Ο Λαγουδάκης καταγόταν από το Καβούσι Ρεθύμνης. Διετέλεσε μοναχός στη μονή Αρκαδίου και αργότερα διάκονος σε ενορίες του Ρεθύμνου και της Αθήνας. Ενδιάμεσα, το 1971 εξέδωσε βιβλίο αφιερωμένο στην ιστορία του Αρκαδίου. Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση[2]. Το 1972[4] ή το 1973[5] πρωτοστάτησε σε καταγγελία νοθείας κατά τις φοιτητικές εκλογές που διεξήχθησαν στη Θεολογική και αργότερα συνέδραμε τους φοιτητές που συμμετείχαν στα γεγονότα της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου[2]. Σύμφωνα με μεταγενέστερους ισχυρισμούς του περιβάλλοντός του, η δράση του οδήγησε σε ανακρίσεις από το καθεστώς, καθώς και σε άρνηση χειροτονίας του σε ιερέα[4][5].
Σκοτώθηκε την 25η Μαΐου του 1974, μαζί με τον ιερέα Παντελεήμονα Κατσούλη, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα[2] στην Ε.Ο. Αθηνών-Κορίνθου, κατά την επιστροφή τους από την Κόρινθο, όπου είχαν μεταβεί για να παρευρεθούν σε χειροτονία επισκόπου[4][5].
Ο Λαγουδάκης τιμήθηκε μετά θάνατον από τον Σύλλογο Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ν. Ρεθύμνης[6]. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν διάφορες υποψίες και νύξεις σχετικά με τυχόν εμπλοκή της Δικτατορίας στον θάνατο των δύο κληρικών[2][3][4].
