Fight Club

Fight Club
ΣκηνοθεσίαΝτέιβιντ Φίντσερ
ΠαραγωγήΑρτ Λίνσον και Σιν Τσάφιν
ΣενάριοJim Uhls και Τσακ Παλάνιουκ
Βασισμένο σεFight Club
ΠρωταγωνιστέςΈντουαρντ Νόρτον, Μπραντ Πιτ, Ελένα Μπόναμ Κάρτερ, Τζάρεντ Λέτο, Meat Loaf, Ζακ Γκρένιερ, Ντέιβιντ Λι Σμιθ, Έιον Μπέιλ, Ντέιβιντ Άντριους, Πολ Ντίλον, Ezra Buzzington, Tim de Zarn, Ρέιτσελ Σίνγκερ, Κριστίνα Κάμποτ, Eugenie Bondurant, Φιλ Χόουν, Eddie Hargitay, Holt McCallany, Ρίτσμοντ Αρκέτ, Στιούαρτ Μπλούμπεργκ, Ματ Ουίνστον, Πολ Καραφώτης, Μάικλ Σέιμους Γουάιλς, Μπράιαν Τότσι, Carl Ciarfalio, Τσάρλι Ντελ, Μπομπ Στίβενσον και Πατ ΜακΝαμάρα
ΜουσικήDust Brothers
ΦωτογραφίαΤζεφ Κρόνενγουεθ[1]
ΜοντάζΤζέιμς Χέιγκουντ
Εταιρεία παραγωγήςRegency Enterprises και 20th Century Fox
ΔιανομήInterCom και Disney+
Πρώτη προβολή15  Οκτωβρίου 1999 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Καναδάς)[2], 11  Νοεμβρίου 1999 (Γερμανία)[3], 10  Σεπτεμβρίου 1999 (56o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας)[2], 10  Σεπτεμβρίου 1999 (Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας) και 1999
Διάρκεια139 λεπτά[4]
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[5][6] και Γερμανία[5][6]
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός$63–65 εκατομμύρια[7]
Ακαθάριστα έσοδα$100.9 εκατομμύρια[7][8]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Fight Club είναι ταινία του 1999 βασισμένη στην ομώνυμη νουβέλα του Τσακ Πόλανικ. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Ντέιβιντ Φίντσερ, και πρωταγωνιστές ο Μπραντ Πιτ, ο Έντουαρντ Νόρτον και η Έλενα Μπόναμ Κάρτερ. Ο Νόρτον παίζει έναν ανώνυμο πρωταγωνιστή, έναν "οποιονδήποτε", που είναι δυσαρεστημένος με τη δουλειά γραφείου που κάνει. Οργανώνει ένα κλαμπ πάλης ("fight club") με έναν κατασκευαστή σαπουνιών, τον Τάιλερ Ντέρντεν (Μπραντ Πιτ). Στο κλαμπ τους συμμετέχουν κι άλλοι άντρες, που θέλουν να παλέψουν για λόγους αναψυχής. Ο αφηγητής εμπλέκεται σε μια σχέση με τον Ντέρντεν και μια παράξενη γυναίκα, τη Μάρλα Σίνγκερ (Μπόναμ Κάρτερ).

Η νουβέλα του Πόλανικ επιλέχθηκε από την παραγωγό τής 20th Century Fox, Laura Ziskin, που προσέλαβε τον Jim Uhls  να γράψει το σενάριο της ταινίας. Ο Φίντσερ ήταν ένας από τους τέσσερις σκηνοθέτες που είχαν σκεφτεί οι παραγωγοί, και τελικά επιλέχθηκε εκείνος λόγω του ενθουσιασμού του για τη ταινία. Ο Φίντσερ εξέλιξε το σενάριο μαζί με τον Uhls και πήρε συμβουλές από τους ηθοποιούς και άλλους ανθρώπους της βιομηχανίας ταινιών. Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί σύγκριναν το Fight Club με τις ταινίες Επαναστάτης Χωρίς Αιτία (1955) και Ο Πρωτάρης (1967). Ο Φίντσερ ήθελε η βία του Fight Club να χρησιμεύσει σαν αλληγορία για τη σύγκρουση ανάμεσα σε μια γενιά νέων ανθρώπων και ένα σύστημα αξιών από διαφημίσεις. Ο σκηνοθέτης αντέγραψε τους ομοφυλοφιλικούς απόηχους από τη νουβέλα του Πόλανικ για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού και να τους αποτρέψει από το να προβλέψουν το τέλος.[9]

Στα στελέχη του στούντιο δεν άρεσε η ταινία και αναδιάρθρωσαν την διαφημιστική καμπάνια που είχε σχεδιάσει ο Φίντσερ, για να μειώσουν τις προβλεπόμενες απώλειες. Το Fight Club δε κατάφερε να εκπληρώσει τις επιθυμίες του στούντιο στο box office και έλαβε πολωμένες αντιδράσεις από κριτικούς που διαφωνούσαν σχετικά με τη βία και την ηθική ασάφεια, αλλά επαίνεσαν τις ερμηνείες, τη σκηνοθεσία, τη μουσική και τα μηνύματα. Υπήρξε από τις πιο αμφιλεγόμενες και πολυσυζητημένες ταινίες του 1999. Αργότερα, η ταινία έγινε κριτική και εμπορική επιτυχία, με τη κυκλοφορία του DVD, που καθιέρωσε το Fight Club ως καλτταινία.

Πλοκή

Ο ανώνυμος αφηγητής (Έντουαρντ Νόρτον) δουλεύει σε μια εταιρία αυτοκινήτων, σε μια θέση που απαιτεί πολλά ταξίδια. Υποφέρει από αϋπνία. Μια μέρα, επισκέπτεται μια συνάντηση ομαδικής ψυχοθεραπείας για άντρες με καρκίνο των όρχεων, όπου πιστεύουν πως είναι κι αυτός ασθενής, και κλαίει αυθόρμητα στα χέρια ενός άλλου άντρα, βρίσκοντας μια "ελευθερία" που καταπραΰνει την αϋπνία του. Αρχίζει να εθίζεται στη συμμετοχή σε ομάδες ομαδικής ψυχοθεραπείας διάφορων ειδών, χωρίς να αποκαλύπτει πως εκείνος δεν πάσχει από αυτό που πάσχουν εκείνοι. Ωστόσο, αρχίζει να παρατηρεί πως υπάρχει ακόμα ένας απατεώνας, η Μάρλα Σίνγκερ (Έλενα Μπόναμ Κάρτερ), της οποίας η παρουσία καταστρέφει την ηρεμία του, οπότε διαπραγματεύεται μαζί της για να αποφευχθεί η συνάντησή τους στα ίδια γκρουπ.

Μετά από μια πτήση όπου γυρνάει από ένα επαγγελματικό ταξίδι, ο αφηγητής βρίσκει το διαμέρισμά του κατεδαφισμένο από μια έκρηξη. Καλεί τον Τάιλερ Ντέρντεν (Μπραντ Πιτ), έναν πωλητή σαπουνιών με τον οποίο είχε συνομιλήσει στο αεροπλάνο, και τον συναντά σε ένα μπαρ. Μια συζήτηση σχετικά με τον καταναλωτισμό οδηγεί τον Τάιλερ να προσκαλέσει τον αφηγητή να μείνει στο σπίτι του, και ο αφηγητής αργότερα μετακομίζει μόνιμα στο ερειπωμένο σπίτι του Τάιλερ. Έξω από το μπαρ, ο Τάιλερ ζητά από τον αφηγητή να τον χτυπήσει, κάτι που τους οδηγεί στο να αρχίσουν μια πάλη. Αφού αυτό συνεχίζεται για αρκετές νύχτες, ελκύει πολλούς άντρες. Στη πορεία, συνεχίζουν την πάλη στο υπόγειο του μπαρ, όπου στήνεται τελικά το "fight club".

Η Μάρλα παίρνει υπερβολική δόση χαπιών και τηλεφωνεί στον αφηγητή για βοήθεια, αυτός την αγνοεί, αλλά ο Τάιλερ απαντά στο τηλέφωνο και τη σώζει. Ο Τάιλερ και η Μάρλα αρχίζουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις και ο Τάιλερ προειδοποιεί τον αφηγητή να μη μιλήσει ποτέ στη Μάρλα για εκείνον. Στην πόλη, ξεκινάνε να σχηματίζονται πολλά fight clubs και με την αρχηγεία του Τάιλερ γίνονται μια  αντι-υλιστική και αντι-εταιρική επιχείρηση με το όνομα "Πρότζεκτ Μακελειό". Ο αφηγητής κάνει παράπονα στον Τάιλερ πως θέλει να συμμετέχει περισσότερο στην επιχείρηση, αλλά ο Τάιλερ ξαφνικά εξαφανίζεται. Όταν ένα μέλος του Πρότζεκτ Μακελειό σκοτώνεται από την αστυνομία κατά τη διάρκεια ενός άσχημα σχεδιασμένου σαμποτάζ, ο αφηγητής προσπαθεί να σταματήσει το πρότζεκτ και ακολουθεί τα στοιχεία του Τάιλερ από τα διεθνή του ταξίδια για να τον εντοπίσει. Σε μια πόλη, ένα μέλος του Πρότζεκτ χαιρετά τον αφηγητή με το όνομα του Τάιλερ Ντέρντεν. Ο αφηγητής καλεί τη Μάρλα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου του και ανακαλύπτει πως και η Μάρλα πιστεύει πως είναι ο Τάιλερ. Ξαφνικά, βλέπει τον Τάιλερ μέσα στο δωμάτιο και εκείνος του αποκαλύπτει πως είναι δύο άτομα που μοιράζονται το ίδιο σώμα. Όταν ο αφηγητής πίστευε πως κοιμόταν, στη πραγματικότητα ο Τάιλερ έλεγχε το σώμα του.

Ο αφηγητής λιποθυμά μετά τη συζήτηση. Όταν ξυπνάει, ανακαλύπτει πως ο Τάιλερ είχε κάνει τηλεφωνήματα την ώρα που εκείνος ήταν λιπόθυμος. Ξεσκεπάζει τα σχέδια του Τάιλερ να διαγράψει τα χρέη καταστρέφοντας τα κτίρια όπου περιέχουν τα έγγραφα των πιστωτικών καρτών. Ο αφηγητής προσπαθεί να επικοινωνήσει με την αστυνομία, αλλά μαθαίνει πως και οι αστυνόμοι είναι μέλη του Πρότζεκτ. Επιχειρεί να απενεργοποιήσει τα εκρηκτικά σε ένα κτίριο, αλλά ο Τάιλερ τον πηγαίνει στον υψηλότερο όροφο. Ο αφηγητής σημαδεύεται με ένα όπλο από τον Τάιλερ, αλλά συνειδητοποιεί πως αφού μοιράζονται το ίδιο σώμα, το όπλο είναι στο χέρι του. Πατάει τη σκανδάλη μέσα στο στόμα του, όπου πυροβολεί το μάγουλό του χωρίς όμως να πεθάνει. Ο Τάιλερ καταρρέει με μια πληγή στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Αργότερα, κάποια μέλη του Πρότζεκτ Μακελειό φέρνουν τη Μάρλα, την οποία έχουν απαγάγει, σε εκείνον, πιστεύοντας πως είναι ο Τάιλερ, και τους αφήνουν μόνους. Τα εκρηκτικά ενεργοποιούνται καταστρέφοντας τα κτίρια γύρω τους. Ο αφηγητής και η Μάρλα, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, κοιτάζουν από το παράθυρο.

Διανομή

Παραπομπές

  1. ↑ Τζάνετ Μάσλιν: «Such a Very Long Way From Duvets to Danger». (Αμερικανικά αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν. 15  Οκτωβρίου 1999. Ανακτήθηκε στις 28  Ιανουαρίου 2022.
  2. ↑ 2,0 2,1 «Fight Club (1999): Release Info». (Αγγλικά) Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2021.
  3. ↑ «Fight Club». (Γερμανικά) kinokalender.com. Ανακτήθηκε στις 28  Ιανουαρίου 2022.
  4. ↑ «Fight Club (1999): Technical Specifications». (Αγγλικά) Internet Movie Database. Ανακτήθηκε στις 26  Ιανουαρίου 2021.
  5. ↑ 5,0 5,1 The American Film Institute Catalog of Motion Pictures. 61148. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2020.
  6. ↑ 6,0 6,1 filmportal.de. 3112b49d58f2473bb9f3b05ad224940e. Ανακτήθηκε στις 18  Οκτωβρίου 2020.
  7. ↑ 7,0 7,1 «Fight Club». boxofficemojo.com. http://www.boxofficemojo.com/movies/?id=fightclub.htm. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2018. 
  8. ↑ «Fight Club (1999)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2024. 
  9. ↑ Hobson, Louis B. (October 10, 1999). «Fiction for real». Calgary Sun.