Mercedes-Benz W114 / W115
Mercedes-Benz W114 280 του 1975 στις ΗΠΑ Mercedes-Benz W115 240D του 1974 στη Γερμανία
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Mercedes-Benz
Εναλλακτική ονομασία	Mercedes Mini (Ινδονησία)
Παραγωγή	Δεκέμβριος 1967 — Δεκέμβριος 1976 1.919.056 αντίτυπα Sedan: 1.852.008 αντίτυπα Coupé: 67.048 αντίτυπα
Συναρμολόγηση	Στουτγκάρδη, Γερμανία Βρέμη, Γερμανία Ζίντελφινγκεν, Γερμανία (έως το 1990 Δυτική Γερμανία για όλες τις πόλεις) East London, Νότια Αφρική Σετουμπάλ, Πορτογαλία Μπουένος Άιρες, Αργεντινή (μια εκδοχή pick-up από ημι-έτοιμα αμαξώματα, 1972 - 1976) Βαρκελώνη, Βενεζουέλα (από ημι-έτοιμα αμαξώματα)
Σχεδιαστής	Paul Bracq (επικεφαλής) Bruno Sacco
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο
Αμάξωμα	4-πορτο sedan 2-πορτο coupé 4-πορτο sedan με μακρύτερο μεταξόνιο και 3 σειρές καθισμάτων (λιμουζίνα)
Πλατφόρμα	Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση
Σχετική εξέλιξη	Mercedes-Benz W116 Mercedes-Benz R107
Σύστημα κίνησης
Κινητήρας	2.0 - 3.0 λίτρα
Μετάδοση	3-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο 4-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο
Χωρητικότητα καυσίμου	65 λίτρα (78 λίτρα σε λίγα μοντέλα του 1975 και 1976, δείτε την ενότητα Ανανέωση του 1973)
Διαστάσεις
Μεταξόνιο	2.750 χιλιοστά 3.400 χιλιοστά (λιμουζίνα)
Μήκος	4.680 χιλιοστά 4.970 χιλιοστά στις ΗΠΑ λόγω μεγαλύτερων προφυλακτήρων 5.330 χιλιοστά (λιμουζίνα)
Πλάτος	1.772 χιλιοστά
Ύψος	1.441 χιλιοστά[1]
Κενό Βάρος	1.340 - 1.560 κιλά
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Mercedes-Benz W110
Επόμενο μοντέλο	Mercedes-Benz W123

Το Mercedes-Benz W114, όπως ονομάζονταν οι 6-κύλινδρες εκδόσεις του μοντέλου, και W115 οι 4-κύλινδρες και 5-κύλινδρες εκδόσεις, ήταν ένα μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο της κατηγορίας E, που παρήχθη από τη γερμανική αυτοκινητοβιομηχανία Mercedes-Benz, από τον Δεκέμβριο του 1967 έως τον Δεκέμβριο του 1976. Την εποχή παραγωγής του, ήταν το μοντέλο της Mercedes με τις περισσότερες πωλήσεις και υπήρξε το πρώτο μεταπολεμικό της που βασίστηκε σε εντελώς νέο σασί, αντί για διατήρηση, επανασχεδιασμό ή βελτίωση του αμαξώματος των προκατόχων (καθώς και το πρώτο μεταπολεμικό της μοντέλο που εισήγαγε ένα εντελώς νέο είδος ανάρτησης). Ως αποτέλεσμα, η σειρά W114 / W115 κυκλοφόρησε τότε ως «New Generation Models» («Μοντέλα Νέας Γενιάς»)^[2] και μάλιστα επειδή έλαβε τότε τον επίσημο κωδικό σασί «/8» («κάθετος 8») λόγω της εισαγωγής του στην αγορά το 1968, έγινε και εξακολουθεί να παραμένει ανεπίσημα γνωστή στη Γερμανία και ως Strich-Acht, δηλαδή Κάθετος 8.

Αντικαταστάθηκε τον Ιανουάριο του 1976 από το ακόμα πιο δημοφιλές Mercedes-Benz W123, που γνώρισε ακόμα μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία, καθώς παρήχθησαν 2.696.915 αντίτυπα από αυτό. Τα W114 και W115, ωστόσο, διατηρήθηκαν στη μαζική παραγωγή έως τον Δεκέμβριο του 1976, επειδή είχε δοθεί μια σχετική δέσμευση στη βιομηχανία ταξί από την Mercedes-Benz, λόγω της εξαιρετικά μεγάλης αξιοπιστίας του αυτοκινήτου. Συνολικά κατασκευάστηκαν 1.919.056 αντίτυπα σειράς W114 / 115, από τα οποία τα 1.852.008 ήταν 4-πορτα σεντάν και μόλις τα 67.048 ήταν 2-πορτα κουπέ.

Η σειρά W114 / 115 σχεδιάστηκε από τον Γάλλο Paul Bracq, που ήταν ο επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος της Mercedes-Benz για τα μοντέλα που σχεδιάστηκαν από το 1957 έως το 1967. Η ιστορική ειρωνεία όμως, είναι ότι όταν το W114 / 115 κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην αγορά ο Paul Bracq είχε μόλις αποχωρήσει από την εταιρεία. Για την ιστορία, ο Paul Bracq μετά, από το 1967 έως το 1970, συμμετείχε στη δημιουργία του τραίνου υψηλών ταχυτήτων TGV, ενώ στη συνέχεια ετέθη επικεφαλής του σχεδιαστικού τμήματος της BMW, από το 1970 έως το 1974, και αμέσως μετά της Peugeot, από το 1974 έως το 1996, ιδίως στον σχεδιασμό των σαλονιών των μοντέλων της γαλλικής εταιρείας.^[3]

Η σειρά W114 έφερε 6-κύλινδρους σε σειρά (I6) κινητήρες και περιελάμβανε τα μοντέλα «230», «250» και «280», ενώ η W115 έφερε 4-κύλινδρους και 5-κύλινδρους σε σειρά (I4 και I5) κινητήρες και περιελάμβανε τα μοντέλα «200», «200D», «220», «220D», «230», «240D» και «300D».

Κατασκευαζόταν κυρίως σε 4-πορτο σεντάν. Ωστόσο, μέσα στο 1969 η εταιρεία εισήγαγε και μια 2-πορτη κουπέ εκδοχή ειδικά στην μεγαλύτερου κυβισμού εκδοχή της W114, εκδοχή που είχε εμφανώς μακρύτερο πίσω μέρος και καπό και διατέθηκε μόνο με τους κορυφαίους 6-κύλινδρους κινητήρες των 2.5 λίτρων και 2.8 λίτρων. Το 1969, επίσης, η Mercedes-Benz εισήγαγε στην έκδοση κουπέ 250CE το πρώτο στην ιστορία της εταιρείας σύστημα με πλήρως ηλεκτρονική έγχυση / ψεκασμό καυσίμου (fuel injection system), όπως υποδηλώνει το γράμμα E για τις εκδόσεις με Einspritzung (injection = έγχυση, ψεκασμός). Για την ιστορία, αυτό το σύστημα injection ονομαζόταν D-jetronic και είχε εξελιχθεί από την Bosch (ενώ όλα τα παλαιότερα Mercedes-Benz και κάποια μεταγενέστερα, έφεραν καρμπυρατέρ) και σταδιακά καθιερώθηκε σε όλα τα μοντέλα της εταιρείας έως τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1980.

Μια ενδιαφέρουσα σχεδιαστική διαφορά της εκδοχής κουπέ, ήταν ότι δεν υπήρχε μεσαία κολώνα, επιτρέποντας έτσι σε όλα τα πλαϊνά παράθυρα να ανοίγουν εντελώς και για καλύτερο αερισμό του σαλονιού. Όπως προαναφέρθηκε, σε αντίθεση με τα 1.852.008 αντίτυπα που κατασκευάστηκαν από το τετράπορτο σεντάν, μόλις 67.048 δίπορτα κουπέ παρήχθησαν από το 1969 έως το 1976. Από αυτά, τα 24.669 αντίτυπα ήταν οι κορυφαίες εκδόσεις 280C και 280CE, ενώ τα 42.379 αντίτυπα ήταν οι λίγο μικρότερου κυβισμού 250C και 250CE.

Ανάμεσα στα 4-πορτα σεντάν υπήρξε και ένας μικρός αριθμός μιας ακόμα σπανιότερης, και απευθείας εργοστασιακής κατασκευής, επιμηκυμένης μορφής λιμουζίνα με 3 σειρές καθισμάτων και μακρύτερο κατά 65,0 εκατοστά μεταξόνιο, φτάνοντας σε μήκος τα 5,33 μέτρα. Σε κάποιες χώρες, η έκδοση αυτή χρησιμοποιήθηκε συνήθως ως ταξί ή για αυτοκίνητα ξενοδοχείων.

Ειδικότερα στην Αργεντινή και από το 1972 έως το 1976, έλαβε χώρα μια μετατροπή της 4-πορτης sedan έκδοσης W115 220D σε 2-πορτο 2-θέσιο pick-up, αν και δεν ήταν πλήρης συναρμολόγηση του μοντέλου, αλλά μετατροπή από εισαγόμενα μισο-έτοιμα αμαξώματα. Κυκλοφόρησε επίσημα μόνο στη χώρα αυτή, ως Mercedes-Benz 220d Pick-Up ή κοινώς «La pick-up».^[4]

Υπήρξαν επίσης και λίγες, αριθμητικά, μετατροπές σε ασθενοφόρα και νεκροφόρες.

Το W114 / W115 είχε αναπτυχθεί με μέγιστη προτεραιότητα την ασφάλεια των επιβατών. Ήταν ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα διεθνώς που κατασκευάστηκαν μετά από μελέτες δοκιμών πρόσκρουσης (τα γνωστά ως crash test). Επίσης, όλα τα μοντέλα έφεραν 4 δισκόφρενα, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για την εποχή του.

Από τον Απρίλιο του 1972, όλες οι εκδόσεις των W114 και W115 απέκτησαν και στάνταρ προσκέφαλα στα εμπρόσθια καθίσματα, στάνταρ μπροστινές ζώνες ασφαλείας, παρμπρίζ με γυαλί ασφαλείας, υαλοκαθαριστήρες με διακοπτόμενη λειτουργία και βελτιωμένο τιμόνι ασφαλείας 4 ακτίνων, με φαρδύ κεντρικό μέρος από πλαστικό που απορροφούσε ένα μέρος της ενέργειας πρόσκρουσης του οδηγού σε αυτό.

Το μοναδικό μελανό σημείο ήταν ότι το ντεπόζιτο καυσίμων ήταν ακόμα στο πίσω άκρο του αμαξώματος, έχοντας έτσι υψηλό κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς σε τυχόν οπίσθια πρόσκρουση. Μάλιστα ακόμα και η τάπα ανεφοδιασμού καυσίμου δεν ήταν στο πλάι του αμαξώματος, αλλά στο πίσω άκρο του σασί και «κολλητά» αριστερά από τα πίσω δεξιά φώτα (δείτε τη φωτογραφία στα αριστερά, με το πίσω μέρος ενός W114 280C του 1976), αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο σε πρόσκρουση να πεταχτούν σπινθήρες από τα πίσω δεξιά φώτα μέσα στο ντεπόζιτο. Όλα αυτά πάντως άλλαξαν εντελώς και διορθώθηκαν στον διάδοχο Mercedes-Benz W123.

Τον Αύγουστο του 1973, για τη σεζόν (model year) του 1974, η σειρά W114 / W115 υπέστη μια σειρά βελτιώσεων. Εξωτερικά, η γρίλια - σήμα κατατεθέν της Mercedes-Benz έγινε πιο επίπεδη (αντί της καμπυλωτής σε όλα τα παλαιότερα μοντέλα της Mercedes-Benz) και πιο φαρδιά, καθώς και πιο και κοντή σε ύψος. Παράλληλα, τα αναχρονιστικά «τριγωνάκια» στα μπροστινά παράθυρα καταργήθηκαν οριστικά, τοποθετήθηκαν μεγαλύτερα και μακρόστενα γραμμωτά / ανάγλυφα πίσω φώτα, ενώ οι παλαιομοδίτικοι εξωτερικοί καθρέφτες αντικαταστάθηκαν από νέους, μεγαλύτερους και πιο επίπεδους, και πλέον ρυθμιζόμενους από το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Σημειωτέον ότι η νέα αισθητική στην μπροστινή γρίλια, στους καθρέφτες και στα πίσω φώτα, εναρμόνισαν το W114 / W115 με τα αντίστοιχα σχεδιαστικά στοιχεία στη γρίλια, στους καθρέφτες και στα πίσω φώτα του Mercedes-Benz W116 S-Class, που είχε εισαχθεί στα τέλη του 1972, καθώς και του σπορ Mercedes-Benz R107 που είχε εισαχθεί το 1971 και παρήχθη σε δύο εκδόσεις αμαξωμάτων: 2-θέσιο καμπριολέ, η SL-Class R107, και 2-πορτο 4-θέσιο κουπέ με μακρύτερο μεταξόνιο, η SLC-Class C107. Επίσης, και τα 3 αυτά σχεδιαστικά στοιχεία διατηρήθηκαν και στον διάδοχο του W114 / W115, το Mercedes-Benz W123, που είχε, και γενικότερα, πολύ εντονότερη εμφανισιακή ομοιότητα με την W116 S-Class και την R107.

Για την ιστορία, λίγο μετά την ανανέωση εμφανίστηκε σε κάποια μοντέλα ένα μεγαλύτερο ντεπόζιτο καυσίμων, όγκου 78 λίτρων, το οποίο τοποθετήθηκε μόνο σε λίγα από τα τελευταία μοντέλα, του 1975 και του 1976, και για την ακρίβεια σε κάποια επιλεγμένα μοντέλα (βενζίνης και ντίζελ) W114 και βορειοαμερικανικών προδιαγραφών W115 (ενώ στα ευρωπαϊκών προδιαγραφών W115 δεν μπορεί να τοποθετηθεί ούτε εκ των υστέρων). Όλα τα άλλα Mercedes-Benz W114 και W115 φέρουν το αρχικό ντεπόζιτο των 65 λίτρων.

Η σειρά W114 / W115 έχει μείνει στην ιστορία με τη φήμη ενός εξαιρετικά αξιόπιστου αυτοκινήτου. Αυτό επιβεβαιώνεται από τον μεγάλο αριθμό των αντιτύπων που έχουν διατηρηθεί ως συλλεκτικά και κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα, μερικά από τα οποία έχουν διανύσει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα, ενώ σε πολλά αναπτυσσόμενα κράτη παγκοσμίως χρησιμοποιείται ακόμα και τώρα ως ταξί.

Το ρεκόρ χιλιομέτρων ανήκει σε ένα μπλε 240 D απλής 4-πορτης έκδοσης ταξί, μοντέλο του 1976 (από το τελευταίο έτος παραγωγής του), που ανήκε επί 23 έτη στον ταξιτζή Γρηγόρη Σαχινίδη από την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, ο οποίος το είχε αγοράσει ως μεταχειρισμένο από τη Γερμανία το 1981, με 220.000 χιλιόμετρα. Κατά την επαγγελματική του πορεία, με 3 αλλαγές κινητήρων, κατάφερε να διανύσει 4,6 εκατομμύρια χιλιόμετρα, αριθμός που αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ στην ιστορία όλων των μοντέλων της Mercedes-Benz. Τον Ιούλιο του 2004, όταν καθιερώθηκε όριο ηλικίας στα ταξί στην Ελλάδα, σταμάτησε να χρησιμοποιείται για επαγγελματική χρήση. Στις 21 Σεπτεμβρίου 2004, ο ιδιοκτήτης του το δώρισε στην εταιρεία και από τότε βρίσκεται στο μουσείο του κατασκευαστή στη Στουτγκάρδη.^{[5][6][7][8][9]}

• Hofner, Heribert (2012). Mercedes-Benz Strich-8 Modelle 200-280 [Mercedes-Benz Stroke 8 Models 200-280]. Autos, die noch Typen waren series (στα Γερμανικά). Königswinter, Germany: Heel Verlag. ISBN 9783868522945. 
• Kurze, Peter· Schrader, Halwart (2012). Mercedes-Benz /8 W 114/115: Perfektion von ihrer schönsten Seite [Mercedes-Benz /8 W 114/115: Perfection from its most beautiful side]. Bewegte Zeiten series (στα Γερμανικά). Bielefeld, Germany: Delius Klasing. ISBN 9783768835107. 
• Rohde, Michael (2016). Mercedes-Benz /8: Mercedes für Millionen [Mercedes-Benz /8: Mercedes for Millions] (στα Γερμανικά). Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 9783613039100. 
• Sacardi, Cajetan (2009). Mercedes-Benz /8: 1968–1976. Schrader-Typen-Chronik series (στα Γερμανικά). Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 9783613030251. 
• Storz, Alexander F. (2020). Mercedes-Benz /8: Der Millionen-Seller [Mercedes-Benz /8: the seller in millions] (στα Γερμανικά). Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 9783613043152. 
• Taylor, James (2021). Mercedes-Benz W114 and 115: The Complete Story. Crowood AutoClassic Series. Ramsbury, Marlborough, UK: The Crowood Press. ISBN 9781785008245. 
• Viehweg, Christof (2014). Mercedes Strich-Acht W 114/115: Typengeschichte und Technik [Mercedes Stroke Eight W 114/115: Type History and Technology] (στα Γερμανικά). München: GeraMond. ISBN 9783862456987. 

• Ball, Kenneth (1978). Mercedes-Benz 220/8 1968-72. Owners Workshop Manual series (2nd, fully rev. έκδοση). Brighton, UK: Autobooks. ISBN 0851479901. 
• Haynes, John H.· Strasman, Peter G. (1987). Mercedes-Benz 230, 250 and 280 1968-1972: 6-Cylinder sohc Sedan, Coupe, Roadster. Haynes Service and Repair Manual Series. Sparkford, UK; Newbury Park, Calif., USA: Haynes Publishing. ISBN 9780856963469. 
• Korp, Dieter (1980). Mercedes-Benz: 190 Dc / 200D / 220 D / 240 D bis 1976. Jetzt helfe ich mir selbst series, Band 24 (στα Γερμανικά). Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 3879430632. 
• Korp, Dieter (1980). Mercedes-Benz: Vierzylinder '68-'76 200 / 220 /230.4. Jetzt helfe ich mir selbst series, Band 38 (στα Γερμανικά). Stuttgart: Motorbuch Verlag. ISBN 3879433089. 
• Mercedes (1968 – 1975) 200 D/8 / 220 D/8. Reparaturanleitung series, Band 172, 173. (στα Γερμανικά). Zug, Switzerland: Verlag Bucheli. 1982. ISBN 3716812331. 
• Mercedes 200-8/220-8 (1968 bis Juli 1973). Reparaturanleitung series, Band 182, 183. (στα Γερμανικά). Zug, Switzerland: Verlag Bucheli. 2013. ISBN 9783716812426. 
• Mercedes 200/230.4 (ab August 1973 bis 1975). Reparaturanleitung series, Band 249. (στα Γερμανικά). Zug, Switzerland: Verlag Bucheli. 2013. ISBN 9783716813096. 
• Mercedes Diesel Serie 115 1968 bis 1975 200 D-8/220 D-8. Reparaturanleitung series, Band 1048. (στα Γερμανικά). Zug, Switzerland: Verlag Bucheli. 2012. ISBN 9783716817827. 

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Mercedes-Benz W114

• Strichachtclub Deutschland, seit 1989 (Strich-Acht / «Κάθετος 8» επίσημος σύλλογος στη Γερμανία, από το 1989.)