του Καμίνσκι, στο οποίο τον ρόλο του Μπίτναρ υποδύεται ο Τόμας Ζιέντεκ.[16]
Μια αναμνηστική πλάκα αποκαλύφθηκε στο σπίτι γέννησης του Μπίτναρ στην οδό Νόβε Μιάστο στην Κολμπουσόβα. Το 1980, μια δεύτερη πλάκα αποκαλύφθηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας στη Λεωφόρο Ανεξαρτησίας 159 στη Βαρσοβία, όπου ζούσε και όπου συνελήφθη.[18]
Οι δρόμοι που φέρουν το όνομά του βρίσκονται στη Βαρσοβία, στο Οπόλε και στην Κολμπουσόβα.[19] Είναι επίσης προστάτης 150 ομάδων Πολωνών προσκόπων, καθώς και πολλών σχολείων σε όλη την Πολωνία.[20]
Paweł Dubiel, Józef Kozak, Polacy w II wojnie światowej: kim byli, co robili, Oficyna Wydawnicza RYTM, Βαρσοβία, 2003, (ISBN83-7399-054-2) (πολωνικά)
Stanisław Kopf, Stefan Starba-Bałuk, Armia Krajowa. Kronika fotograficzna, Wydawnictwo Ars Print Production, Βαρσοβία, 1999, (ISBN83-87224-16-2) (πολωνικά)
↑Strzembosz, Tomasz (1983). Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939–1944. Βαρσοβία: Państwowy Instytut Wydawniczy. σελ. 313. ISBN83-06-00717-4.
↑Bartoszewski, Władysław (2008). 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak. σελ. 497. ISBN978-83-240-1057-8.
↑Trojan, Włodzimierz (2011). Kwatera batalionu "Zośka" Armii Krajowej. Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Βαρσοβία: Społeczny Komitet Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu „Zośka”. σελ. 24. ISBN978-83-933302-0-1.
↑Trojan, Włodzimierz (2011). Kwatera batalionu "Zośka" Armii Krajowej. Cmentarz Wojskowy na Powązkach. Βαρσοβία: Społeczny Komitet Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu „Zośka”. σελ. 190. ISBN978-83-933302-0-1.
↑Żarnowski, Witold (2014). Raczej zginąć, niż zdradzić sprawę. Areszt śledczy gestapo w al. Szucha 25. Βαρσοβία: Instytut Pamięci Narodowej i Muzeum Niepodległości. σελ. 57. ISBN978-83-7629-664-7.
↑Komorowski, Krzysztof (2015). Warszawa walczy 1939–1945. Leksykon. Βαρσοβία: Fundacja Polska Walczy i Wydawnictwo Bellona. σελ. 84. ISBN978-83-1113474-4.