Ο όρος "αυχενικό σύνδρομο" (αγγλικά: neck pain), χρησιμοποιούνταν παλαιότερα για να περιγράψει όχι μια συγκεκριμένη πάθηση, αλλά μια ομάδα ενοχλημάτων γύρω από τον αυχένα, πού περιλαμβάνει αυχεναλγία, δυσκαμψία, αντανακλώμενο πόνο, πονοκέφαλο, και ζάλη[1]. Ο όρος εξακολουθεί και χρησιμοποιείται σήμερα, αν και υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες για την επιστημονική του ορθότητα[2]. Ως "σύνδρομο" γενικά ορίζεται μια ομάδα συμπτωμάτων και σημείων που συμβαίνουν παράλληλα και χαρακτηρίζουν μια συγκεκριμένη πάθηση ή κατάσταση[3], ορισμός που σαφώς δεν ταιριάζει στο ονομαζόμενο "αυχενικό σύνδρομο", όπου διάφορα κοινά συμπτώματα θεωρείται πως μπορεί να οφείλονται σε μια πολυπληθή ομάδα ετερογενών παθήσεων[4].
Ορολογία
Στο επίτομο έργο "Αυχενικό Σύνδρομο", το μεγαλύτερο στην ελληνική βιβλιογραφία, ο συγγραφέας Ιωάννης Κατραμπασάς δίνει τον εξής μάλλον άστοχο ορισμό: «Το αυχενικό σύνδρομο αποτελεί ένα σύνολο συμπτωμάτων που η αιτιολογία τους εδράζεται στην ινιο-αυχενο-ωμική περιοχή κυρίως, αλλά μπορεί να προέρχεται και από άλλες περιοχές του σώματος όπως το κεφάλι, ο θώρακας, η υπόλοιπη σπονδυλική στήλη ή και τα κάτω άκρα»[5]. Η αστοχία αυτού του εκτεταμένου ορισμού είναι ότι εμπεριέχει τα αίτια αντανακλώμενου πόνου, ως αυχενικό σύνδρομο, ενώ αποτελούν παθήσεις άλλων περιοχών.
Ο όρος αυχενικό σύνδρομο είναι καθαρά ελληνικός, των αρχών του περασμένου αιώνα, και προφανώς ο όρος πέρασε σε χρήση στό ευρύ ελληνικό κοινό - που συνεχίζει να τον χρησιμοποιεί λανθασμένα - από τους ιατρούς που τότε αγνοούσαν το αίτιο. Οι κήλες δίσκων ανακαλύφθηκαν από Αμερικανούς περί το 1930, αλλά η ύπαρξή τους τεκμηριώθηκε και διαδόθηκε μετά το 1975, με τη χρήση της αξονικής τομογραφίας. Στα αγγλικά χρησιμοποιούνται οι όροι "neck pain" και "cervical disc herniation".[1] Το κυριότερο αίτιο που τα προκαλεί όλα αυτά τα ενοχλήματα είναι η κήλη δίσκου αυχένος[6].
Επιδημιολογία-Στατιστική
Πολλοί άνθρωποι παρουσιάζουν συχνά μια ομάδα συμπτωμάτων από τον αυχένα, πού περιλαμβάνει αυχεναλγία (πόνος στον αυχένα), δυσκαμψία (δυσκολία στις κινήσεις), αντανάκλαση στη ράχη και τα άνω άκρα (αυχενική ριζοπάθεια), όπως επίσης καρηβαρία ("βαρύ κεφάλι", ή "κεφάλι κουρκούτι"), ζάλη, αστάθεια και πονοκέφαλο (αυχενογενής ζάλη και πονοκέφαλος)[7]. Ο πόνος στον αυχένα και τα συνοδά του σημεία είναι πολύ συχνό πρόβλημα στό γενικό πληθυσμό. Σύμφωνα με μελέτες αυχεναλγία εμφανίζει ένας στους 10 ανθρώπους όλων των ηλικιών πράγμα που σημαίνει ότι 1.000.000 Έλληνες πάσχουν από αυχεναλγία. Από αυτούς, οι μισοί περίπου έχουν σοβαρό πρόβλημα, που απαιτεί ιατρική παρακολούθηση και φαρμακευτική θεραπεία. Οι γυναίκες εμφανίζουν πολύ πιό συχνά αυχεναλγία (2-4 φορές συχνότερα των ανδρών) και όλες οι καταστάσεις πόνου στόν αυχένα, οποιασδήποτε αιτίας, συνδυάζονται με άγχος[8]. Συχνά οι πάσχοντες από αυχενική ριζοπάθεια δεν πονούν στον αυχένα αλλά στον ώμο. Μάλιστα στατιστικώς, το συχνότερο αίτιο πόνου στον ώμο είναι η αυχενική ριζοπάθεια και δεύτερο ακολουθεί η περιαρθρίτις του ώμου (τενοντίτις υπερακανθίου τένοντος).
Όλα αυτά τα συμπτώματα ανεξάρτητα από το αίτιο ονομάζονται αυχενικό σύνδρομο και η αιτιολογία τους ποικίλει από περιστατικό σε περιστατικό, αλλά η συχνότερη αιτία είναι η κήλη δίσκου αυχένος και ακολουθούν άλλα 80-100 αίτια. Σε μια σειρά 18.000 ασθενών ορθοπεδικού ιατρείου, καταχωρημένων επί 23 χρόνια σε βάση δεδομένων υπολογιστή, φάνηκε ότι η αυχεναλγία είναι το δεύτερο - στατιστικώς – αίτιο προσέλευσης στον ορθοπεδικό, μετά την οσφυαλγία. Στους 100 περίπου ασθενείς που απευθύνονται σε ορθοπεδικό, το 40% έχουν πρόβλημα οσφυαλγίας, το 20% έχουν πρόβλημα αυχεναλγίας και οι υπόλοιποι 40% μοιράζονται σε 3.000 παθήσεις της Ορθοπεδικής και Τραυματολογίας[6] Πάντως το συχνότερο αίτιο πόνου στον αυχένα είναι η κήλη δίσκου αυχένος Α5-Α6. Σε άτομα 30 ετών έχει ήδη δισκοκήλη το 20%, σε άτομα 50 ετών έχει δισκοκήλη το 90%, και από εκεί και πάνω έχουν σχεδόν όλοι. Το ευχάριστο είναι, ότι οι έχοντες δισκοκήλη αυχένος ή εκφυλιστικές αλλοιώσεις των δίσκων δεν πονούν όλοι, ή έστω δεν πονούν όλες τις μέρες του έτους [7]
Αιτιολογία της αυχεναλγίας
Η εκδοχή της Ορθοπεδικής
Τα δημοσιευθέντα αίτια αυχεναλγίας (πόνου στον αυχένα) είναι περί τα 80-100 και τα συχνότερα από αυτά αφορούν:[4]
6. Πρωϊνή αυχεναλγία από νοθευμένα αλκοολικά ποτά.
7. Νευρώσεις και Ψυχώσεις.Ψυχοσωματικές διαταραχές. Σωματομετατροπή.
8. Σύνδρομο του Γραφείου (Office Syndrome): Αυχεναλγία, χαμηλή, υψηλή, με Οπτική, πνευματική, ψυχική καταπόνηση.
9. Υποκρινόμενος ασθενής - Ωφελιμιστικές τάσεις.
Η εκδοχή της Νευρολογίας
Σύμφωνα με Έλληνες νευρολόγους, οι αιτίες παρόμοιων συμπτωμάτων είναι διαφορετικές, για τον απλούστατο λόγο ότι οι κατηγορίες ασθενών, με τις οποίες ασχολείται ένας ορθοπεδικός και ένας νευρολόγος, διαφέρουν. Έτσι, από νευρολογικής σκοπιάς, τα κυριότερα αίτια αυχεναλγίας είναι άλλα και αφορούν είτε την ημικρανία και άλλες πρωτοπαθείς κεφαλαλγίες, είτε τον βρουξισμό και στον στοματογναθικής αιτιολογίας πόνο, είτε τέλος τα τοπικά προβλήματα του αυχένα, όπως οι μυϊκές θλάσεις και η καταπόνηση των συνδέσμων:[8][9]. Είναι σημαντικό, σύμφωνα με τους νευρολόγους, ότι οι συνήθεις κεφαλαλγίες όπως η ημικρανία και η κεφαλαλγία τάσεως μπορεί να εκδηλώνονται με πόνο στον αυχένα και το πίσω μέρος της κεφαλής και -σε κάποιες περιπτώσεις- μόνο στα σημεία αυτά. Τα συνοδά συμπτώματα, όπως η φωτοηχοφοβία που συνήθως συνοδεύει την ημικρανία είναι αυτά που θα κατευθύνουν προς την διάγνωση αυτή. Ενδιαφέρον είναι πως, σύμφωνα με την νευρολογική άποψη[10][11], ορθοπαιδικής φύσης προβλήματα του αυχένα μπορεί μεν να προκαλούν τοπικό πόνο, αλλά δεν περιγράφονται ως πιθανή αιτία για συμπτώματα όπως πονοκέφαλος, ζαλάδα και αστάθεια, που συχνά από ορθοπαιδικούς διαγιγνώσκονται ως οφειλόμενα σε αυχενικό σύνδρομο.