Antonov An-12

Antonov An-12
An-12 της Aeroflot στο Χαμπάροφσκ.
Τύποςμεταγωγικό/επιβατηγό αεροσκάφος
ΚατασκευαστήςΣχεδιαστικό Γραφείο Antonov.
Χώρα προέλευσηςΕΣΣΔ
Παρθενική πτήση16 Δεκεμβρίου 1957[1]
Κύριος χειριστήςΣοβιετική Πολεμική Αεροπορία
Aeroflot
Παραγωγή1957-1973[Σημ. 1]
Μονάδες που παρήχθησαν1248
Αναπτύχθηκε απόAntonov An-10
ΠαραλλαγέςShaanxi Y-8

Το Antonov An-12 (ρωσικά: Антонов Ан-12, ονομασία αναφοράς ΝΑΤΟ: Cub) είναι τετρακινητήριο ελικοφόρο μεταγωγικό αεροσκάφος το οποίο αναπτύχθηκε στην Σοβιετική Ένωση. Πρόκειται για την στρατιωτική εκδοχή του Antonov An-10 και αποτέλεσε για περισσότερες από τρεις δεκαετίες το βασικό μέσο μεταγωγικό στις τάξεις της Σοβιετικής Πολεμικής Αεροπορίας καθώς και το κυριότερο αεροσκάφος για τις δυνάμεις των αλεξιπτωτιστών. Συνολικά παρήχθησαν 1248 μονάδες.[2]

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

Σχεδιαστικά, βάση για το An-12 ήταν το προγενέστερο Antonov An-8. Το An-12 ήταν η στρατιωτική εκδοχή του επιβατηγού An-10. Το πρωτότυπο πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση τον Δεκέμβριο του 1957 και το 1959, μόλις δύο χρόνια αργότερα, ο τύπος εντάχθηκε σε υπηρεσία με τις Σοβιετικές αεροπορικές δυνάμεις. Τα An-12 παράγονταν αρχικά στο Κρατικό Αεροπορικό Εργοστάσιο στο Ιρκούτσκ. Το 1962 η παραγωγή μεταφέρθηκε στην Τασκένδη, όπου ολοκληρώθηκαν 830 αεροσκάφη. Έπειτα η παραγωγή μετακινήθηκε στο Βορονέζ και το Καζάν.[2]

Τα An-12 μπορούν να μεταφέρουν έως και εκατό πλήρως εξοπλισμένους αλεξιπτωτιστές ή μέχρι και είκοσι τόνους φορτίου, το οποίο φορτώνεται μέσω θύρας/ράμπας στο πίσω μέρος της ατράκτου.[2] Όσον αφορά τη γενική διάταξη, τις διαστάσεις και τις δυνατότητες είναι σε γενικές γραμμές ισοδύναμο του αμερικανικού Lockheed C-130 Hercules.

Τα κινέζικα An-12

Κύριο λήμμα: Shaanxi Y-8

Την δεκαετία του 1960 η ΛΔ Κίνας αγόρασε αρκετά An-12 από τη Σοβιετική Ένωση, καθώς και άδεια εγχώριας παραγωγής τους. Έπειτα από τη ρήξη στις σινοσοβιετικές σχέσεις, η ΕΣΣΔ απέσειρε την τεχνική υποστήριξη που παρείχε στους Κινέζους. Παρόλα αυτά οι Κινέζοι κατάφεραν με βάση τα υποδείγματα που είχαν παραλάβει να προετοιμάσουν όλα τα αναγκαία μηχανολογικά σχέδια και να εντάξουν το An-12 σε παραγωγή. Η πρώτη πτήση ενός An-12 κινέζικης κατασκευής καθυστέρησε μέχρι το 1974, έναν χρόνο έπειτα από τη διακοπή της παραγωγής του τύπου στην ΕΣΣΔ.[3]

Το 1981 η κινεζική εκδοχή του αεροσκάφους εντάχθηκε σε παραγωγή με την ονομασία Y-8. Σταδιακά το Y-8 έγινε ένας από τους σημαντικότερους τύπους μεταγωγικών/επιβατηγών αεροσκαφών στην χώρα και παρήχθη σε πολυάριθμες εκδόσεις που γνώρισαν και εξαγωγική επιτυχία. Στα Y-8 το κόκπιτ του πλοηγού ακολουθεί τη διάταξη του βομβαρδιστικού Xian H-6[Σημ. 2] αντί της αρχικής σοβιετικής σχεδίασης.[4] Η αναβάθμιση και η παραγωγή των Y-8 συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην Κίνα. Η πιο πρόσφατη έκδοση είναι το Y8-F600 και αποτελεί κοινό εγχείρημα της κινεζικής Shaanxi Aircraft Company με την ουκρανική πλέον Antonov Aeronautical Scientific Technical Complex (ASTC) και την Pratt & Whitney Canada. Το Y8-F600 έχει επανασχεδιασμένη άτρακτο, ηλεκτρονικά και όργανα αεροναυτιλίας δυτικής προελεύσεως, turboprop κινητήρες PW150B καθώς και επανασχεδιασμένο κόκπιτ.[5]

Επιχειρησιακή ιστορία

ΕΣΣΔ

Τα An-12 παρέμειναν σε υπηρεσία μέχρι το 1973. Κάλυψαν ευρύτατη γκάμα αναγκών και ρόλων, ενώ η πιο σημαντική περίοδος της δράσης τους ήταν κατά τον σοβιετικο-αφγανικό πόλεμο. Μεταξύ άλλων τα An-12 χρησιμοποιήθηκαν και για τη μεταφορά των πεσόντων Σοβιετικών στρατιωτών πίσω στην ΕΣΣΔ και εξαιτίας αυτού του γεγονότος τους αποδόθηκε η ονομασία «Μαύρη Τουλίπα» (ρωσικά: Чёрный тюльпан).[6]

Δείτε επίσης

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του An-12
Συγκρίσιμα αεροσκάφη

Σημειώσεις

  1. ↑ Στην ΕΣΣΔ.
  2. ↑ Κινέζικη εκδοχή του Tupolev Tu-16.

Παραπομπές

  1. ↑ «Antonov official website (en)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2017. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Allport, Dave (April 1996). «Military Transport Aircraft Directory (Part 2)». Air International 50 (4): 237. 
  3. ↑ «Y8 Turboprop Transport Aircraft». Sino Defence. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2008. 
  4. ↑ «Y8 navigator cockpit modification». AirForceWorld.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2011. 
  5. ↑ «Y8F600 aircraft». Shaanxi Aircraft Industry. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Μαΐου 2006. 
  6. ↑ «"Чёрный тюльпан": почему советские солдаты в Афганистане так назвали самолёт АН-12». Русская Семёрка. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2020. 

Πηγές

  • Cooper, Tom (2017). Hot Skies Over Yemen, Volume 1: Aerial Warfare Over the South Arabian Peninsula, 1962-1994. Solihull, UK: Helion & Company Publishing. ISBN 978-1-912174-23-2. 
  • Cooper, Tom· Weinert, Peter· Hinz, Fabian· Lepko, Mark (2011). African MiGs, Volume 2: Madagascar to Zimbabwe. Houston: Harpia Publishing. ISBN 978-0-9825539-8-5. 
  • Endres, Günter G. (1979). World Airline Fleets 1979. Hounslow, UK: Airline Publications and Sales Ltd. ISBN 978-0-905117-53-9. .
  • Hoyle, Craig (8–14 December 2015). «World Air Forces Directory». Flight International 188 (5517): 26–53. ISSN 0015-3710. 
  • «Pentagon Over the Islands: The Thirty-Year History of Indonesian Military Aviation». Air Enthusiast Quarterly (2): 154–162. n.d.. ISSN 0143-5450. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Antonov An-12 στο Wikimedia Commons