Τον Ιανουάριο του 1934 το Ιαπωνικό Αυτοκρατορικό Ναυτικό εξέφρασε την ανάγκη απόκτησης ενός εξειδικευμένου διθέσιου αναγνωριστικού υδροπλάνου που θα επιχειρούσε από τα υποβρύχια τύπου J-3 και ανέθεσε την ανάπτυξή του στη σιδηρουργία Watanabe.[1] Το πρώτο από τα τρία πρωτότυπα που κατασκευάστηκαν πραγματοποίησε την πρώτη του πτήση τον Φεβρουάριο του 1935.[1]
Ένα E9W μεταφέρονταν σε τμήματα σε ειδικό χώρο εντός του υποβρυχίου και μπορούσε να συναρμολογηθεί μέσα σε δυόμισι λεπτά από το πλήρωμά του.[1] Ταχύτατα, μόλις σε ενάμισι λεπτό, μπορούσε να ολοκληρωθεί και η αποσυναρμολόγησή του.[1] Έπειτα από την επιτυχή ολοκλήρωση των δοκιμών, παραγγέλθηκαν 32 αεροσκάφη παραγωγής E9W1.[2]
Επιχειρησιακή ιστορία
Τα πρώτα E9W εντάχθηκαν σε υπηρεσία το 1938 και το τελευταίο αεροσκάφος παραδόθηκε στο Ναυτικό το 1940.[2] Παρόλο που είχε ξεκινήσει η διαδικασία αντικατάστασής τους από τα μονοπλάναYokosuka E14Y, τα E9W ήταν σε υπηρεσία όταν άρχισε ο Πόλεμος του Ειρηνικού.[3][2] Παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι τον Ιούλιο του 1942[3][2] με υποβρύχια που δρούσαν στη Νότια Σινική Θάλασσα και είχαν σαν αποστολή τον αποκλεισμό της ναυσιπλοΐας για τον ανεφοδιασμό των κινεζικών δυνάμεων.[2]
Claringbould, Michael John (2022). IJN Floatplanes in the South Pacific 1942-1944. Pacific Profiles. 8. Kent Town, Australia: Avonmore Books. ISBN978-0645246940.
Green, William (1962). War Planes of The Second World War: Volume Six: Floatplanes. London: Macdonald.
Mikesh, Robert C.· Abe, Shorzoe (1990). Japanese Aircraft 1910–1914. London: Putnam. ISBN0-85177-840-2.
Passingham, Malcolm (March 2000). «Les hydravions embarqués sur sous-marins» (στα French). Avions: Toute l'aéronautique et son histoire (84): 25–37. ISSN1243-8650.
Taylor, Michael J. H. (1989). Jane's Encyclopedia of Aviation. London: Studio Editions.
The Illustrated Encyclopedia of Aircraft (Part Work 1982–1985). Orbis Publishing.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Watanabe E9W στο Wikimedia Commons