Deep house

Η deep house (προφέρεται: [ντιπ χάουζ]) είναι υποείδος της μουσικής house,[1][2][3] η οποία προέρχεται από τη δεκαετία του 1980, αρχικά συνδυάζοντας στοιχεία της Chicago house με τις πλούσιες συγχορδίες της jazz-funk της δεκαετίας του 1980 και πινελιές της μουσικής soul. Η προέλευσή της αποδίδεται στις πρώτες ηχογραφήσεις του Λάρι Χερντ (aka επίσης γνωστός ως Mr. Fingers), συμπεριλαμβανομένου του σημαίνων τραγουδιού Can You Feel It.[4]

Χαρακτηριστικά

Η deep house είναι γνωστή για τα tempo που κυμαίνονται από 110 έως 125 bpm,[1][5][6] απαλές γραμμές μπάσου, ευρύτατη χρήση στοιχείων κρουστών (συνήθως χρησιμοποιώντας ένα μηχάνημα ντραμς Roland TR-909),[7] απαλούς ήχους πλήκτρων, χρήση προηγμένων δομών συγχορδιών, ατμοσφαιρικές μίξεις και εκφραστικά φωνητικά.

Ιστορία

Η deep house ήταν πρωτοποριακή σε μεγάλο βαθμό από παραγωγούς του Σικάγο, όπως ο Μάρσαλ Τζέφερσον και ο Λάρι Χερντ, και με τραγούδια όπως το Mystery of Love (1985) και το Can You Feel It? (1986). Το τελευταίο είχε παρόμοια επίδραση στην deep house με το Strings of Life του Ντέρικ Μέι (1987) στην Detroit techno.[8][9] Ο τζαζ ήχος έγινε πιο κοινός λόγω της προτεινόμενης χρήσης πιο απαλών, πιο οργανικών (ακόμα και με βάση το συνθεσάιζερ) παραγωγών και μουσικών οργάνων.

Ο DJ Ρον Τρεντ δήλωσε ότι ο όρος χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να περιγράψει το έργο DJ του Φράνκι Νάκλς και Ρον Χάρντι, οι οποίοι αποχώρησαν από ένα αυστηρά ηλεκτρονικό ήχο house για να ενσωματώσουν εκλεκτικά στοιχεία όπως η disco, η τζαζ και η μουσική underground.[10]

Στη δεκαετία του 2000 και του 2010, το είδος παρέμεινε πολύ δημοφιλές. Μέχρι τα μέσα/τέλη της δεκαετίας του 2010, όμως, η αντίληψη του είδους είχε ως αποτέλεσμα την έννοια ότι κάποια deep house χαρακτηρίστηκε «deep» αδόκιμα και ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί από τότε για να περιγράψει διάφορους τύπους μουσικής house με βάση τις γραμμές μπάσου, όπου αργότερα ονομάζεται Brazilian bass ή slap house, καθώς το είδος εξελίσσεται από τις ιστορικές καταβολές του.[11]

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 M'Baye, Babacar· Hall, Alexander Charles Oliver (29 Ιουλίου 2013). Crossing Traditions: American Popular Music in Local and Global Contexts (στα Αγγλικά). Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-8828-9. Deep house is a subgenre of house music that is revered by its fans for its faithfulness to Chicago house and New York garage. Deep house cooks up a tasty sonic stew from disco, gospel, soul, jazz, funk, Latin, and R & B. Like its predecessors, its simmers at 120 to 125 BPM. What distinguishes deep house from its progenitors is its tendency to overuse shrieking divas, ominous organs, and chord progressions to whip up dance floor drama. 
  2. ↑ Mitchell, Tony (1989). «Performance and the Postmodern in Pop Music». Theatre Journal 41 (3): 275. doi:10.2307/3208181. https://www.jstor.org/stable/3208181. «"House" music, and its offshoots acid house, deep house, and techno...». 
  3. ↑ Sfetcu, Nicolae (2014). Dance Music (στα Αγγλικά). 
  4. ↑ Resident Advisor (8 May 2018), How Larry Heard made house music deep | Resident Advisor, https://www.youtube.com/watch?v=OjV3PDi3KE8, ανακτήθηκε στις 30 September 2018 
  5. ↑ «Deep House Music». Armada Music. 
  6. ↑ «List of Average Tempo (BPM) By Genre». digitaldjhub.com. 30 Απριλίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Δεκεμβρίου 2016. deep house: 120-125 bpm 
  7. ↑ The Mr. Fingers ‘Can You Feel It’ Bass Line, Synthtopia
  8. ↑ Iqbal, Mohson (31 Ιανουαρίου 2008). «Larry Heard: Soul survivor». Resident Advisor. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2012. 
  9. ↑ «Various Artists - The Kings of House, Compiled and Mixed by Masters at Work». In the Mix. 12 Αυγούστου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2012. 
  10. ↑ Orlov, Piotr. «Theo Parrish: Wudaaji». Pitchfork. Ανακτήθηκε στις 14 Απριλίου 2021. 
  11. ↑ «Stop calling it deep house». Mixmag. https://mixmag.net/read/stop-calling-it-deep-house-blog. Ανακτήθηκε στις 30 September 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι