Το άηχο οδοντικό τριβόμενο σύμφωνο (ΔΦΑ: <θ>) είναι σύμφωνο των ανθρώπινων γλωσσών, ομόλογο του αντίστοιχου ηχηρού /ð/. Ο τόπος άρθρωσης διαφέρει ανά γλώσσα και διάλεκτο καθώς, για παράδειγμα, στα ισπανικά είναι διοδοντικό ενώ στις ευρωπαϊκές διαλέκτους των αγγλικών αποκλειστικά οδοντικό (η γλώσσα ακουμπάει την άνω οδοντοστοιχία).[1] Το σύμβολό του στο ΔΦΑ προέρχεται από το ελληνικό γράμμα θήτα.
Ως φώνημα είναι αρκετά σπάνιο και από τις γλώσσες με περισσότερους από δέκα εκατομμύρια ομιλητές μόνο η αγγλική,[2]ισπανική,[3]βουρμική και ελληνική[4] το διαθέτουν, μαζί με τις τουρκικές, μπασκίρ και τουρκμενική. Στο παρελθόν ήταν παρόν σε πολλές γερμανικές γλώσσες όπου συμβολιζόταν με το γράμμα θορν <Þ, þ>· από αυτές μόνο η ισλανδική το διατηρεί με φατνιακή και όχι οδοντική άρθρωση.[5]
Παραπομπές
↑Ladefoged και Maddieson (1996): The sounds of the world's languages. Οξφόρδη: Blackwell. σελ. 142.
↑Iyabode Omolara, D. (2011): Introductory Phonetics and Phonology of English. Νιούκασλ: Cambridge Scholars Publishing.
↑Hualde, J. I. (2014): Los sonidos del español. Cambridge University Press.
↑Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL.
↑Ladefoged και Maddieson (1996): The sounds of the world's languages. Οξφόρδη: Blackwell. σελ. 144.
.svg)