Βομβιστική επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου (1993)

Βομβιστική επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου
Υπόγειες ζημιές μετά την βομβιστική επίθεση.
Ώρα12:18 μ.μ. ( UTC−05:00 )
Ημερομηνία26 Φεβρουαρίου 1993, πριν 31 έτη (1993-02-26)
ΤοποθεσίαΠαγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου Νέα Υόρκη, ΗΠΑ
Συντεταγμένες40°42′41″N 74°00′43″W / 40.711452°N 74.011919°W / 40.711452; -74.011919Συντεταγμένες: 40°42′41″N 74°00′43″W / 40.711452°N 74.011919°W / 40.711452; -74.011919
ΤύποςΒομβιστική επίθεση με βαν.
ΣτόχοςΠαγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου
ΑίτιαΗ αμερικανική εξωτερική πολιτική και η υποστήριξη των ΗΠΑ προς το Ισραήλ.
ΌπλαΒόμβα 1.336 λίβρων ενισχυμένη με νιτρική ουρία και υδρογόνο.
Θάνατοι7 (συμπεριλαμβανομένου ενός αγέννητου παιδιού)
Τραυματισμοί1.042
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η βομβιστική επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου το 1993 ήταν μια τρομοκρατική επίθεση που έλαβε χώρα στις 26 Φεβρουαρίου 1993, όταν ένα φορτηγάκι με εκρηκτικά εξερράγη κάτω από τον Βόρειο Πύργο του συγκροτήματος του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου στη Νέα Υόρκη. Η βόμβα των 600 κιλών ενισχυμένης με νιτρική ουρία – υδρογόνο [1] προοριζόταν να τοποθετηθεί στον Βόρειο Πύργο και να συντρίψει και τον δίδυμό του, τον Νότιο Πύργο, καταστρέφοντας και τους δύο ουρανοξύστες ταυτόχρονα σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Αν και αυτό δεν έγινε, κατάφερε να σκοτώσει έξι άτομα, μεταξύ των οποίων μια έγκυο γυναίκα, [2] και προκάλεσε πάνω από χίλιους τραυματισμούς. [3] Περίπου 50.000 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τα κτίρια εκείνη την ημέρα. [4] [5]

Η επίθεση σχεδιάστηκε από μια ομάδα τρομοκρατών, συμπεριλαμβανομένων των Ραμζί Γιούσεφ, Μάχμουντ Αμπουχαλίμα, Μοχαμάντ Σαλαμέ, Νιντάλ Αγιάντ, Αμπντούλ Ραχμάν Γιασίν και Αχμέντ Αζάτζ. Τον Μάρτιο του 1994, τέσσερις άνδρες καταδικάστηκαν για την πραγματοποίηση της βομβιστικής επίθεσης: οι Αμπουχαλίμα, Αζάτζ, Αγιάντ, και Σαλαμέ. Οι κατηγορίες περιελάμβαναν την συνωμοσία, την καταστροφή περιουσίας και την διακρατική μεταφορά εκρηκτικών. Τον Νοέμβριο του 1997, δύο ακόμη καταδικάστηκαν: ο Γιούσεφ, ο οργανωτής πίσω από τις βομβιστικές επιθέσεις και ο Εγιάντ Ισμόιλ, ο οποίος οδήγησε το φορτηγάκι που μετέφερε τη βόμβα. [6]

Ο Εμάντ Σάλεμ, πληροφοριοδότης του FBI και βασικός μάρτυρας στη δίκη των Γιούσεφ, Αμπντουλ Χακίμ Μουράντ και Ουάλι Χαν Αμίν Σαχ, δήλωσε ότι η ίδια η βόμβα κατασκευάστηκε υπό την επίβλεψη του FBI. [7] Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως πληροφοριοδότης του FBI, ο Σάλεμ κατέγραψε ώρες τηλεφωνικών συνομιλιών με τους χειριστές του στο FBI. Σε κασέτες που έγιναν μετά τη βομβιστική επίθεση, ο Σάλεμ ισχυρίστηκε ότι ένας ανώνυμος επόπτης του FBI αρνήθηκε να προχωρήσει σε ένα σχέδιο που θα χρησιμοποιούσε μια «ψεύτικη σκόνη» για να ξεγελάσει τους συνωμότες ώστε να πιστέψουν ότι δούλευαν με γνήσια εκρηκτικά. [8]

Σχεδιασμός και οργάνωση

Ο Ραμζί Γιούσεφ πέρασε χρόνο σε ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν, [9] πριν ξεκινήσει το 1991 για να σχεδιάσει μια βομβιστική επίθεση εντός των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο θείος του Γιούσεφ, Χαλίντ Σαΐχ Μοχαμέντ, ο οποίος αργότερα θεωρήθηκε ο κύριος αρχιτέκτονας των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου, του έδωσε συμβουλές μέσω τηλεφώνου και χρηματοδότησε τον συνεργό του Μοχαμέντ Σαλαμ με τραπεζικό έμβασμα 660 δολαρίων ΗΠΑ.[10]

Ο Γιούσεφ έφτασε παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες την 1η Σεπτεμβρίου 1992, ταξιδεύοντας με τον Αχμέντ Ατζάτζ από το Πακιστάν, αν και κάθονταν χωριστά στην πτήση και συμπεριφέρθηκαν σαν να ταξίδευαν χωριστά. Ο Ατζάτζ προσπάθησε να εισέλθει με ένα πλαστό σουηδικό διαβατήριο, αν και είχε αλλοιωθεί και έτσι δημιούργησε υποψίες στις αρχές στο διεθνές αεροδρόμιο Τζον Φ Κένεντι. Όταν οι αξιωματούχοι έθεσαν τον Ατζάτζ σε δευτερεύουσα επιθεώρηση, ανακάλυψαν οδηγίες κατασκευής βομβών και άλλα υλικά στις αποσκευές του και τον συνέλαβαν. Το όνομα Αμπού Μπάρα, ένα ψευδώνυμο του Μοχαμέντ Τζαμάλ Χαλίφα, εμφανίστηκε στα εγχειρίδια. Ο Γιούσεφ προσπάθησε να εισέλθει με πλαστό ιρακινό διαβατήριο, ζητώντας πολιτικό άσυλο, όπου του επετράπη να εισέλθει στις Ηνωμένες Πολιτείες και έλαβε ημερομηνία ακρόασης.[11]

Ο Γιούσεφ δημιούργησε μια κατοικία στο Τζέρσεϊ Σίτι του Νιου Τζέρσεϊ, ταξίδεψε στη Νέα Υόρκη και στο Νιου Τζέρσεϊ και τηλεφώνησε στον Σεΐχη Ομάρ Αμπντέλ Ραχμάν, έναν αμφιλεγόμενο τυφλό μουσουλμάνο κληρικό, μέσω κινητού τηλεφώνου. Αφού παρουσιάστηκε στους συνεργούς του από τον Αμπντέλ Ραχμάν στο Τζαμί Al-Farooq του τελευταίου στο Μπρούκλιν, ο Γιούσεφ άρχισε να συναρμολογεί τη βόμβα ενισχυμένης νιτρικής ουρίας - υδρογόνου 1.500 λιβρών (680 κιλών). Παρήγγειλε χημικά από το δωμάτιο του νοσοκομείου του όταν είχε τραυματιστεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα – ένα από τα τρία ατυχήματα που προκλήθηκαν από τον Σαλαμέ στα τέλη του 1992 και στις αρχές του 1993.

Ο Ελ Σαγίντ Νοσάιρ, ένας από τους τυφλούς σεΐχηδες, συνελήφθη το 1991 για τη δολοφονία του ραβίνου Μέιρ Κάχαν. Σύμφωνα με τους εισαγγελείς, ο Μαχμούντ Αμπουχαλίμα, που επίσης καταδικάστηκε για τη βομβιστική επίθεση, είπε στον Ουαντί ελ Χαγκ να αγοράσει ένα περίστροφο που χρησιμοποιήσε ο Νοσάιρ στη δολοφονία του Κάχαν. Στην αρχική δικαστική υπόθεση στο Ποινικό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, ο Νοσάιρ αθωώθηκε για φόνο, αλλά καταδικάστηκε για κατηγορίες για όπλα (σε μια σχετική και επόμενη υπόθεση στο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο). Δεκάδες αραβικά εγχειρίδια κατασκευής βομβών και έγγραφα που σχετίζονται με τρομοκρατικές συνωμοσίες βρέθηκαν στο διαμέρισμα του Νοσάιρ στο Νιου Τζέρσεϊ, με εγχειρίδια από το Κέντρο Ειδικού Πολέμου του Στρατού στο Οχυρό Μπραγκ της Βόρειας Καρολίνα, καθώς και μυστικά υπομνήματα που συνδέονται με το Κοινό Επιτελείο και 1.440 φυσίγγια.

Σύμφωνα με το πρακτικό της δίκης του, ο Γιούσεφ ήλπιζε ότι η έκρηξή του θα γκρέμιζε τον Βόρειο Πύργο που θα έπεφτε στον Νότιο Πύργο, σκοτώνοντας τους ενοίκους και των δύο κτιρίων, τα οποία υπολόγισε ότι ήταν περίπου 250.000 άτομα [12] σε εκδίκηση για την υποστήριξη των ΗΠΑ στο Ισραήλ εναντίον της Παλαιστίνης.[13]

Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Στηβ Κολ, ο Γιούσεφ έστειλε επιστολές σε διάφορες εφημερίδες της Νέας Υόρκης λίγο πριν την επίθεση, στις οποίες ισχυριζόταν ότι ανήκε στο «Πέμπτο Τάγμα του Στρατού της Απελευθέρωσης».[14]

Αυτές οι επιστολές περιείχαν τρία αιτήματα: τον τερματισμό κάθε βοήθειας των ΗΠΑ προς το Ισραήλ, τον τερματισμό των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με το Ισραήλ και τη δέσμευση των ΗΠΑ να τερματίσουν την ανάμειξη σε οποιαδήποτε από τις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών της Μέσης Ανατολής. Δήλωσε ότι η επίθεση στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου θα ήταν απλώς η πρώτη από αυτές τις επιθέσεις εάν δεν ικανοποιούνταν τα αιτήματά του. Ο Γιούσεφ δεν είχε καμία θρησκευτική δικαιολογία για την βομβιστική επίθεση. Όταν ρωτήθηκε για τις θρησκευτικές του απόψεις, έκανε υπεκφυγές.[15]

Επίθεση

Εικόνα της πομπής των οχημάτων διάσωσης που ανταποκρίθηκαν στην βομβιστική επίθεση του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου το 1993.
Απεικόνιση ζημιάς από την έκρηξη.

Την Παρασκευή, 26 Φεβρουαρίου 1993, ο Ραμζί Γιούσεφ και ένας Ιορδανός φίλος του, ο Εΐαντ Ισμόιλ, οδήγησαν ένα κίτρινο φορτηγό [16]στο Κάτω Μανχάταν και εισήλθαν στο δημόσιο χώρο στάθμευσης κάτω από το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου γύρω στο μεσημέρι. Στάθμευσαν στο υπόγειο επίπεδο Β-2. Ο Γιούσεφ ενεργοποίησε τον εκρηκτικό μηχανισμό και τράπηκε σε φυγή. Δώδεκα λεπτά αργότερα, στις 12:18 μ.μ., [17] η βόμβα εξερράγη στο υπόγειο γκαράζ[18] και άνοιξε έναν κρατήρα πλάτους 30 μέτρων μέσα από τέσσερα υποεπίπεδα σκυροδέματος. Η ταχύτητα έκρηξης αυτής της βόμβας ήταν περίπου 15.000 ft/s (4,5 km/s), ή 10.000 mph. Οι πρώτες ειδήσεις έδειξαν ότι ένας κύριος μετασχηματιστής μπορεί να είχε ανατιναχθεί πριν γίνει αντιληιπτό ότι μια βόμβα είχε εκραγεί στο υπόγειο.

Η βόμβα έκοψε αμέσως την κύρια γραμμή ηλεκτρικής ενέργειας του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, θέτοντας εκτός λειτουργίας το σύστημα φωτισμού έκτακτης ανάγκης. Η βόμβα προκάλεσε καπνούς που έφτασαν έως τον 93ο όροφο και των δύο πύργων, συμπεριλαμβανομένων των κλιμακοστασίων, και ο καπνός ανέβηκε στους κατεστραμμένους ανελκυστήρες και στους δύο πύργους. [19]Με πυκνούς καπνούς να γεμίζουν τα κλιμακοστάσια, η εκκένωση ήταν δύσκολη για τους ενοίκους του κτιρίου και οδήγησε σε πολλούς τραυματισμούς από την εισπνοή καπνού. Εκατοντάδες επίσης παγιδεύτηκαν σε ανελκυστήρες στους πύργους όταν κόπηκε το ρεύμα, συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας 17 νηπιαγωγών που κατέβαιναν από τον όροφο παρατήρησης του Νότιου Πύργου, οι οποίοι παγιδεύτηκαν μεταξύ του 35ου και του 36ου ορόφου για πέντε ώρες. [20][21]

Τόπος της έκρηξης.

Έξι άνθρωποι σκοτώθηκαν: πέντε υπάλληλοι του Λιμεναρχείου, εκ των οποίων η μία έγκυος, και ένας επιχειρηματίας του οποίου το αυτοκίνητο βρισκόταν στο γκαράζ. Επιπλέον, περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι τραυματίστηκαν, οι περισσότεροι κατά την εκκένωση που ακολούθησε την έκρηξη. [22] Μια αναφορά από την Πυροσβεστική Υπηρεσία των ΗΠΑ αναφέρει ότι "Μεταξύ των πολλών ανθρώπων που κατέφυγαν στις στέγες των πύργων, 28 που ήταν με ιατρικά προβλήματα μεταφέρθηκαν με ελικόπτερα της αστυνομίας της Νέας Υόρκης". [23] Είναι γνωστό ότι 15 άτομα υπέστησαν τραύματα από την έκρηξη και 20 άλλοι παραπονέθηκαν για καρδιακά προβλήματα. Ένας πυροσβέστης νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο, ενώ άλλοι 87, μεταξύ αυτών 35 αστυνομικοί και ένας εργαζόμενος της EMS τραυματίστηκαν επίσης κατά την αντιμετώπιση των πυρκαγιών και άλλων συνεπειών. [23]

Επίσης, ως αποτέλεσμα της απώλειας ισχύος, οι περισσότεροι από τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς της Νέας Υόρκης (εκτός από έναν) έχασαν το σήμα μετάδοσής τους για σχεδόν μια εβδομάδα, με κάποιους τηλεοπτικούς σταθμούς να είναι σε θέση να εκπέμπουν μέσω δορυφόρου μεταξύ των σταθμών και μέσω τριών από τις μεγαλύτερες εταιρείες καλωδίων της περιοχής της Νέας Υόρκης, Cablevision, Comcast και Time Warner Cable. Η τηλεφωνική υπηρεσία για μεγάλο μέρος του Κάτω Μανχάταν διακόπηκε επίσης.

Το σχέδιο του Γιούσεφ ήταν ότι ο Βόρειος Πύργος να έπεφτε στον Νότιο Πύργο, όπου θα καταρρέαν και οι δύο. Ωστόσο ο πύργος δεν κατέρρευσε, αλλά το γκαράζ υπέστη σοβαρές ζημιές από την έκρηξη. Αν το φορτηγό ήταν παρκαρισμένο πιο κοντά στα θεμέλια του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου, το σχέδιο του Γιούσεφ μπορεί να είχε πετύχει.[24] Ο Γιούσεφ διέφυγε στο Πακιστάν αρκετές ώρες μετά την βομβιστική επίθεση.

Παραπομπές

  1. ↑ Whitlock, Craig (July 5, 2005). «Homemade, Cheap and dangerous – Terror Cells Favor from Simple Ingredients In Building Bombs». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 6, 2008. https://web.archive.org/web/20081006102225/http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/07/04/AR2007070401814_pf.html. Ανακτήθηκε στις September 9, 2009. 
  2. ↑ «February 26, 1993 Commemoration». Each year on February 26, victims' families, survivors, downtown residents, and city and state officials gather at the 9/11 Memorial to mark the anniversary of the 1993 World Trade Center bombing with a moment of silence, the tolling of a bell, and a reading of the names of the six victims of the first terror attack at the site. 
  3. ↑ «FBI 100 First Strike: Global Terror in America». FBI.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2011. 
  4. ↑ Childers, J. Gilmore· Henry J. DePippo (24 Φεβρουαρίου 1998). «Senate Judiciary Committee Hearings: Foreign Terrorists in America: Five Years After the World Trade Center». US Senate Judiciary Committee. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2008. 
  5. ↑ Wright, Lawrence, Looming Tower, Knopf, (2006) p. 178.
  6. ↑ 1993 World Trade Center Bombing
  7. ↑ «Informant says he built World Trade Center bomb». 
  8. ↑ "Tapes Depict Proposal to Thwart Bomb Used in Trade Center Blast," Ralph Blumenthal, The New York Times, October 28, 1993, Section A; Page 1; Column 4
  9. ↑ Wright (2006), Chapter 9.
  10. ↑ «Khalid Sheikh Mohammed». GlobalSecurity.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 26 Οκτωβρίου 2008. 
  11. ↑ «Foreign Terrorists in America». 1998 Congressional Hearings – Intelligence and Security. Federation of American Scientists. 24 Φεβρουαρίου 1998. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2008. 
  12. ↑ Glanz, James· Lipton, Eric (21 Ιανουαρίου 2014). City in the Sky: The Rise and Fall of the World Trade Center (στα Αγγλικά). Times Books. σελ. 478. ISBN 9781466863071. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2017. 
  13. ↑ Wright, Lawrence (8 Αυγούστου 2006). The Looming TowerΑπαιτείται δωρεάν εγγραφή. Knopf Doubleday Publishing Group. σελ. 178. ISBN 9780307266088. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2017. 
  14. ↑ Coll, Steve (2004). Ghost Wars: The Secret History of the CIA, Afghanistan, and Bin Laden, from the Soviet Invasion to September 10, 2001Απαιτείται δωρεάν εγγραφή. The Penguin Press HC. ISBN 1-59420-007-6. 
  15. ↑ Parachini, John V. (16 Σεπτεμβρίου 2001). «Religion Isn't Sole Motive of Terror». www.rand.org (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2019. 
  16. ↑ Blumenthal, Ralph (1993-03-05). «THE TWIN TOWERS: The Investigation; Insistence on Refund for a Truck Results in an Arrest in Explosion» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1993/03/05/nyregion/twin-towers-investigation-insistence-refund-for-truck-results-arrest-explosion.html. Ανακτήθηκε στις 2022-03-06. 
  17. ↑ 9/11 Commission 2004a, σελ. 89.
  18. ↑ Reeve (1999), p. 10.
  19. ↑ Barbanel, Josh (February 27, 1993). «Tougher Code May Not Have Helped». The New York Times. https://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F0CE5DC103DF934A15751C0A965958260&sec=&spon=&pagewanted=all. Ανακτήθηκε στις September 9, 2009. 
  20. ↑ Mathews, Tom (March 8, 1993). «A Shaken City's Towering Inferno». Newsweek. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 30, 2008. https://web.archive.org/web/20081030073528/http://www.newsweek.com/id/111113. Ανακτήθηκε στις October 26, 2008. 
  21. ↑ Stone, Andrea (March 1, 1993). «A major calamity, a lot of fear». USA Today. 
  22. ↑ Reeve (1999), p. 15.
  23. ↑ 23,0 23,1 «The World Trade Center Bombing: Report and Analysis». US Fire Administration, DHS. February 1993. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 16, 2011. https://web.archive.org/web/20111216064409/http://www.usfa.fema.gov/downloads/pdf/publications/tr-076.pdf. Ανακτήθηκε στις October 25, 2011. 
  24. ↑ «An Icon Destroyed». MSNBC. 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις March 16, 2005. https://web.archive.org/web/20050316140649/http://msnbc.msn.com/id/3069653/. 

Περαιτέρω ανάγνωση

Εξωτερικοί σύνδεσμοι