Ο Ντι Κάπριο ερμηνεύει τον Ντομ Κομπ, έναν εξειδικευμένο κατάσκοπο - κλέφτη ιδεών που εξάγει κρυφά πολύτιμες πληροφορίες από το ασυνείδητο μυαλό των στόχων του ενώ αυτοί κοιμούνται και ονειρεύονται. Μη μπορώντας να επισκεφτεί τα παιδιά του, του προσφέρεται μια ευκαιρία να αποκτήσει την παλιά του ζωή με αντάλλαγμα ένα σχεδόν ακατόρθωτο έργο: την "απαρχή", την εμφύτευση μιας ιδέας μέσα στο υποσυνείδητο ενός στόχου.
Η ταινία έγινε τεράστια εισπρακτική και καλλιτεχνική επιτυχία. Έλαβε 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ το 2011, συμπεριλαμβανομένης και της υποψηφιότητας για Καλύτερη Ταινία, κερδίζοντας τελικά σε 4 κατηγορίες από αυτές που είχε προταθεί από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου. Στο IMDb έχει λάβει 8,8/10, μια εξαιρετική βαθμολογία, καθώς αποτελεί την 10η καλύτερη ταινία, με βάση τις αξιολογήσεις στην πλατφόρμα.
Πλοκή
Στο κοντινό μέλλον, ο Ντομ Κομπ είναι ένας κλέφτης ιδεών. Μαζί με την ομάδα του, μπαίνουν σε όνειρα πλούσιων στόχων και τους κλέβουν την ιδέα που θέλουν τα αφεντικά τους, όσο κοιμούνται. Όμως, ο Σάιτο, ένας πλούσιος επιχειρηματίας κάνει στον Κομπ μια πρόταση. Αν ο Κομπ και η ομάδα του καταφέρουν αυτή τη φορά να εμφυτεύσουν μια ιδέα στον ανταγωνιστή του, ο Σάιτο θα βοηθήσει τον Κομπ να φτάσει νόμιμα στις ΗΠΑ για να ξαναδεί τα δύο μικρά παιδιά του. Πρώτα όμως, ο Κομπ πρέπει να οργανώσει μια νέα ομάδα.
Έλεν Πέιτζ στο ρόλο της Αριάδνης, μια απόφοιτη αρχιτεκτονικής που στρατολογείται στην ομάδα του Κομπ για να κατασκευάζει τα ονειρικά τοπία που περιγράφονται σαν λαβύρινθοι
Τομ Χάρντι στο ρόλο του Έιμς, συνεργάτης του Κομπ ο οποίος χρησιμοποιεί την ικανότητα να παίρνει τη μορφή άλλων μέσα στα όνειρα
Κεν Γουατανάμπε στο ρόλο του Σάιτο, ένας επιχειρηματίας που προσλαμβάνει τον Κομπ για την αποστολή και επιμένει να πάει μαζί τους
Ντίλιπ Ράο στο ρόλο του Γιουσούφ, ένας χημικός που φτιάχνει το φάρμακο που χρειάζεται για να διεισδύουν στα όνειρα
Κίλιαν Μέρφι στο ρόλο του Ρόμπερτ Μάικλ Φίσερ, ο διάδοχος της επιχειρηματικής αυτοκρατορίας και ο στόχος της ομάδας
Τομ Μπέρεντζερ στο ρόλο του Πίτερ Μπράουνινγκ, ο νονός του Φίσερ και στέλεχος της εταιρίας του
Μαριόν Κοτιγιάρ στο ρόλο της Μάλορι "Μαλ" Κομπ, η νεκρή σύζυγος του Κομπ και μια κακόβουλη παρουσία μέσα στα όνειρά του
Πιτ Ποστλθγουέιτ στο ρόλο του Μορίς Φίσερ, ο ετοιμοθάνατος πατέρας του Ρόμπερτ Μάικλ Φίσερ
Μάικλ Κέιν στο ρόλο του Καθηγητή Στίβεν Μάιλς, ο μέντορας και πεθερός του Κομπ και καθηγητής της Αριάδνης που την προτείνει να μπει στην ομάδα
Παραγωγή
Αρχικά ο Κρίστοφερ Νόλαν έγραψε ένα 80σέλιδο προσχέδιο με θέμα τους κλέφτες ονείρων.[5] Είχε οραματιστεί το Inception ως ταινία τρόμου[5] αλλά τελικά το έγραψε σαν περιπέτεια με θέμα τις ληστείες αν και "παραδοσιακά αυτές οι ταινίες είναι επίτηδες επιφανειακές σε συναισθηματικό επίπεδο."[6] Αργότερα αναθεώρησε και αποφάσισε ότι αν βασιστεί σε αυτό το είδος ταινιών δεν θα είχε αποτέλεσμα επειδή η ιστορία "βασίζεται αρκετά στην ιδέα του εσωτερικού κόσμου, στην ιδέα του ονείρου και της μνήμης. Συνειδητοποίησα ότι χρειαζόταν να αυξήσω τα συναισθηματικά ρίσκα."[6] Ο Νόλαν εργάστηκε πάνω στο σενάριο 9 με 10 χρόνια.[7] Όταν άρχισε να σκέφτεται να γυρίσει την ταινία, ο Νόλαν επηρεάστηκε "από εκείνη την εποχή ταινιών που υπήρχε το The Matrix, η Σκοτεινή Πόλη, το 13ο Πάτωμα και το Memento. Ήταν βασισμένες πάνω στην ιδέα ότι ο κόσμος γύρω σου μπορεί να μην είναι αληθινός."[6]
Ανάπτυξη
Ο Νόλαν πρότεινε πρώτα την ιδέα στη Warner Bros. το 2001, αλλά θεώρησε ότι χρειαζόταν περισσότερη εμπειρία στη δημιουργία μεγάλων ταινιών και ξεκίνησε το Batman Begins (2005) και Ο Σκοτεινός Ιππότης (The Dark Knight, 2008).[8] Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι μια ταινία σαν το Inception χρειαζόταν ένα μεγάλο προϋπολογισμό επειδή "εφόσον μιλάμε για όνειρα, οι δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού είναι απεριόριστες. Και έτσι η κλίμακα της ταινίας θα πρέπει να είναι απεριόριστη. Θα πρέπει να νιώθεις ότι μπορεί να σε πάει οπουδήποτε μέχρι το τέλος της ταινίας. Και πρέπει να έχει αποτέλεσμα σε μεγάλη κλίμακα."[8] Αφού ολοκλήρωσε την ταινία Ο Σκοτεινός Ιππότης, ο Νόλαν αποφάσισε να γυρίσει το Inception και ξόδεψε έξι μήνες για να ολοκληρώσει το σενάριο.[8] Ο Νόλαν δήλωσε ότι για να ολοκληρώσει το σενάριο αναρωτήθηκε τι θα συνέβαινε αν αρκετοί άνθρωποι μοιράζονταν το ίδιο όνειρο. "Μόλις αφαιρέσεις την ιδιωτικότητα, έχεις δημιουργήσει έναν άπειρο αριθμό από εναλλακτικά σύμπαντα, στα οποία οι άνθρωποι μπορούν να αλληλεπιδρούν με νόημα, κύρος, βάρος και δραματικές συνέπειες".[9]
Στις 11 Φεβρουαρίου 2009, ανακοινώθηκε ότι η Warner Bros αγόρασε το σενάριο του Inception.[10]
Κάστινγκ
Ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ήταν ο πρώτος ηθοποιός που πήρε μέρος στο πρότζεκτ.[7] Ο Νόλαν προσπαθούσε να δουλέψει με τον ηθοποιό αρκετά χρόνια και συναντήθηκαν κάποιες φορές, αλλά του ήταν αδύνατο να τον πείσει να συμμετάσχει σε κάποια ταινία του μέχρι το Inception. Ο Ντι Κάπριο τελικά δέχτηκε επειδή "εντυπωσιάστηκα από το κόνσεπτ - αυτό το όνειρο-ληστεία και το - πως αυτός ο χαρακτήρας πρόκειται να ξεκλειδώσει τον ονειρόκοσμο και τελικά να επηρεάσει την πραγματική ζωή του."[11] Διάβασε το σενάριο και το βρήκε "πολύ καλά γραμμένο, πλήρες αλλά χρειαζόσουν τον Κρις αυτοπροσώπως, για να σου εξηγήσει κάποια πράγματα που στροβιλίζονταν στο μυαλό του τα τελευταία οχτώ χρόνια."[8] Οι Ντι Κάπριο και Νόλαν πέρασαν μήνες συζητώντας το σενάριο. Ο Νόλαν ξόδεψε αρκετό χρόνο ξαναγράφοντας το σενάριο προκειμένου να διασφαλίσει ότι το συναισθηματικό ταξίδι του χαρακτήρα του ήταν η κινητήριος δύναμη της ταινίας.[7]
Για το ρόλο του Άρθουρ, ο Νόλαν ήταν σε διαπραγματεύσεις με τον Τζέιμς Φράνκο αλλά τελικά λόγω άλλων επαγγελματικών υποχρεώσεων δεν ήταν διαθέσιμος. Για το ρόλο της Αριάδνης πρώτη επιλογή του σκηνοθέτη ήταν η Έβαν Ρέιτσελ Γουντ αλλά τον απέρριψε. Πριν καταλήξει στην Έλεν Πέιτζ υποψήφιες για το ρόλο ήταν οι Έμιλι Μπλαντ, Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Τέιλορ Σουίφτ και Έμμα Ρόμπερτς. Για το ρόλο της Μαλ, προσεγγίστηκε η Κέιτ Γουίνσλετ αλλά τον απέρριψε επειδή δεν μπορούσε να δει τον εαυτό της στο χαρακτήρα.[12]
Φινάλε
Η ταινία τελειώνει με το πλάνο στη σβούρα που γυρίζει ακατάπαυστα, προκαλώντας εικασίες αν η τελική σκηνή είναι πραγματικότητα ή ένα ακόμη όνειρο. Ο Νόλαν επιβεβαίωσε ότι αυτή η ασάφεια ήταν σκόπιμη, λέγοντας "Με έχουν ρωτήσει γι' αυτό περισσότερες φορές απ' ό,τι με έχουν ρωτήσει για οτιδήποτε άλλο όσον αφορά τις ταινίες που έχω κάνει... Αυτό που βρίσκω αστείο είναι ότι οι άνθρωποι περιμένουν από μένα να απαντήσω."[13] Το σενάριο της ταινίας ολοκληρώνεται με το "Πίσω του, στο τραπέζι, η σβούρα περιστρέφεται ακόμα. Τέλος". Ωστόσο, ο Νόλαν επίσης δήλωσε, "Έκοψα το πλάνο εκεί στο τέλος, επιβάλλοντας μια ασάφεια. Πάντα το αισθανόμουν ως το σωστό φινάλε. Το πραγματικό νόημα της σκηνής - και αυτό λέω σε όσους με ρωτάνε - είναι ότι ο Κομπ δεν κοιτάει τη σβούρα. Κοιτάει τα παιδιά του. Την άφησε πίσω του. Αυτή είναι η συναισθηματική σημασία του πράγματος."[13]
Το Σεπτέμβριο του 2010, ο Μάικλ Κέιν, που υποδύεται τον πεθερό του Κομπ, έδωσε τη δική του εκδοχή για το φινάλε λέγοντας, "Εφόσον είμαι εκεί είναι πραγματικότητα, επειδή δεν είμαι ποτέ μέσα στο όνειρο. Είμαι αυτός που επινόησε το όνειρο."[14] Ο ίδιος ο Νόλαν δίνει τη δική του ερμηνεία ως επιστροφή στην πραγματικότητα λέγοντας, "Επιλέγω να πιστεύω ότι ο Κομπ γύρισε στα παιδιά του επειδή έχω κι εγώ μικρά παιδιά. Οι άνθρωποι που έχουν παιδιά σίγουρα κατάλαβαν διαφορετικά από αυτούς που δεν έχουν."[15] Επισήμανε ότι η σβούρα δεν ήταν το πιο κρίσιμο στοιχείο του φινάλε, λέγοντας "Έχω διαβάσει πάρα πολλές εκδοχές... Το πιο σημαντικό συναισθηματικό γεγονός για τη σβούρα είναι ότι στο τέλος ο Κομπ δεν την κοιτάζει. Δεν τον νοιάζει."[15]
