Ένοπλες Δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας

Ένοπλες Δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας
القوات المسلحة السعودية
Έμβλημα των Ενόπλων Δυνάμεων
Υπηρεσιακοί κλάδοι
ΑρχηγείοΡιάντ
Δύναμη
Ηλικία στράτευσης17ο έτος (2012)[1][2]
Εφεδρεία211.000 – 255.000 (2014 εκτ.)
Δαπάνες
Προϋπολογισμός$87,2 δις (2016)[3]
Ποσοστό του ΑΕΠ13.7%[4][5] (2016)[6]
Βιομηχανία
Εγχώριοι προμηθευτές
Ξένοι προμηθευτές

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας (αραβικά: القوات المسلحة السعودية) αποτελούνται από πέντε κλάδους, τον Βασιλικό Σαουδικό Στρατό Ξηράς, το Βασιλικό Ναυτικό της Σαουδικής, τη Βασιλική Σαουδική Πολεμική Αεροπορία, τη Βασιλική Σαουδική Αεράμυνα και η Βασιλική Σαουδική Στρατηγική Δύναμη Πυραύλων.

Αντίθετα η Εθνική Φρουρά της Σαουδικής Αραβίας, είναι ένας από τους τρεις κύριους κλάδους των Μεικτών Δυνάμεων του Βασιλείου. Η Εθνική Φρουρά είναι υπό τον διοικητικό έλεγχο του Υπουργείου Εθνικής Φρουράς, αντί του Υπουργείου Άμυνας, όπως η Βασιλική Φρουρά της Σαουδικής Αραβίας και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις.

Το Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας έχει μία από τις καλύτερα χρηματοδοτούμενες δυνάμεις άμυνας στη Μέση Ανατολή. Το βασίλειο ξοδεύει το 25% του προϋπολογισμού του, ή περίπου 88 δισεκατομμύρια δολάρια,[6] για τα στρατεύματά του. Από άποψη ανθρώπινου δυναμικού, η Σαουδική Αραβία διαθέτει περίπου 688.000 ενεργό προσωπικό, με 300.000 στρατιώτες.[7] Η Σαουδική Αραβία έχει επίσης περισσότερους από 200.000 άνδρες στην εθνική φρουρά της,[8] όπως και 25.000 στρατεύματα των φυλών,[9] τα οποία χρησιμοποιούνται κυρίως για την εξασφάλιση από εσωτερικές απειλές. Αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό ως εκστρατευτικό σώμα. Το ναυτικό έχει περίπου 60.000 μέλη,[10] ενώ οι δυνάμεις αεράμυνας και οι στρατηγικές δυνάμεις πυραύλων διαθέτουν 40.000 στρατιώτες. Εκτός από τις αεροπορικές δυνάμεις με πάνω από 63.000 ενεργούς υπαλλήλους,[11] υπάρχει επίσης μια στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών, η Γενική Υπηρεσία Πληροφοριών (GIP).

Η Εθνική Φρουρά της Σαουδικής Αραβίας δεν είναι ένα βιβλίο, αλλά μια δύναμη σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα στην πρώτη γραμμή, και προέρχεται από τη φυλετική στρατιωτικοθρησκευτική δύναμη του Αμπντούλ Αζίζ, την Ιχβάν. Η σύγχρονη ύπαρξή της, όμως, οφείλεται στο ότι αποτελεί έναν αποτελεσματικό ιδιωτικό στρατό του Αμπντάλα από το 1960 και, σε αντίθεση με το υπόλοιπο των ενόπλων δυνάμεων, είναι ανεξάρτητη από το Υπουργείο Άμυνας. Η Εθνική Φρουρά έχει ένα αντίβαρο στην παράταξη Σουμπαϊρί στη βασιλική οικογένεια, ο Σαλμάν μπιν Αμπντούλ-Αζίζ Αλ Σαούντ, ο βασιλιάς, είναι ένας από τους λεγόμενους «Επτά Σουμπαϊρί» και ελέγχει το υπόλοιπο των ενόπλων δυνάμεων.[12]


Παραπομπές

  1. ↑ «The World Factbook». www.cia.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Απριλίου 2016. 
  2. ↑ «SAUDI ARMED FORCES». armedforces.eu. 
  3. ↑ «Giri Rajendran: Russia and China drive global defence-spending increases in 2015». IIss. 9 Φεβρουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2016. 
  4. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-05-01. Ανακτήθηκε στις 2012-04-07.  The SIPRI Military Expenditure Database
  5. ↑ «The SIPRI Military Expenditure Database». SIPRI. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-25. https://web.archive.org/web/20110725213004/http://milexdata.sipri.org/. Ανακτήθηκε στις 25 December 2014. 
  6. ↑ 6,0 6,1 «Trends in World Military Expenditure, 2015» (PDF). Stockholm International Peace Research Institute. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 20 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2016. 
  7. ↑ «Political Regimes in the Arab World: Society and the Exercise of Power». September 4, 2012. 
  8. ↑ «Saudi King Salman cements hold on power». aljazeera.net. 30 January 2015. http://www.aljazeera.com/news/middleeast/2015/01/saudi-king-salman-cements-hold-power-150130032136422.html. Ανακτήθηκε στις 30 January 2015. 
  9. ↑ " Αρχειοθετήθηκε 2016-01-02 στο Wayback Machine., 31 December 2015,
  10. ↑ ", military power
  11. ↑ Cordesman, Anthony H.· Al-Rodhan, Khalid R. (28 Ιουνίου 2006). Gulf Military Forces in an Era of Asymmetric Wars (PDF). Greenwood Publishing Group. CSIS. σελ. 67. ISBN 978-0-275-99399-3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2016. 
  12. ↑ John Pike. «Saudi Arabian National Guard». Globalsecurity.org. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2014. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι