Αυτό το λήμμα παρουσιάζει το θέμα από ελληνική οπτική γωνία ή δίνει δυσανάλογο βάρος στην ελληνική πτυχή ενός παγκόσμιου θέματος. Προσπαθήστε να το ανασκευάσετε ή και να προσθέσετε πληροφορίες έτσι ώστε να καλύπτει πληρέστερα και περισσότερο ουδέτερα το θέμα. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.

Ο υπερσυντέλικος είναι γραμματικός χρόνος που χρησιμοποιείται για να δείξει τη χρονική συσχέτιση μιας παρελθοντικής πράξης σε σχέση με κάποια άλλη παρελθοντική στιγμή.^[1] Αυτός ο γραμματικός χρόνος υπάρχει σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. Ο χρόνος στα σύγχρονα ελληνικά συντάσσεται με δύο λέξεις, το ρήμα είχα και τον άκλιτο ρηµατικό τύπο, π.χ. είχα λύσει. Υπάρχει όμως και η μορφή που συντάσσει τον υπερσυντέλικο με τις παρελθοντικές μορφές των βοηθητικών ρημάτων έχω και είμαι με την παθητική μορφή της μετοχής παρακειμένου, π.χ. είχα λυμένο, γνωστή ως υπερσυντέλικος β΄.^[2] Στα αρχαία ελληνικά ήταν συνήθως μία λέξη, με τη σύγχρονη περιφραστική δομή να εμφανίζεται κατά τους ελληνιστικούς ή μεσαιωνικούς χρόνους.^[2]

Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γλωσσολογία χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το.