Το GAZ-13 Chaika ήταν λιμουζίνασοβιετικής κατασκευής, που παρήχθη από την GAZ από το 1959 μέχρι το 1982, αν και το αρχικό πρωτότυπο αυτοκίνητο κατασκευάστηκε το 1955 ή το 1956. Ήταν αντιγραφή από το αμερικάνικοPackard Patrician του 1955-1956.[1][2][3] Ο βενζινοκινητήρας V8 του GAZ-13 ήταν ένα εντελώς νέο σχέδιο, και ήταν αρκετά αξιόπιστος και ανθεκτικός, αλλά ήταν αξιοσημείωτη πώς ήταν "πολύ διψασμένος για καύσιμα".[4][5][6] Εκτός από τη στάνταρ έκδοση 4-πορτο σεντάν, ένα 4-πορτο καμπριολέ επίσης παρήχθη σε μικρά νούμερα το 1961 και το 1962, αποκλειστικά για παρελάσεις.[7][8]
Ως λιμουζίνα, τα Chaika ήταν διαθέσιμα μόνο στη σοβιετική κυβέρνηση και δεν μπορούσαν να αγοραστούν από τους μέσους πολίτες. Ωστόσο, επιτρεπόταν στους πολίτες να νοικιάζουν Chaika για γάμους.
Το 1961, παράχθηκε μια έκδοση του GAZ-13 που χρησιμοποιούσε το μπροστινό μέρος του αμαξώματος από το Αμερικάνικου Plymouth Fury του 1957-1958. Αυτήν η έκδοση είχε έναν βελτιωμένο κινητήρα και ένα ενισχυμένο σασί και αμάξωμα, αλλά τελικά αυτή η έκδοση δεν έφτασε στην παραγωγή λόγω οικονομικών δυσκολίων. Μόνο ένα πρωτότυπο παράχθηκε.[9]
Ο Φιντέλ Κάστρο επίσης χρησιμοποιούσε ένα GAZ-13 μέχρι το 1998. Αξίζει να σημειωθεί πως το αυτοκίνητο ήταν αρκετά απαρχαιωμένο, καθώς παράγονταν συνεχόμενα για πάνω από 20 χρόνια, και ήταν βασισμένο στο Packard του 1956, το οποίο ήταν ακόμα παλαιότερο. Για αυτό, η παραγωγή σταμάτησε το 1982 και αντικαταστάθηκε από το GAZ-14, το οποίο είχε ένα νέο αμάξωμα αλλά ακόμα χρησιμοποιούσε το σασί και τον κινητήρα από το παλαιότερο όχημα. Το GAZ-14 ήταν η επόμενη λιμουζίνα της GAZ, η οποία παρήχθη από το 1977 μέχρι το 1989, όταν με διαταγές του Μιχαήλ Γκορμπατσώφ, η παραγωγή του GAZ-14 σταμάτησε λόγο της Περεστρόικα. Έτσι, τα υψηλόβαθμα μέλη του κράτους άρχιζαν να χρησιμοποιούν το λίγο πιο φτηνό GAZ-3102.[10]
Ο ίδιος κινητήρας V8 επίσης χρησιμοποιήθηκε στο επόμενο GAZ-14, αλλά ήταν επίσης διαθέσιμος σε διάφορες ειδικές εκδόσεις του μικρότερου και λιγότερο πολυτελούς Volga (όπως του GAZ-23, GAZ-24-24/34, GAZ-31011 και GAZ-31013) για την KGB. Λόγω της ισχύος και της αξιοπιστίας του, σε μια ελαφρώς βελτιωμένη μορφή προσαρμοσμένη για καλύτερη οικονομία, αν και με τα περισσότερα εξαρτήματα εναλλάξιμα, ο κινητήρας βρήκε τον δρόμο του και στα φορτηγά GAZ-53, GAZ-66, και GAZ-3307/3309, μαζί με τις παραλλαγές τους, αλλά και στα λεωφορεία PAZ-672 και PAZ-3205, μαζί με το αμφίβιο στρατιωτικό όχημα BRDM-2. Ο κινητήρας συνέχισε να κατασκευάζεται, με μικρούς εκσυγχρονισμούς, μέχρι το 2021.[4][5][6]
Μπροστινή όψη.
Πίσω όψη. Παρατηρήστε την απόληξη της εξάτμισης που είναι ενσωματωμένη στον πίσω προφυλακτήρα, καθώς και τα πίσω πτερύγια αμερικανικού τύπου στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
Έκδοση σεντάν.
Η σπάνια έκδοση καμπριολέ.
Το σήμα της GAZ.
Το σαλόνι.
Παραπομπές
↑«1959 GAZ M13 CHAIKA». Haynes Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2022. It was very much inspired by the big American Packard of its day with its equally powerful V8 engine and automatic gearbox.
↑«Soviet Cars Were Weird: GAZ Chaika 13». Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2022. Many say the GAZ Chaika 13 was heavily inspired by the Packard Patrician in terms of design and similarities are obvious.
↑«Cohort Classic: GAZ 13 Chaika – Imitation Is The Sincerest Form Of Flattery». Curbside Classic. Paul Niedermeyer. 19 Ιουνίου 2018. Ανακτήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 2022. Its successor, the ZIL-111 drew its inspiration from the same 1955 Packard as does this Chaika, a “smaller” limo for the less well connected party bosses.
_-_panoramio_(cropped).jpg)
.jpg)
_1X7A8082.jpg)
