Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Το πρότυπο τοποθετήθηκε χωρίς ημερομηνία. Για τη σημερινή ημερομηνία χρησιμοποιήστε: {{χωρίς παραπομπές|1|01|2025}}
Στην αστροφυσικήυπογίγαντας ονομάζεται κάθε αστέρας που είναι λαμπρότερος από τον μέσο όρο των αστέρων της Κύριας Ακολουθίας (νάνοι) του ίδιου φασματικού τύπου, αλλά όχι τόσο λαμπρός όσο οι γίγαντες αστέρες. Αντιστοιχεί στην τάξη λαμπρότητας IV της διδιάστατης ταξινομήσεως Μόργκαν-Κήναν, όπου ΙΙΙ είναι οι γίγαντες αστέρες και V οι νάνοι.
Οι υπογίγαντες είναι όλοι εξελιγμένοι αστέρες που βρίσκονται στο στάδιο του τερματισμού της συντήξεωςυδρογόνου στον πυρήνα τους και οι οποίοι μετατρέπονται σε γίγαντα αστέρα. Σε αστέρες με τη μάζα του Ήλιου, αυτή η παύση των πυρηνικών αντιδράσεων προκαλεί τη συστολή των κεντρικών περιοχών, οπότε η πίεση και η θερμοκρασία αυξάνονται αρκετά ώστε να αρχίσουν να συντήκουν υδρογόνo σε ένα κέλυφος γύρω από τον αστρικό πυρήνα. Αυτό προκαλεί τη διόγκωση του αστέρα πέρα από την αρχική του διάμετρο και τον οδηγεί προς τον κλάδο των γιγάντων στο διάγραμμα Hertzsprung-Russell. Στην αρχή του σταδίου του υπογίγαντα, όπως π.χ. συμβαίνει στον αστέρα Πρόκυνα A, η διάμετρος και η λαμπρότητα αυξάνονται, αλλά η επιφανειακή θερμοκρασία του αστέρα δεν έχει μειωθεί σημαντικά, ούτε το αρχικό του χρώμα έχει μεταβληθεί: αυτό συμβαίνει αργότερα και συντείνει στο να παραμένει η ολική λαμπρότητα περίπου σταθερή καθ' όλη τη διάρκεια του σταδίου του υπογίγαντα, ένα χαρακτηριστικό που φαίνεται αμέσως στα διαγράμματα Hertzsprung-Russell των σφαιρωτών σμηνών.
