PROFILPELAJAR.COM

Γαλάτεια Καζαντζάκη
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Γαλάτεια Καζαντζάκη (Ελληνικά)
Γέννηση	Γαλάτεια Αλεξίου; 8 Μαρτίου 1881; Ηράκλειο, Κρήτη, Οθωμανική Αυτοκρατορία
Θάνατος	17 Νοεμβρίου 1962 (81 ετών); Αθήνα, Ελλάδα
Αιτία θανάτου	Αυτοκινητιστικό δυστύχημα
Ψευδώνυμο	Lalo de Castro, Πετρούλα Ψηλορείτη
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ελληνικά; νέα ελληνική γλώσσα
Σπουδές	Γαλλική Σχολή Ηρακλείου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	Λογοτέχνης
Αξιοσημείωτο έργο	Ridi pagliaccio, Άνθρωποι και Υπεράνθρωποι
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα	ΚΚΕ
Οικογένεια
Σύζυγος	Νίκος Καζαντζάκης (ν. 1911; δ. 1926); Μάρκος Αυγέρης (ν. 1933);
Γονείς	Στυλιανός Αλεξίου (πατέρας)
Αδέλφια	Λευτέρης Αλεξίου Έλλη Αλεξίου Ραδάμανθυς Αλεξίου
Συγγενείς	Παύλος Σιδηρόπουλος
	δεδομένα

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη (Ηράκλειο Κρήτης, 8 Μαρτίου 1881 - Αθήνα, 17 Νοεμβρίου 1962) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και συγγραφέας. Ήταν κόρη του λόγιου εκδότη Στυλιανού Αλεξίου. Το 1911 παντρεύτηκε τον συγγραφέα Νίκο Καζαντζάκη και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1926 χώρισε με τον Ν. Καζαντζάκη και το 1933 παντρεύτηκε τον ποιητή και κριτικό Μάρκο Αυγέρη. Υπήρξε στρατευμένη στα κομμουνιστικά ιδανικά της και συνέδεσε τη λογοτεχνία της με διάφορες πτυχές του ελληνικού βίου της εποχής.^[1]

Βιογραφικά Στοιχεία

Η Γαλάτεια γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 8 Μαρτίου 1881 και το πατρικό της επίθετο ήταν Αλεξίου. Ήταν η πρωτότοκη κόρη του τυπογράφου, εκδότη και λόγιου Στυλιανού Αλεξίου. Σπούδασε στη «Γαλλική Σχολή Ηρακλείου», το καθολικό σχολείο των καλογραιών του Αγίου Ιωσήφ, όπου μεταξύ άλλων έμαθε άπταιστα τη γαλλική γλώσσα. Αδέλφια της ήταν η συγγραφέας Έλλη Αλεξίου, ο ποιητής και φιλόλογος Λευτέρης Αλεξίου και ο Ραδάμανθυς Αλεξίου (παππούς του μουσικού Παύλου Σιδηρόπουλου).

Ήταν η πρώτη σύζυγος του Νίκου Καζαντζάκη, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1901 και παντρεύτηκε τον Οκτώβριο του 1911^[2] στο εκκλησάκι του Αγίου Κωνσταντίνου, στο Ηράκλειο της Κρήτης, παρά τη θέληση του πατέρα του Καζαντζάκη, Μιχάλη.Τον περισσότερο καιρό μαζί του το πέρναγε στο ορεινό χωριό Κράσι στο Ηράκλειο της Κρήτης, το οποίο ήταν το χωριό της οικογένειας Αλεξίου.

Στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Αθήνα. Χώρισαν το 1926, αλλά, για να συναινέσει στην έκδοση του διαζυγίου, η Γαλάτεια έθεσε ως όρο να κρατήσει το επώνυμο του Καζαντζάκη, με το οποίο και συνέχισε τη συγγραφική της πορεία. Από το 1926 θα συμβιώσει με τον διανοούμενο της Αριστεράς, ποιητή και κριτικό, Μάρκο Αυγέρη, τον οποίο παντρεύτηκε το 1933.

Ιδεολογικά, ανήκε στον χώρο της Αριστεράς, με ριζοσπαστικές και φεμινιστικές απόψεις. Πολιτικά, υπήρξε στρατευμένη στα κομμουνιστικά ιδανικά της με ενεργή συμμετοχή στην Εργατική Βοήθεια του ΚΚΕ αλλά και στο περιοδικό Πρωτοπόροι και συνέδεσε τη λογοτεχνία της με διάφορες πτυχές του ελληνικού βίου της εποχής. Κατά τη δικτατορία του Ιωάννη Μεταξά διώχτηκε από το μεταξικό καθεστώς, που τη συνέλαβε το 1938 και της απαγόρευσε να ‘δημοσιεύει ενυπόγραφα’.

Απεβίωσε στις 17 Νοεμβρίου 1962 στην Αθήνα, έπειτα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, σε ηλικία 81 ετών.^[3]

Το Έργο της

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη ασχολήθηκε με όλα τα είδη του γραπτού λόγου: νουβέλα, διήγημα, μυθιστόρημα, ποίηση, πεζογραφία, θεατρική γραφή, παιδική λογοτεχνία και μετάφραση.

Στα ελληνικά γράμματα έγινε γνωστή με τη δημοσίευση του πρώτου της μυθιστορήματος, Ridi, pagliaccio (Γέλα, παλιάτσο), υπό μορφήν ημερολογίου, στο περιοδικό Ο Νουμάς το 1909 (Τεύχη 340-343).^[4]

Ακολούθησαν οι τόμοι: «Εγώ όλοι Εσείς», 1911, «Φωτεινή τ’ Ανεγνώστη», νουβέλες, 1913, «Άρρωστη Πολιτεία», μυθιστόρημα, 1916, «11 π.μ.–1 μ.μ.», διηγήματα, 1930, «Γυναίκες», επιστολές, 1931, «Άντρες», επιστολές, 1933, «Κρίσιμες Στιγμές», διηγήματα, 1953, «Άνθρωποι και Υπεράνθρωποι», μυθιστόρημα, 1957, «Βίλλα Βικτώρια», νουβέλα, 1959, «Ο κόσμος που πεθαίνει κι ο κόσμος που έρχεται», διηγήματα, 1963.

Παράλληλα ασχολήθηκε με τη συγγραφή θεατρικών έργων. Το 1925 ανεβάστηκε από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν» το τρίπρακτο έργο της «Πληγωμένα Πουλιά». Το 1931 από τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου το τρίπρακτο: «Ενώ το πλοίο ταξιδεύει». Το 1959 κυκλοφόρησε ο τόμος: «Αυλαία», όπου περιέχονται εννέα τρίπρακτα δράματα και οκτώ μονόπρακτα.

Η Γαλάτεια Καζαντζάκη έχει βραβευθεί για τη συγγραφή αναγνωστικών βιβλίων για όλες τις τάξεις του Δημοτικού.

Έχει γράψει επίσης παιδικά βιβλία και ποιήματα, ενώ έχει μεταφράσει έμμετρα τον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά Πινακοθήκη, Νέα Ζωή και Ο Νουμάς̣, χρησιμοποιώντας τα ψευδώνυμα «Πετρούλα Ψηλορείτη» και «Lalo de Castro». Στην περίοδο που μεσολάβησε μεταξύ του πρώτου και δεύτερου παγκοσμίου πολέμου ήταν αρχισυντάκτρια του περιοδικού Νέοι Πρωτοπόροι και τα τελευταία χρόνια της ζωής της Γραμματέας της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Παραπομπές

↑ «rizospastis.gr - Η Κομμουνίστρια, η λογοτέχνις, η γυναίκα». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2016.
↑ «Η ζωή και το έργο του Καζαντζάκη». Μουσείο Καζαντζάκη.
↑ «Η πρώτη σύζυγος, Γαλάτεια Αλεξίου». Εκδόσεις Καζαντζάκη. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2015.
↑ «Κοσμόπολις - Ψηφιοποίηση και Δικτυακή Διάθεση του περιεχομένου Ελληνικών Φιλολογικών Περιοδικών - Πανεπιστήμιο Πατρών». Κοσμόπολις. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2018. ^{[νεκρός σύνδεσμος]}

Βιβλιογραφία

Κασκούρα Α. Μοσχοβία, Η Θηλυκή Παραφωνία του Νικου Καζαντζάκη, Βιογραφία Γαλάτειας Καζαντζάκη, Ελληνικά Γράμματα, 2003.
Αγγέλα Καστρινάκη, «Με κομμένα τα μαλλιά. Η Γαλάτεια Καζαντζάκη και η γυναικεία χειραφέτηση», περ. Θέματα λογοτεχνίας, τχ.9 (1998), σ.133-143.
Αγγέλα Καστρινάκη, «Γαλάτεια Καζαντζάκη - Κarin Michaelis: η πολιτικοποίηση του πόνου», Κρήτη και Ευρώπη: συγκρίσεις, συγκλίσεις και αποκλίσεις στη λογοτεχνία, Πρακτικά Α΄ Διεθνούς επιστημονικού συνεδρίου, Βαρβάροι Κρήτης 2001, σ.317-328
Κυριακή Πετράκου, «Πειο ευγενικός: Το πρώτο θεατρικό έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη». Παράβασις 4, Επιστημονικό Δελτίο Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, Ergo, Αθήνα 200η2, σσ. 221-252.