Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|6|01|2025}}

Hitlerjunge Quex
Σκηνοθεσία	Χανς Στάινχοφφ
Παραγωγή	Καρλ Ρίττερ
Σενάριο	Καρλ Άλοις Σέρτζινγκερ και Μπόμπυ Λίτγκε
Πρωταγωνιστές	Jürgen Ohlsen: Heini Völker Heinrich George: Vater Völker Berta Drews: Mutter Völker Hermann Speelmans: Stoppel Rotraut Richter: Gerda Karl Meixner: Wilde Claus Clausen: Bannführer Kass Franz Ramspott: Fritz Dörries Helga Bodemer: Ulla Dörries Franziska Kinz: Krankenschwester N. N.: Grundler Hans Richter: Franz Ernst Behmer: Kowalski Hansjoachim Büttner: Arzt Rudolf Platte: Moritatensänger Reinhold Bernt: Ausrufer Hans Deppe: Althändler Anna Müller-Lincke: Nachbarin Völkers Karl Hannemann: Lebensmittelhändler
Μουσική	Χανς-Όττο Μπόργκμανν
Φωτογραφία	Κονσταντίν Τσετ
Μοντάζ	Milo Harbich
Εταιρεία παραγωγής	Universum Film
Διανομή	Universum Film
Διάρκεια	95'
Προέλευση	Γερμανία
Γλώσσα	γερμανικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Hitlerjunge Quex είναι ταινία του γερμανικού κινηματογράφου του 1933 σε σκηνοθεσία Χανς Στάινχοφφ και σενάριο του Καρλ Άλοις Σέρτζινγκερ με βάση την βιογραφία του Χέρμπερτ Νόρκους. Ακούγεται για πρώτη φορά ο ύμνος της Νεολαίας του Χίτλερ.

Ο μικρός Χάινι Φέλκερ μεγαλώνει κάτω από τις σκληρές συνθήκες του μεσοπολέμου. Ο πατέρας του είναι άνεργος κομμουνιστής σοσιαλιστής^{[ασαφές]}, εχθρός των Ναζί. Η μητέρα του αμφιταλαντεύεται στην προσπάθειά της να αντεπεξέλθει στις καθημερινές υποχρεώσεις της σκληρής επιβίωσης. Ο Χάινι έχει και μια μεγαλύτερη αδελφή. Λόγω της μικρής του ηλικίας δεν έχει κατασταλάξει σε κάποια πολιτική συνείδηση. Ο πατέρας του τον πιέζει να γίνει μέλος του κομμουνιστικού κόμματος, ενώ η αδελφή του τον προστατεύει να μην παραστρατήσει.

Το Hitlerjunge Quex ήταν η πρώτη προπαγανδιστική απόπειρα των Ναζί στον κινηματογράφο. Γι'αυτό και βραβεύτηκε. Απαγορεύτηκε μετά τον πόλεμο και χαρακτηρίστηκε ως έργο με ένδειξη επιφύλαξης.

• Thomas Arnold, Jutta Schöning, Ulrich Schröter: Hitlerjunge Quex. Einstellungsprotokoll (= IHSA-Arbeitspapier. Nr. 4. Filmland-Presse, München 1980.
• Rolf Giesen, Manfred Hobsch: Hitlerjunge Quex, Jud Süss und Kolberg. Die Propagandafilme des Dritten Reiches. Dokumente und Materialien zum NS-Film. Verlag Schwarzkopf und Schwarzkopf, Berlin 2005, ISBN 3-89602-471-X.
• Hilmar Hoffmann: „Und die Fahne führt uns in die Ewigkeit“. Propaganda im NS-Film (= Fischer-Taschenbücher 4404). Band 1. Fischer-Taschenbuch-Verlag, Frankfurt am Main 1988, ISBN 3-596-24404-8.
• Friedrich Koch: „Hitlerjunge Quex“ und der hilflose Antifaschismus. zum nationalsozialistischen Jugendfilm. In: Ulrich Herrmann, Ulrich Nassen (Hrsg.): Formative Ästhetik im Nationalsozialismus. Intentionen, Medien und Praxisformen totalitärer ästhetischer Herrschaft und Beherrschung (= Zeitschrift für Pädagogik. Beiheft 31, ISSN 0514-2717). Beltz, Weinheim u. a. 1993, S. 163–179 (Auch: Sonderabdruck. ebenda 1994).
• Friedrich Koch: Schule im Kino. Autorität und Erziehung. Vom „Blauen Engel“ bis zur „Feuerzangenbowle“. Beltz, Weinheim u. a. 1987, ISBN 3-407-34009-5, S. 127 ff.
• Martin Loiperdinger (Hrsg.): Märtyrerlegenden im NS-Film. Leske + Budrich, Opladen 1991, ISBN 3-8100-0700-5.
• Kurt Schilde: Hitlerjunge Quex – Welturaufführung am 11. September 1933 in München. In: Geschichte in Wissenschaft und Unterricht. 59, H. 10, 2008, ISSN 0016-9056, S. 540–550.

• Παρουσίαση του Hitlerjunge Quex στο filmportal.de
• δείτε το έργο
• Hitlerjunge Quex στην IMDb (Αγγλικά)
• Hitlerjunge Quex στο AllMovie (Αγγλικά)
• Hitlerjunge Quex στο AlloCine (Γαλλικά)