Dora (μελέτη περίπτωσης)

Dora
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ida Bauer (Γερμανικά)
Γέννηση1  Νοεμβρίου 1882
Βιέννη[1]
Θάνατος21  Δεκεμβρίου 1945
Νέα Υόρκη[2]
ΨευδώνυμοDora
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστρία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
Οικογένεια
ΤέκναKurt Herbert Adler
ΑδέλφιαOtto Bauer
δεδομένα

Η Dora (ελεύθερη μετάφραση: Ντόρα) είναι ψευδώνυμο που δόθηκε από τον Αυστριακό νευρολόγο - και θεμελιωτή της ψυχανάλυσης - Σίγκμουντ Φρόιντ, σε μία ασθενή του, η οποία είχε διαγνωστεί με υστερία και την οποία κούραρε για έντεκα εβδομάδες το 1900.[3] Το πιο χαρακτηριστικό υστερκό σύμπτωμά της ήταν η αφωνία ή απώλεια φωνής. Το πραγματικό όνομα της ασθενούς ήταν Ίντα Μπάουερ (γερμανικά: Ida Bauer, 1882 - 1945). Αδελφός της ήταν ο γνωστός Αυστριακός μαρξιστής Όττο Μπάουερ, ηγετικό μέλος του μαρξιστικού κινήματος της χώρας. Η Μπάουερ έγινε γνωστή, όταν ο Φρόιντ δημοσίευσε Μελέτη περίπτωσης για αυτήν ονόματι Bruchstücke einer Hysterie-Analyse (1905 [1901], Standard Edition Vol. 7, pp. 1–122).

Η ασθενής ζούσε με την οικογένεια της, η οποία δε δίαγε έναν αγαπημένο γάμο. Στα γραπτά του ο Φρόιντ σημειώνει ότι ένα άλλο ζευγάρι που είχε σχέση με την οικογένεια, ονομάζοντάς τους Κύριο και Κυρία Κ., ήταν ο λόγος που ο πατέρας της την πήγε εξαρχής στον ιατρό. Ο πατέρας της πίστευε ότι ο Κύριος Κ. είχε εκμεταλλευτεί σεξουαλικά την κόρη του, γεγονός που ο κ.Κ αρνήθηκε, με τον πατέρα όμως να παραμένει δύσπιστος.[4] Από την άλλη, η Dora είπε στον Φρόιντ πως ο πατέρας της διατηρούσε σχέσεις με την Κυρία Κ., κι ότι τη χρησιμοποιούσε, για αυτόν τον λόγο, ως αντάλλαγμα στον Κύριο Κ. Ο Φρόιντ, από τα συμπτώματα που μπόρεσε να της τερματίσει ήταν ένας βήχας που είχε. Ο Φρόιντ, που την πίεζε να αποδεχτεί τις όποιες δραστηριότητες της σχετικά με το έτερο ζευγάρι, την απομάκρυνε και τελικά η θεραπεία σταμάτησε απότομα, η οποία διήρκησε έντεκα εβδομάδες. Ο Φρόιντ χαρακτήρισε τελικά την υπόθεση μία θεραπευτική αποτυχία.[5]

Ο Φρόιντ, έφτασε στην κατάληξη μετά από τις συνεδρίες του και δύο περιγραφικά όνειρα που του εξιστόρησε ότι η Dora, τελικά είχε μία έλξη και τους τρεις παραπάνω εμπλεκόμενους, τον πατέρα της, τον Κύριο και την Κυρία Κ. Μετά από αυτό η Dora σταμάτησε τις θεραπείες και ο Φρόιντ απογοητεύτηκε ως αναλυτής. Δύο χρόνια αργότερα, η Μπάουερ πήγε και επισκέφτηκε τον Φρόιντ, και του είπε ότι σχεδόν όλα της τα συμπτώματα υποχώρησαν κι ότι αντιμετώπισε τους Κ., λέγοντας τελικά ότι εκείνη είχε δίκιο εξαρχής. Ο Φρόιντ, αν και πρόσθεσε τις νέες του σημειώσεις, θεώρησε ότι απέτυχε παταγωδώς. Οι τελικές του σημειώσεις ήταν ότι ο πατέρας και η Κυρία Κ. είχαν δεσμό και η Dora ζήλεψε για αυτό, γεγονός που περιέπλεξε την υπόθεση ήταν και η έλξη της για την Κυρία Κ. Η εργασία του Φρόιντ.[6]

Παραπομπές

  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  3. ↑ Peter Gay, Freud: A Life for Our Time (1989) p. 246
  4. ↑ Gay, p. 247–8
  5. ↑ Gay, pp. 251–2
  6. ↑ Akavia, Naamah (2005). «Hysteria, identification, and the Family: A Rereading of Freud's Dora Case». American Imago 62 (2): 193–216. doi:10.1353/aim.2005.0021. https://archive.org/details/sim_american-imago_summer-2005_62_2/page/193. 

Περαιτέρω μελέτη

  • C. Bernheim/C. Kahane, In Dora's Case: Freud-Hysteria-Feminism (1985)
  • Mary Jacobus, Reading Woman (1986)
  • P. McCaffrey, Freud and Dora: The Artful Dream (1984)
  • Günter Rebing: Freuds Phantasiestücke. Die Fallgeschichten Dora, Hans, Rattenmann, Wolfsmann. Athena Verlag Oberhausen 2019, ISBN 978-3-7455--1044-7.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι