Αϊσέ Σουλτάνα (κόρη του Αχμέτ Γ΄)

Αϊσέ Σουλτάνα (κόρη του Αχμέτ Γ΄)
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		عايشه سلطان (Οθωμανικά Τουρκικά) και Ayşe Sultan (Τουρκικά)
Γέννηση11  Οκτωβρίου 1715 ή Δεκέμβριος 1718
Κωνσταντινούπολη
Θάνατος9  Ιουλίου 1775
Κωνσταντινούπολη
Τόπος ταφήςΓενί Τζαμί
Χώρα πολιτογράφησηςΟθωμανική Αυτοκρατορία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςοθωμανικά Τουρκικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΓονείςΑχμέτ Γ΄ και Μουσλί Καντινεφέντι
ΟικογένειαΟθωμανική Δυναστεία
δεδομένα

Η Αϊσέ Σουλτάν (Οθ. Τούρκικα:عائشه سلطان) (Τούρκικα: Ayşe Sultan, 24 Νοεμβρίου 1718 - 3 Οκτωβρίου 1776) ήταν κόρη του σουλτάνου Αχμέτ Γ΄ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.[1][2]

Βιογραφία

Γεννήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1718 στο Παλάτι Τοπ Καπί,[3] και ήταν κόρη του σουλτάνου Αχμέτ Γ΄ και της δέκατης τρίτης συζύγου του Εμινέ Μουσλιχέ Καντινεφέντι.[4][5]

Το 1724, όταν η Αϊσέ ήταν έξι ετών, ο Αχμέτ την αρραβώνιασε με τον ξιφομάχο του Κουντουρατσιζάντε Ιστανμπουλού Μεχμέτ Πασά και τον διόρισε κυβερνήτη της Ρουμέλιας.[6][2][7] Το συμβόλαιο γάμου συνήφθη στις 28 Σεπτεμβρίου 1728 και ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 4 Οκτωβρίου 1728 στο Παλάτι Τοπ Καπί. Στο ζευγάρι δόθηκε το Παλάτι Βαλιντέ Κετουντάσι Μεχμέτ Πασά, που βρίσκεται στο Σουλεϊμανιγιέ ως κατοικία τους.

Μετά το θάνατο του Μεχμέτ, παντρεύτηκε τον Χατίπ Αχμέτ Πασά.[2] Ο γάμος πραγματοποιήθηκε το 1740 στο Παλάτι Ορτάκιοϊ. Ο Αχμέτ διορίστηκε κυβερνήτης του Μοριά το 1744 και πέθανε το 1748.[8] Δέκα χρόνια μετά το θάνατο του Αχμέτ, παντρεύτηκε Σιλαχντάρ Μεχμέτ Πασά, Σαντζάκ Μπέη (επαρχιακός κυβερνήτης) των Τρικάλων.[9] Ο γάμος πραγματοποιήθηκε στις 16 Ιανουαρίου 1758 στο Παλάτι Χεκιμπασί.[10]

Είχε μια κόρη την Ρουκιγιέ Χανίμσουλταν, η οποία παντρεύτηκε τον Λαλαζάντε Νουρί Μπέη.[11]

Έχτισε ένα σιντριβάνι γύρω από το παλάτι στην Κωνσταντινούπολη.[12][12] Ο πατέρας της της έδωσε τα Παλάτια του Ραμί Πασάς και το Μπαχαριγιέ.[2]

Πέθανε στις 3 Οκτωβρίου 1776 και είναι θαμμένη στο Μαυσωλείο της προγιαγιά της Τουρχάν Χατιτζέ Σουλτάνα, που βρίσκεται στο Γενί Τζαμί της Κωνσταντινούπολης.[9][13]

Παραπομπές

  1. ↑ The Rise of the Turks and the Ottoman Empire Αρχειοθετήθηκε 2012-06-28 στο Wayback Machine. Retrieved on 2007-09-16
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Uluçay 2011, σελ. 135.
  3. ↑ Silahdar Findiklili Mehmed Agha (2001). Nusretnâme: Tahlil ve Metin (1106-1133/1695-1721). σελ. 900. 
  4. ↑ Uluçay 2011, σελ. 127.
  5. ↑ Şemʼdânî-zâde Fındıklılı, Süleyman Efendi (1976). Aktepe, M.Münir, επιμ. Şemʼdânî-zâde Fındıklılı Süleyman Efendi târihi Mürʼiʼt-tevârih-Volume II A. Edebiyat Fakültesi Matbaası. σελ. 9. 
  6. ↑ Duindam, Jeroen· Artan, Tülay· Kunt, Metin (11 Αυγούστου 2011). Royal Courts in Dynastic States and Empires: A Global Perspective. BRILL. σελίδες 362, 363 n. 49. ISBN 978-9-004-20622-9. 
  7. ↑ Sakaoğlu 2008, σελ. 437.
  8. ↑ Sakaoğlu 2008, σελ. 437-8.
  9. ↑ 9,0 9,1 Uluçay 2011, σελ. 136.
  10. ↑ Sakaoğlu 2008, σελ. 438.
  11. ↑ Haskan, Mehmet Nermi (2008). Eyüp Sultan tarihi, Volume 1. Eyüp Belediyesi Kültür Yayınları. σελ. 355. ISBN 978-9-756-08704-6. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Kala 2019, σελ. 129.
  13. ↑ Sakaoğlu 2008, σελ. 439.

Πηγές

  • Peirce, Leslie P., The Imperial Harem: Women and Sovereignty in the Ottoman Empire, Oxford University Press, 1993, ISBN 0-19-508677-5 (paperback)
  • Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, ISBN 978-975-269-299-2 (Hardcover)
  • Mustafa Çağatay Uluçay (2011). Padişahların kadınları ve kızları. Ankara, Ötüken. 
  • Sakaoğlu, Necdet (2008). Bu mülkün kadın sultanları: Vâlide sultanlar, hâtunlar, hasekiler, kadınefendiler, sultanefendiler. Oğlak Yayıncılık. ISBN 978-9-753-29623-6. 
  • Kala, Eyüp (2019). OSMANLI DÖNEMİ HANIM SULTAN VAKIFLARI VE SOSYAL POLİTİKA UYGULAMALARI.