Ο έφορος είναι, στην Ελλάδα, πρόσωπο υπεύθυνο για τη διαχείριση αρχαιολογικής εφορίας, διοικητικό διαμέρισμα το οποίο, συνήθως, αντιστοιχεί στις περιφερειακές ενότητες της χώρας.

Οι έφοροι υπάγονται διοικητικά στο ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού, όπου και υφίσταται μία Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων, καθώς και μία Γενική Διεύθυνση Αναστήλωσης, Μουσείων και Τεχνικών Έργων. Στα τέλη του 20ού αιώνα, η χώρα διέθετε, συνολικά, 25 εφορείες προϊστορικών και κλασικών αρχαιοτήτων, 14 εφορείες βυζαντινών αρχαιοτήτων, καθώς και 8 εφορείες νεωτέρων μνημείων.^[1]