Ο Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος (γενν. 1944) είναι Έλληνας κλινικός ιατρός, ομότιμος καθηγητής Παθολογικής Φυσιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.^[1][2]

Είναι επίτιμος καθηγητής και ομότιμος καθηγητής των Ιατρικών Σχολών των Πανεπιστημίων Ιωαννίνων και Αθηνών, αντίστοιχα. Θεωρείται από τους πιο αναγνωρισμένους ιατρούς με σημαντική εξειδίκευση στα αυτοάνοσα νοσήματα και υπήρξε ο πρώτος στην Ελλάδα που ανέδειξε την ανοσολογία ως ένα ξεχωριστό αντικείμενο μελέτης και έρευνας.^[3]

Γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1944, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Ολοκλήρωσε με άριστα τις εγκύκλιες σπουδές του το 1962.

Το 1968 αποφοίτησε -με άριστα- από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Από το 1965 μέχρι και το 1971 ήταν συνεργάτης στο εργαστήριο Μικροβιολογίας της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ, όπου και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή, η οποία είχε ως θέμα: «Έρευνα της επιβραδυνομένης υπερευαισθησίας έναντι της P. tularensis επί ελληνικού πληθυσμού».

Μετά από υποτροφία, αναχώρησε στις ΗΠΑ το 1972, όπου και εργάστηκε σε κέντρα της Ουάσιγκτον και του Αγίου Φραγκίσκου, έλαβε εξειδίκευση στην εσωτερική παθολογία και την ανοσολογία (αυτοάνοσα νοσήματα). Τη διετία 1976-1978 επέκτεινε τη μετεκπαίδευση του στην ανοσολογία και τα αυτοάνοσα νοσήματα στα Εθνικά Ινστιτούτα Yγείας της Αμερικής, που εδρεύουν στο Μέριλαντ. Για μία τετραετία εργάστηκε ως επιμελητής στο νοσοκομείο Veterans Administration Hospital στην Ουάσιγκτον, και επίσης εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημίου Georgetown στις ΗΠΑ.^[4]

Ίδρυσε στην Ελλάδα δύο κέντρα αριστείας για τη νοσηλεία, τη διδασκαλία και τη μελέτη των αυτοάνοσων νοσημάτων, με προτεραιότητα στο Σύνδρομο Σγιόγκρεν (Sjögren). Σήμερα, πλήθος αποφοιτησάντων ειδικευμένων ιατρών, που θήτευσαν με τον δρ. Χ. Μουτσόπουλο, στελεχώνουν πανεπιστημιακά εργαστήρια, κλινικές, και ερευνητικά κέντρα της ημεδαπής και της αλλοδαπής.

Από το 1989 μέχρι το 1990 υπηρέτησε ως καθηγητής Aνοσολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Bρέστης στη Γαλλία. Το 1989 επελέγη μέλος της Επιστημονικής Επιτροπής της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (WHO) για τα Ρευματικά Νοσήματα. Από το 1985-1991 και από το 1994-2004 διετέλεσε μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας.

Κατά την σταδιοδρομία του έχει -επίσης- διατελέσει:

• 1995-2004 - Πρόεδρος Επιστημονικού Συμβουλίου στο Ερευνητικό Κέντρο Βιοϊατρικών Επιστημών «Α.Φλέμινγκ».
• 1995-2009 - Μέλος Επιστημονικής Επιτροπής του Ελληνικού Ινστιτούτου Παστέρ.
• 1995-1998 - Πρόεδρος της Επιτροπής Aνωτάτου Υγειονομικού Συμβουλίου IKA.
• 1996-1998 - Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για την κατάρτιση Λίστας Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων.

Έχει, μαζί με συνεργάτες του, συγγράψει ένα από τα πετυχημένα -σε πωλήσεις- βιβλία ρευματολογίας όλων των εποχών, Rheumatology in Questions.^[5]

Στα χρόνια της ενεργής του σταδιοδρομίας, μεταξύ άλλων, έλαβε και τις εξής διακρίσεις:

• Βραβείο εξαίρετης πανεπιστημιακής διδασκαλίας Ξανθόπουλος-Πνευματικός (2005)
• Αριστείο Μποδοσάκη (2010)
• Επίτιμος Διδάκτωρ, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (2010)
• Επίτιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων (2010)
• Scholar Clinician Award, Αμερικάνικο Κολλέγιο Ρευματολογίας (2006)
• Βραβείο Clemens Von Pirquet για την αριστεία του στην Ιατρική και την Ανοσολογία, Πανεπιστήμιο Davis της Καλιφόρνιας (2007)
• Βραβείο αξιέπαινης υπηρεσίας, Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος κατά των Ρευματικών Παθήσεων (EULAR) (2010)

Σήμερα κατέχει περισσότερες από 50.000 ετεροαναφορές στη βάση Google Scholar^[6], με τον υψηλό δείκτη, h-index: 114, που πιστοποιούν τη διεθνή, πολύ σημαντική αναγνώριση του ερευνητικού του έργου στο αντικείμενο της ανοσολογίας.

Έχει συγγράψει τα ακόλουθα βιβλία:^[7]

• Όταν ο Ιπποκράτης συναντά τη .. Θέμιδα (2013)
• Οδοιπορικό για τη γνώση (2009)
• Απόψεις «Για αυτιά που δεν ακούν» (2007)
• Το ρευματοειδές πόδι (2006)
• Εγκυκλοπαίδεια αυτοάνοσων νοσημάτων (2005)
• Παθολογική φυσιολογία (2000)
• Ανοσολογία - Αυτοάνοσα ρευματικά νοσήματα (1990)
• Βασικές αρχές παθοφυσιολογίας (1990)