Η Σελέστ Πολυχρονιάδη (1904-1985) ήταν Ελληνίδα καλλιτέχνης του 20ού αιώνα με έργο στη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη χαρακτική, τη διακοσμητική και την κεραμική.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε το 1904 στην Αθήνα. Πραγματοποίησε μουσικές σπουδές στο Ωδείο Αθηνών και το 1930 συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι όπου διδάχτηκε κεραμική, μωσαϊκό, σχέδιο και ζωγραφική.[2] Στη Γαλλία πραγματοποίησε ατομική έκθεση κεραμικής και συμμετείχε σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις και αφού ολοκλήρωσε με επιτυχία τις σπουδές της[3] επέστρεψε το 1934 οριστικά στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα συνδέθηκε με την Ομάδα Τέχνη και ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση της αίθουσας Studio-Galerie d’art. Τον Μάρτιο του 1938 πραγματοποίησε στην αίθουσα Στρατηγοπούλου την πρώτη της ατομική ζωγραφική έκθεση.[2][4] Κατά τη διάρκεια της Κατοχής δημιούργησε σειρά σχεδίων η οποία εκτέθηκε το 1946 και εκδόθηκε με τη μορφή λευκώματος το 1961. Το 1946 εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ όπου συνεργαζόμενη με γκαλερί καταπιάστηκε με ζωγραφικές, γλυπτικές και κεραμικές δημιουργίες. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1953 όπου έζησε μέχρι το θάνατό της το 1985.
Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας πραγματοποίησε πάνω από δέκα ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα, τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Ελβετία, το Ισραήλ, τη Βραζιλία, την Αίγυπτο κλπ). Διακρίθηκε με το πρώτο βραβείο χαρακτικής στη Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας του 1961.
Τεχνοτροπία
Κατά τη διάρκεια των σπουδών της στη Γαλλία ήρθε σε επαφή με τον σουρεαλισμό, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μετέπειτα καλλιτεχνική της πορεία ενώ την περίοδο της εγκατάστασης της στη Νέα Υόρκη επηρεάστηκε από τον αφαιρετικό εξπρεσιονισμό. Θεωρείται ως μια από τους καλλιτέχνες που εδραίωσαν την αφηρημένη τέχνη στην Ελλάδα.[2]