Η τύρφη ή ποάνθραξ / ποάνθρακας είναι οργανικό καύσιμο, ορυκτός άνθρακας ο οποίος σχηματίζεται στο υπέδαφος κυρίως εύκρατου και υγρού περιβάλλοντος, από την αργή μερική αποσύνθεση φυτικών υπολειμμάτων που συγκεντρώνονται υπό συνθήκες ελλιπούς αποστράγγισης, σε τεράστιες μάζες (ποανθρακωρυχεία). Είναι νεότατος γαιάνθρακας, σχηματίζεται και σήμερα ακόμα με περιεκτικότητα σε άνθρακα μέχρι 50%. Η τύρφη έχει μορφή σπογγώδη και ινώδη και χρώμα καστανό σκούρο. Είναι ελαφρό και μαλακό υλικό. Άφθονα είναι τα κοιτάσματα τύρφης στη θάλασσα, τα έλη, τις λίμνες, τα χέρσα εδάφη και στις δασικές περιοχές,[1] ιδιαίτερα στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και τη Βόρεια Ασία.
Χρήση
Η εκμετάλλευση τύρφης σημειώνεται κυρίως στις περιοχές που υφίστανται μεν, πλην όμως στερούνται κοιτασμάτων γαιανθράκων. Η Τύρφη χρησιμοποιείται ως καύσιμο υλικό,[2] είναι όμως κατώτερης ποιότητας, γιατί δεν έχει μεγάλη θερμαντική αξία. Χρησιμοποιείται ως μέσο οικιακής θέρμανσης σε μερικές φτωχές χώρες. Χρησιμοποιείται επίσης ως λίπασμα, για τη παρασκευή νίτρου, ως μονωτικό υλικό. Μεγάλα κοιτάσματα τύρφης βρίσκονται στη Γερμανία, Ιρλανδία κ.α. Στην Ελλάδα αξιόλογα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα τύρφης βρίσκονται στους Φιλίππους, στην Κωπαΐδα, στη λίμνη Χειμαδίτιδα κ.α.