Φωταέριο ονομάζεται το αποτέλεσμα της παραγωγής τεχνητού φωτός από την καύση αερίων, όπως υδρογόνο, μεθάνιο, μονοξείδιο του άνθρακα, προπάνιο, βουτάνιο, ακετυλένιο, αιθυλένιο και φυσικό αέριο. Το φως παράγεται είτε απευθείας από τη φλόγα, γενικά με τη χρήση ειδικών μιγμάτων φωτιστικού αερίου για αύξηση του φωτισμού, είτε έμμεσα.

Η ιστορία του φωταερίου ξεκινά στην Κίνα πριν από 1.700, που το χρησιμοποιούσαν και ως μέσον θέρμανσης, μέσω σωλήνων από μπαμπού, αλλά και για φωτισμό.^[1] Πριν από τον ηλεκτρισμό το αέριο ήταν η πιο διαδεδομένη μέθοδος φωτισμού εξωτερικών και εσωτερικών χώρων. Αρχικά, αναφλεγόταν χειροκίνητα, εν συνεχεία δημιουργήθηκαν συστήματα αυτοανάφλεξης. Πλέον, το φωταέριο χρησιμοποιείται κυρίως για παραγωγή άμεσου και φθηνού φωτισμού, για κάμπινγκ, ή για ιστορικούς και αισθητικούς σκοπούς, όπως ο φωτισμός παλιών συνοικιών.