Γεννήθηκε το 1923 στην Αθήνα. Σε νεαρή ηλικία συμμετείχε στο λαϊκό κίνημα της εποχής, ενώ στην κατοχή ανέπτυξε αντιστασιακή δράση στον ΕΛΑΣ σπουδάζουσας. Θεωρήθηκε o ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Κίτσου Μαλτέζου της δεξιάς αντιστασιακής οργάνωσης Ρ.Α.Ν. με αποτέλεσμα να οργανωθεί απόπειρα δολοφονίας του ως αντίποινα. Τραυματίστηκε και διασώθηκε από προσωπική παρέμβαση του Ιωάννη Ράλλη. Mετά την δολοφονία κατέφυγε με δικά του μέσα στο Παρίσι. Λανθασμένα έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι υπήρξε επιβάτης του Ματαρόα.[8] Ήλθε στην Ελλάδα αφού είχε παραγραφεί το αδίκημα για τον φόνο του Κίτσου Μαλτέζου. Εδώ γύρισε και το περίφημο «Μπλόκο», για το οποίο βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1965). Πέθανε στο Παρίσι στις 14/11/1985. Οι αριστερές του πεποιθήσεις τον ώθησαν στο να ενταχθεί για ένα μικρό διάστημα στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, από το οποίο διαγράφηκε σύντομα, μαζί με τον Κώστα Παπαϊωάννου και τη Μιμίκα Κρανάκη.
Μεταπολεμικά, πραγματοποίησε σπουδές στη λογοτεχνία και τη δημοσιογραφία, ενώ ταυτόχρονα έγραφε με ψευδώνυμο σε εφημερίδες σχετικά με διάφορα πολιτιστικά νέα. Συνδέθηκε με αρκετούς σπουδαίους υπερρεαλιστές των τεχνών, όπως ο Αντρέ Μπρετόν. Έχει γράψει 9 βιβλία, μεταξύ των οποίων το εμβληματικό «Ο σουρρεαλισμός στον κινηματογράφο».[9]