Η δημοσιογραφία ταμπλόιντ (tabloid) είναι ένα δημοφιλές στυλ σε μεγάλο βαθμό συναισθηματικής δημοσιογραφίας, που παίρνει το όνομά του από τη μορφή: μια εφημερίδα μικρού μεγέθους (μισό ευρύ φύλλο).[1] Όμως, όλες οι εφημερίδες που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία των ταμπλόιντ δεν έχουν μέγεθος ταμπλόιντ και δεν εμπλέκονται όλες οι εφημερίδες σε μέγεθος ταμπλόιντ στην ταμπλόιντ δημοσιογραφία. Συγκεκριμένα, από περίπου το 2000 πολλές εφημερίδες ευρέως φύλλου μετατράπηκαν σε πιο συμπαγή μορφή ταμπλόιντ.[2] Σε ορισμένες περιπτώσεις, διασημότητες έχουν κάνει μήνυση για δυσφήμιση με επιτυχία αποδεικνύοντας ότι άρθρα των ταμπλόιντ τις έχουν δυσφημίσει. [3]
Οι εκδόσεις που ασχολούνται με τη δημοσιογραφία ταμπλόιντ είναι γνωστές ως εφημερίδες κουρέλια. Οι εκδόσεις ταμπλόιντ περιλαμβάνουν τις National Enquirer, New York Post και Globe στη Βόρεια Αμερική, και τις Daily Mail, Daily Express, Daily Mirror, Daily Star, Daily Record, Sunday Mail, The Sun και την πρώην News of the World στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Η ταμπλόιντ δημοσιογραφία έχει αλλάξει την τελευταία δεκαετία σε περισσότερες διαδικτυακές πλατφόρμες που επιδιώκουν να στοχεύουν και να προσελκύουν νέους καταναλωτές με ειδήσεις για ψυχαγωγία και διασημότητες.
Τα ταμπλόιντ μπορεί να πληρώσουν για ιστορίες. Εκτός από τα αποκλειστικά άρθρα που προορίζονται να είναι πρωτοσέλιδες ιστορίες, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη λογοκρισία ιστοριών που βλάπτουν τους συμμάχους της εφημερίδας. Οι εφημερίδες ταμπλόιντ ενδέχεται να πληρώσουν σε κάποιον για τα αποκλειστικά δικαιώματα μιας ιστορίας και, στη συνέχεια, να επιλέξουν να μην την δημοσιεύσουν.[4] Ο εκδότης American Media έχει κατηγορηθεί ότι θάβει ιστορίες ενοχλητικές για τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, [5]Ντόναλντ Τραμπ, [6] και τον Χάρβι Γουάνστιν.[7]
Σύγχρονη δημοσιογραφία ταμπλόιντ
Την τελευταία δεκαετία, μεγάλο μέρος της ταμπλόιντ δημοσιογραφίας και παραγωγής ειδήσεων άλλαξε τα μέσα σε διαδικτυακές μορφές λόγω της μετάβασης σε ψηφιακά μέσα.[8] Αυτή η αλλαγή προέκυψε για να συμβαδίζει με την εποχή των ψηφιακών μέσων και να επιτρέπει αυξημένη προσβασιμότητα των αναγνωστών. Με μια σταθερή μείωση των επί πληρωμή εφημερίδων, το κενό έχει καλυφθεί από αναμενόμενα δωρεάν καθημερινά άρθρα, κυρίως σε μορφή ταμπλόιντ. Οι αναγνώστες ταμπλόιντ είναι συχνά νέοι και μελέτες δείχνουν ότι οι καταναλωτές των ταμπλόιντ είναι κατά μέσο όρο λιγότερο μορφωμένοι. Ένα πρόβλημα με τη δημοσιογραφία των ταμπλόιντ είναι ότι συχνά μπορεί να είναι ανακριβείς ειδήσεις,[9] και η εσφαλμένη παρουσίαση προσώπων και καταστάσεων.
↑Popović, Virginia; Popović, Predrag (December 2014). «The Twenty-First Century, the Reign of Tabloid Journalism» (στα αγγλικά). Procedia - Social and Behavioral Sciences163: 12–18. doi:10.1016/j.sbspro.2014.12.280.
Colin Sparks· John Tulloch (2000). Tabloid Tales: Global Debates over Media Standards. Rowman & Littlefield. ISBN978-0-8476-9572-0.Colin Sparks· John Tulloch (2000). Tabloid Tales: Global Debates over Media Standards. Rowman & Littlefield. ISBN978-0-8476-9572-0. Colin Sparks· John Tulloch (2000). Tabloid Tales: Global Debates over Media Standards. Rowman & Littlefield. ISBN978-0-8476-9572-0.
Barbie Zelizer, επιμ. (2009). The Changing Faces of Journalism: Tabloidization, Technology and Truthiness. Taylor & Francis. ISBN978-0-415-77824-4.Barbie Zelizer, επιμ. (2009). The Changing Faces of Journalism: Tabloidization, Technology and Truthiness. Taylor & Francis. ISBN978-0-415-77824-4. Barbie Zelizer, επιμ. (2009). The Changing Faces of Journalism: Tabloidization, Technology and Truthiness. Taylor & Francis. ISBN978-0-415-77824-4.
Bastos, MT (2016). Ψηφιακή Δημοσιογραφία και Δημοσιογραφία. The Routledge Companion to Digital Journalism Studies, 217–225. doi: 10.4324 / 9781315713793-22
Popović, V., & Popović, P. (2014). Ο εικοστός πρώτος αιώνας, η κυριαρχία της δημοσιογραφίας ταμπλόιντ Procedia - Κοινωνικές και Συμπεριφορικές Επιστήμες, 163, 12–18. doi: 10.1016 / j.sbspro.2014.12.280