Βασίλης Δωρόπουλος

 Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές ορθογραφικής και συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.
Αίτιο: Αναμόρφωση παραπομπών από fouit.gr, αφού όπως γράφεται εκεί είναι κείμενο από τη γαλλική WP
Για περαιτέρω βοήθεια, δείτε τα λήμματα πώς να επεξεργαστείτε μια σελίδα και τον οδηγό μορφοποίησης λημμάτων.
Βασίλης Δωρόπουλος
Γέννηση13  Αυγούστου 1942[1][2]
Καστοριά
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Γαλλία
ΣπουδέςÉcole des beaux-arts de Marseille
Ιδιότηταγλύπτης και ζωγράφος
Σημαντικά έργαΜνημείο Εθνικής Συμφιλίωσης, Μνημείο Μαρτύρων -Ηρώων 1943-1944, Κορύδαλλος, Μνημείο Εθνικής Αντίστασης, Καστοριά και Μνημείο, Γρηγόρης Λαμπράκης, Θεσσαλονίκη
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Βασίλης Δωρόπουλος (1942) είναι Έλληνας ζωγράφος και γλύπτης. Είναι μέλος του σωματείου «Σπίτι των Καλλιτεχνών» στο Παρίσι, στην Ένωση επαγγελματιών γλυπτών του Παρισιού και της ΕΕΤ Αθήνας.

Ζωή και σπουδές

Ο Βασίλης Δωρόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μεσοποταμία Καστοριάς. Σε ηλικία 23 ετών μετακόμισε με τη μητέρα του στο Παρίσι. Σπούδασε αρχικά ζωγραφική και μετά γλυπτική στην Ecole Superieure des Beaux Arts του Παρισιού, κοντά στους διάσημους Γάλλους γλύπτες Cecar, Martin Etiene και Colamarini.[3]

Εκθέσεις

Ο Βασίλης Δωρόπουλος πήρε μέρος σε ατομικές (π.χ.Καστοριά 1967, Παρίσι 1973, Chantilly 1977) και σε πανελλήνιες (το 1971, 1973, 1975) εκθέσεις. Επιπλέον, έλαβε μέρος σε εκθέσεις διεθνείς και ομαδικές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως στο στα Salon του Παρισιού.[4]

Διακρίσεις

Ο Βασίλης Δωρόπουλος έχει τιμηθεί με:

  • Εύφημη μνεία στο Σαλόν των Γάλλων καλλιτεχνών (1969)
  • Μετάλλιο της ακαδημίας καλών τεχνών του Παρισιού (1974)
  • Grand Prix Humanitaire de France (1977)
  • Βραβείο "Susse Fondeur" στην όγδοη Μπιενάλε Σύγχρονης γλυπτικής στο Παρίσι (1978)
  • Σύλλογος Grand Prix Rubens ‘Βελγίου – Hispanica “Παρίσι 91981)
  • Palme d’Or Κριτικών, Παρίσι (1982)
  • Βραβείο Lions Club (Salon Άνοιξη, Villeneuve la Garenne) (1990)
  • Βραβείο Lions Club της Αθήνας, για την “υπηρεσία στην τέχνη” (1998)

Στυλ και έργα

Ο Δωρόπουλος ενδιαφέρεται κυρίως για την αρχαΐζουσα μορφή, την οποία τυποποιεί και στιλιζάρει. Το αρχαίζον αυτό στυλ το καλλιεργεί στις μεμονωμένες μορφές του. Παράλληλα δημιουργεί συμπλέγματα μορφών με έντονο εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα.

Κλοπή έργων του

Περίπου πενήντα έργα του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου κλάπηκαν από το σπίτι του, όπου βρίσκεται και το ατελιέ του, στο Θησείο. Πρόκειται για έργα από μπρούντζο, κυρίως μικρογλυπτά, που κλάπηκαν κατά την περίοδο απουσίας του εικαστικού καλλιτέχνη από την Ελλάδα. Η κλοπή διαπιστώθηκε από τους οικείους του.[7]

Παραπομπές

  1. ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00053113. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  2. ↑ Jean-Pierre Delarge: (Γαλλικά) Le Delarge. Gründ, Jean-Pierre Delarge. Παρίσι. 2001. 10633_artiste_DOROPOULOS_Vassilis. ISBN-13 978-2-7000-3055-6. ISBN-10 2-7000-3055-9.
  3. ↑ Figaro σελ. 25
  4. ↑ Appolo
  5. ↑ «Μνημείο Εθνικής Συμφιλίωσης - Memorial of National Reconciliation». www.athenssculptures.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2017. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Αποτελέσματα αναζήτησης | ωρόπουλος Βασ | ΓΛΥΠΤΟΘΗΚΗ». glypto.wordpress.com. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2017. 
  7. ↑ Epochi, rizospastis.gr | Synchroni. «rizospastis.gr - Κλοπή έργων τέχνης». ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. http://www.rizospastis.gr/story.do?id=5231735. Ανακτήθηκε στις 2017-06-24. 

Βιβλιογραφικές πηγές

  • τίτλος. 
  • Βιβλ Figaro 22 Ιανουαρίου 1970- 20 Φεβ 1974
  • Appolo Απρίλιος 1974- Ιούλιος 1978