Γεννήθηκε στην Κέα το 1830. Ήταν ο πρώτος που έλαβε διδακτορικό δίπλωμα στα Μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1850[1]. Συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού για τρία χρόνια. Από το 1854 εργάστηκε ως βοηθός αστρονόμος στο Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και ως καθηγητής Γυμνασίου. Έγινε Υφηγητής της Πειραματικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1854 και αργότερα το 1862 επίτιμος καθηγητής των Καθαρών και Εφαρμοσμένων Μαθηματικών. Το 1863 έγινε έκτακτος και το 1868 τακτικός καθηγητής, και το ακαδημαϊκό έτος 1869-1870 διετέλεσε κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών.[2] Στη συνέχεια, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1880-1881 διετέλεσε πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών.[3]
↑Θεόδωρος Κρητικός, «Η επιστημονική σκέψη μετά την Επανάσταση. Η περίπτωση του οθωνικού πανεπιστημίου», στο:Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών/Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Ιστορία και φιλοσοφία των επιστημών στον Ελληνικό χώρο (17ος-19ος αι.), εκδ.Μεταίχμιο,Αθήνα, 2003, σελ.753
Θεόδωρος Κρητικός, «Η επιστημονική σκέψη μετά την Επανάσταση. Η περίπτωση του οθωνικού πανεπιστημίου», στο:Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών/Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Ιστορία και φιλοσοφία των επιστημών στον Ελληνικό χώρο (17ος-19ος αι.), εκδ.Μεταίχμιο,Αθήνα, 2003, σελ.738-754
