Αυτοκρατορική Ιαπωνική Στρατιωτική Ακαδημία

Αυτοκρατορική Στρατιωτική Ακαδημία της Ιαπωνίας
Είδοςστρατιωτική ακαδημία
Διοικητική υπαγωγήΤόκιο και Κιότο
ΧώραΙαπωνική Αυτοκρατορία
Έναρξη κατασκευής1874
Κατεδάφιση1945
Υλικάσκυρόδεμα
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Η Αυτοκρατορική Ιαπωνική Στρατιωτική Ακαδημία (ιαπωνικά: 陸軍士官学校, Rikugun Shikan Gakkō) ήταν το σχολείο εκπαίδευσης των κύριων αξιωματικών για τον Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Στρατό. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα μάθημα κατώτερου επιπέδου για αποφοίτους τοπικών σχολών στρατευμάτων και για όσους είχαν συμπληρώσει τέσσερα χρόνια γυμνασίου, και ένα μάθημα ανώτερων για υποψήφιους αξιωματικούς.[1][2]

Ιστορία

Ιδρύθηκε ως Χεϊγκάκο το 1868 στο Κιότο, μία σχολή εκπαίδευσης αξιωματικών που μετονομάστηκε σε Αυτοκρατορική Ιαπωνική Στρατιωτική Ακαδημία το 1874 και μεταφέρθηκε στην Ιτσιγκάια του Τόκιο. Μετά το 1898, η Ακαδημία τέθηκε υπό την εποπτεία της Διοίκησης Εκπαίδευσης Στρατού.[3]

Το 1937 η Ακαδημία διαιρέθηκε, με την Κύρια Ακαδημία Σπουδών να μεταφέρεται στη Σαγκαμιχάρα στην επαρχία Καναγκάουα και η Κατώτερη Σχολή Σπουδών μετακόμισε στην Ασάκα της Σαϊτάμα. Η 50ή τελετή αποφοίτησης πραγματοποιήθηκε στα νέα κτίρια της Ακαδημίας στη Σαγκαμιχάρα στις 20 Δεκεμβρίου 1937 και παρευρέθηκε ο ίδιος ο Αυτοκράτορας Χιροχίτο. Το 1938 ιδρύθηκε ξεχωριστή σχολή για αξιωματικούς της στρατιωτικής αεροπορίας. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η σχολή έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και αποτελούνταν από πολλούς αποφοίτους του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Τόκιο. Δέχτηκε επίσης μεγάλο αριθμό μαθητών από την Κίνα και πολλοί από αυτούς τους δόκιμους είχαν αργότερα εξέχουσες τάξεις στις Ένοπλες Δυνάμεις της Δημοκρατίας της Κίνας. Τον Ιούνιο του 1945, ως προληπτικό μέτρο λόγω των βομβαρδισμών των Συμμάχων, η Ακαδημία έστειλε όλο το προσωπικό της και 3.000 φοιτητές σε μία μακροχρόνια στρατοπέδευση στη Νομαρχία Ναγκάνο, αφήνοντας την εγκατάσταση υπό ελαφριά φρουρά ως επιστάτες. Τον Σεπτέμβριο του 1945, μετά την παράδοση της Ιαπωνίας, ένα τάγμα της 1ης Μεραρχίας Ιππικού του Στρατού των ΗΠΑ πήρε τον έλεγχο της Ακαδημίας από τους στρατιώτες που τη φρουρούσαν. Η Ακαδημία καταργήθηκε μαζί με τον Αυτοκρατορικό Ιαπωνικό Στρατό στα τέλη του 1945 και οι χώροι της Σαγκαμιχάρα αποτελούν πλέον μέρος της βάσης του Στρατού των Ηνωμένων Πολιτειών.[4][5][6]

Επί του παρόντος, ο αντίστοιχος θεσμός για τη σύγχρονη Ιαπωνική Επίγεια Δύναμη Αυτοάμυνας είναι η Εθνική Ακαδημία Άμυνας της Ιαπωνίας.

Διδακτέα ύλη

Η Αυτοκρατορική Ιαπωνική Στρατιωτική Ακαδημία στην Ιτσιγκάγια του Τόκιο, που κατασκευάστηκε από τη δεύτερη Γαλλική Στρατιωτική Αποστολή στην Ιαπωνία (φωτογραφία του 1874)

Από το 1937 έως το 1945, υπολογίζεται ότι 18.476[2] δόκιμοι εκπαιδεύτηκαν στην Αυτοκρατορική Ιαπωνική Ακαδημία Στρατού.[7]

Οι υποψήφιοι για την Αυτοκρατορική Ιαπωνική Στρατιωτική Ακαδημία επιλέχθηκαν αυστηρά από αποφοίτους τριετών μαθημάτων σε μια από τις στρατιωτικές προπαρασκευαστικές σχολές (Ρικούγκουν Γιόνεν Γκάκο) στο Τόκιο, την Οσάκα, τη Ναγκόγια, τη Χιροσίμα, το Σεντάι και το Κουμαμότο, και από άλλους αιτούντες με τα κατάλληλα σωματικά και εκπαιδευτικά προσόντα. Τα Ρικούγκουν Γιόνεν Γκάκο ήταν σχολεία κυρίως για παιδιά αξιωματικών και παιδιά στρατιωτών του στρατού που έπεσαν στη μάχη. Ορισμένοι υποψήφιοι ήταν στρατολογημένοι άνδρες σε ενεργό υπηρεσία κάτω των 25 ετών. Άλλοι ήταν γενικοί υποψήφιοι μεταξύ 16 και 18 ετών που πέρασαν σε εξετάσεις.[8][9]

Το πρόγραμμα σπουδών περιλάμβανε μαθήματα γενικής εκπαίδευσης σε επίπεδο κολεγίου, παραδοσιακές πολεμικές τέχνες και ιππασία. Μετά την ολοκλήρωση του διετούς κατώτερου τμήματος της εκπαίδευσης στην Ασάκα στη Σαϊτάμα, οι δόκιμοι διορίζονταν για οκτώ μήνες σε συντάγματα πεζικού για να εξοικειωθούν με τα όπλα του στρατού και τις δεξιότητες ηγεσίας διμοιρίας προτού συνεχίσουν τις σπουδές τους στο 1 έτος. Μετά την αποφοίτησή τους, οι δόκιμοι έγιναν μαθητευόμενοι αξιωματικοί με το βαθμό του λοχία (αλλά αντιμετωπίζονταν ως αξιωματικοί) και μετά την επιτυχή συμπλήρωση τεσσάρων μηνών δοκιμασίας στα συντάγματα που τους είχαν ανατεθεί, διορίζονταν επίσημα ως ανθυπολοχαγοί.[8][10]

Δείτε επίσης

Παραπομπές

  1. ↑ Drea, Edward (2016). Japan's Imperial Army: Its Rise and Fall, 1853 - 1945. University Press of Kansas. ISBN 978-0-7006-2235-1. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «History of Camp Zama & U.S. Army Japan» (PDF). 
  3. ↑ Notehelfer, F. G.; Reischauer, Haru Matsukata (1987). «Samurai and Silk: A Japanese and American Heritage». Journal of Japanese Studies 13 (1): 145. doi:10.2307/132591. ISSN 0095-6848. http://dx.doi.org/10.2307/132591. 
  4. ↑ «D.Recruitment and Training». web.archive.org. 23 Ιουνίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2024. 
  5. ↑ Minoru, Shimizu (23 Νοεμβρίου 2020). Japanese Studies of Post-Opium War China: 1981. Routledge. σελίδες 119–137. ISBN 978-1-003-05957-8. 
  6. ↑ «Soldiers of the sun: the rise and fall of the Imperial Japanese Army». Choice Reviews Online 30 (03): 30–1651-30-1651. 1992-11-01. doi:10.5860/choice.30-1651. ISSN 0009-4978. http://dx.doi.org/10.5860/choice.30-1651. 
  7. ↑ Cook, Theodore F. (8 Δεκεμβρίου 2005). Making “Soldiers”: The Imperial Army and the Japanese Man in Meiji Society and State. Harvard University Asia Center. σελίδες 257–294. ISBN 978-1-68417-417-1. 
  8. ↑ 8,0 8,1 US Department of War (1994). Handbook on Japanese Military Forces, TM-E 30-480 (1945) (reprint ed.). Louisiana State University Press, ISBN 0-8071-2013-8.
  9. ↑ «日本の軍装 : 幕末から日露戦争 改訂版 | NDL Search | National Diet Library». NDL Search (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2024. 
  10. ↑ «HyperWar: Handbook on Japanese Military Forces [Chapter 1]». web.archive.org. 23 Μαΐου 2011. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2024. CS1 maint: Unfit url (link)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι