Γεννήθηκε με το όνομα Σαρλίν Λινέτ Γουίτστοκ στις 25 Ιανουαρίου 1978 στο Μπουλαγουέιο της Ροδεσίας.[4] Είναι η κόρη του Μάικλ Κένεθ Γουίτστοκ,[5] διευθυντή πωλήσεων, και της Λινέτ Χάμπερστοουν, πρώην αγωνιστική δύτρια και προπονήτρια κολύμβησης.[6][7] Η Σαρλίν έχει δύο μικρότερα αδέλφια, το Γκάρεθ (γεννημένος το 1980) και τον Σον (γεννημένος το 1983).[6] Η οικογένειά της μετακόμισε στη Νότια Αφρική το 1989, όταν εκείνη ήταν 11 ετών.[4] Η Σαρλίν παρακολούθησε μαθήματα στο σχολείο Τομ Νιουμπάι στο Μπενόνι, κοντά στο Γιοχάνεσμπουργκ, από το 1988 ως το 1991.[8]
Η οικογένεια των Γουίτστοκ είναι γερμανικής καταγωγής. Οι πρόγονοι της Σαρλίν μετανάστευσαν στη Νότια Αφρική από την Πομερανία της βόρειας Γερμανίας το 1861, προκειμένου να βρουν μια καλύτερη ζωή. Στη Νότια Αφρική, οι Γουίτστοκ εργάστηκαν ως εργάτες και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να βρουν διαμάντια.[9] Το 2014 μια έρευνα θα δείξει ότι η Σαρλίν είχε προγόνους και από την Ιρλανδία.[10]
Τον Ιανουάριο του 2005 αποφάσισε να αφήσει την Πρετόρια και να επιστρέψει στο Ντέρμπαν. Στη συνέχεια πήγε στη βόρεια ακτή της επαρχίας Κουαζούλου-Νατάλ, όπου συνάντησε τον προπονητή κολύμβησης Μπράνισλαβ Ίβκοβιτς. Στις 13 Απριλίου 2007 επανέκτησε τον τίτλο της Νοτιοαφρικανής πρωταθλήτριας, τερματίζοντας στην τρίτη θέση του πρωταθλήματος Τέλκομ της κατηγορίας ύπτιας γυναικείας κολύμβησης.[13]
Με τα χρόνια κέρδισε διάφορους εθνικούς τίτλους. Σχεδιάζε, μάλιστα, να διαγωνισθεί στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στην Κίνα, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να προκριθεί.[14] Πριν τους προκριματικούς είχε μείνει εκτός της ανταγωνιστικής κολύμβησης για 18 μήνες, εξαιτίας ενός τραυματισμού στον ώμο.[14]
Πρέσβειρα Ειδικών Ολυμπιακών Αγώνων
Στις 27 Μαΐου του 2011 η Σαρλίν έγινε παγκόσμια πρέσβειρα των Ειδικών Ολυμπιακών Αγώνων επιφορτισμένη με το κίνημα προώθησης του σεβασμού και της κοινωνικής ένταξης των ατόμων με νοητική υστέρηση σε παγκόσμιο επίπεδο.[15] Η ίδια έχει δηλώσει ότι το κίνημα των Ειδικών Ολυμπιακών Αγώνων είναι κοντά στην καρδιά της επειδή, ως πρώην αθλήτρια, εκτιμά το ρόλο της για τη χρήση της δύναμης του αθλητισμού προκειμένου να αλλάξουν ζωές.[16]
Στις 23 Ιουνίου 2010 το παλάτι ανακοίνωσε τον αρραβώνα της Σαρλίν και του Αλβέρτου.[21][22][23][24] Το δαχτυλίδι των αρραβώνων που της έδωσε ο Αλβέρτος, ήταν απιοειδούς σχήματος με διαμάντι τριών καρατίων στο κέντρο και στρογγυλά διαμαντένια μπριγιάν γύρω από αυτό. Δημιουργός του δαχτυλιδιού θεωρείται ότι ήταν ο Παριζιάνος κοσμηματοπώλης Ρεπόσι.[25] Τον Απρίλιο του 2011, η Σαρλίν, η οποία ήταν προηγουμένως Προτεστάντις, ασπάστηκε τον Ρωμαιοκαθολικισμό, παρότι κάτι τέτοιο δεν απαιτούνταν από το Σύνταγμα του Μονακό.[26] Η μελλοντική πριγκίπισσα ξεκίνησε, επίσης, εκμάθηση της γαλλικής γλώσσας και της μονεγασκικής διαλέκτου, ενώ εξοικειώθηκε με το ευρωπαϊκό μοναρχικό πρωτόκολλο.[27]
Ο γάμος είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 8 και 9 Ιουλίου 2011, όμως η ημερομηνία μετακινήθηκε για νωρίτερα, προκειμένου να μην συμπέσει με την συνάντηση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής στο Ντέρμπαν (5–9 Ιουλίου). Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας πριν από το γάμο, το παλάτι διέψευσε δημοσιεύματα, που ανέφεραν ότι η Σαρλίν είχε μετανιώσει για το γάμο.[4] Το γαλλικό περιοδικό Λ'Εξπρές ανέφερε ότι η Σαρλίν προσπάθησε να φύγει από το Μονακό την Τρίτη 28 Ιουνίου, έπειτα από φήμες ότι ο Αλβέρτος ήταν ο πατέρας τρίτου νόθου παιδιού.[28] Το δημοσίευμα υποστήριζε ότι η Αστυνομία του Μονακό την σταμάτησε στο Διεθνές Αεροδρόμιο της Νίκαιας,[29] και ότι μεταπείστηκε να παραμείνει από τον Αλβέρτο και αξιωματούχους του παλατιού.[30] Το παλάτι αποκάλεσε αυτές τις ιστορίες ως άσχημες φήμες, γεννημένες από ζήλια.[28]
Το ζευγάρι παντρεύτηκε αρχικά με πολιτικό γάμο στις 1 Ιουλίου 2011 στην αίθουσα του θρόνου του Πριγκιπικού Παλατιού.[4] Την επόμενη μέρα, 2 Ιουλίου, έγινε ο θρησκευτικός γάμος.[4] Παρόντες στη θρησκευτική δεξίωση ήταν περίπου 3.500 άνθρωποι, ανάμεσά τους οι Βασιλείς της Σουηδίας και του Βελγίου, οι Πρόεδροι της Γαλλίας και της Γερμανίας, αθλητικές προσωπικότητες και άλλοι.[31]
Τα αρνητικά δημοσιεύματα συνεχίζονταν και μετά το γάμο, όταν διάφοροι δημοσιογράφοι της Ισπανίας, της Βρετανίας και άλλων χωρών ανέφεραν ότι στο ταξίδι του μέλιτος ο Αλβέρτος και η Σαρλίν έμεναν σε διαφορετικά ξενοδοχεία.[32][33][34]
Το πριγκιπικό ζεύγος του Μονακό σε εκδήλωση κατά του AIDS με τον Γερμανό σχεδιαστή Καρλ Λάγκερφελντ.
Ως Πριγκίπισσα του Μονακό, η Σαρλίν παρευρίσκεται στις εκδηλώσεις της εθνικής εορτής του Μονακό, στο Γκραν Πρι του Μονακό, στη δεξίωση Μπαλ ντε λα Ροζ, που πραγματοποιείται για την χρηματοδότηση του ιδρύματος Πριγκίπισσα Γκρέις, και στις ετήσιες δεξιώσεις του Ερυθρού Σταυρού.[39][40][41]
Η Σαρλίν είναι γνωστή για το κομψό ύφος μόδας που προτιμάει, πατρονάροντας τους σχεδιαστές Άκρις και Αρμάνι. Μάλιστα, το νυφικό της ήταν σχεδιασμένο από τον Τζόρτζιο Αρμάνι,[42] ενώ τον Οκτώβριο του 2011 είχε παρευρεθεί σε επίδειξη του Άκρις στο Παρίσι.[43]
Στις 12 Δεκεμβρίου 2013 παρευρέθηκε στην κηδεία του Νέλσον Μαντέλα, που έγινε στη Νότια Αφρική, ενώ παρακολούθησε προς τιμήν του μια επιμνημόσυνη δέηση μαζί με τον Αλβέρτο στον καθεδρικό ναό του Μονακό.[44]
Η σύμβουλός της είναι η Γερμανίδα Κορίνα Ζάιν-Βίτγκενσταϊν, φίλη του Βασιλιά της ΙσπανίαςΧουάν Κάρλος.[45]
Τίτλοι και προσφωνήσεις
Από το γάμο της με τον Αλβέρτο, η Σαρλίν προσφωνείται ως "Αυτού Γαληνοτάτη Υψηλότητα η Πριγκίπισσα του Μονακό". Η προηγούμενη κάτοχος αυτού του τίτλου ήταν η Γκρέις Κέλι.[46]
↑[1]Αρχειοθετήθηκε 2011-08-10 στο Wayback Machine., “Madame Charlene Wittstock Becomes Global Ambassador for Special Olympics”, Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
