Η ταινία γυρίστηκε το 1928 και αποτελεί ίσως το μοναδικό δείγμα τόσο καθαρής υπερρεαλιστικής έκφρασης στο χώρο της έβδομης τέχνης. Βασισμένη σε όνειρα, των Μπουνιουέλ και Νταλί, ο Ανδαλουσιανός σκύλος αποτελεί συρραφή φαινομενικά ασύνδετων, απρόσμενων και αισθητικά προκλητικών σκηνών, οι οποίες έχουν κατά καιρούς ερμηνευτεί ως αλληγορίες, συχνά υπό το πρίσμα των φροϋδικών θεωριών.
Σύμφωνα με τον Μπουνιουέλ, το σενάριο της ταινίας ολοκληρώθηκε τον Ιανουάριο του 1929 και σε διάστημα περίπου έξι ημερών στο σπίτι του Νταλί[2], προϊόν της υπερρεαλιστικής τεχνικής του αυτοματισμού. Τα γυρίσματα είχαν διάρκεια περίπου δεκαπέντε ημερών (2-17 Απριλίου 1929) και πραγματοποιήθηκαν στα στούντιο Μπιλανκούρ στο Παρίσι, με εξαίρεση την τελική σκηνή της ταινίας που γυρίστηκε στη Χάβρη[3]. Η πρώτη δημόσια προβολή της ταινίας οργανώθηκε ιδιωτικά στην αίθουσα Studio des Ursulines στο Παρίσι, στις 6 Ιουνίου 1929, συγκεντρώνοντας διάσημους καλλιτέχνες μεταξύ των οποίων ο Ζαν Κοκτώ και ο μουσικός Ζωρζ Ωρίκ, καθώς και την υπερρεαλιστική ομάδα. Η ταινία αγοράστηκε από τον διευθυντή του κινηματογράφου Studio 28 Ζαν Μοκλέρ (Jean Mauclaire) όπου προβλήθηκε για οκτώ μήνες[4]. Ακολούθησαν προβολές στο Διεθνές Συνέδριο Ανεξάρτητου Κινηματογράφου στην πόλη Λα Σαράζ της Ελβετίας, στη Βαρκελώνη (24 Οκτωβρίου 1929) και στη Μαδρίτη.
Μουσική: Η πρώτη εκδοχή της ταινίας (1928) δεν περιλάμβανε μουσική. Μεταγενέστερα, το 1960, μία νέα εκδοχή του Ανδαλουσιανού σκύλου συνοδεύεται από μουσική επιλογής του Μπουνιουέλ που περιλαμβάνει τανγκό καθώς και αποσπάσματα από την όπεραΤριστάνος και Ιζόλδη του Βάγκνερ. Το 1982 μία τρίτη εκδοχή (μετά το θάνατο του Μπουνιουέλ) περιέχει πρωτότυπη μουσική του Mauricio Kagel.[5]
Ρόλοι
Οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι του άνδρα και της γυναίκας ανήκουν στον Pierre Batcheff και την Simone Mareuil αντίστοιχα. Μικρότερους ρόλους κατέχουν επίσης οι: Μπουνιουέλ, Νταλί, Robert Hommet, Jaime Miravilles και Fano Messan.
