Το Ραπάλο ή Ραπάλλο (ιταλικά: Rapallo) είναι παραθαλάσσιος δήμος στη Λιγουρία, βόρεια Ιταλία. Είναι τμήμα της μητροπολιτικής περιοχής της Γένοβας. Ο πληθυσμός το 2018 υπολογίστηκε σε 29.711 κατοίκους. Είναι κτισμένο στον ανατολικό μύχο του κόλπου του Ραπάλλο και απέχει περίπου 30 χιλιόμετρα από τη Γένοβα. Στα νότια συνορεύει με δημοφιλή θέρετρα όπως το Πορτοφίνο και η Σάντα Μαργκερίτα Λίγκουρε.[1]
Ιστορία
Το Ραπάλο βρίσκεται πάνω σε πέρασμα και ως τέτοιο κατοικούταν από τους προ-ρωμαϊκούς χρόνους. Τον 10ο ή τον 11ο αιώνα πέρασε στην κατοχή των Γενοβέζων. Το 1550, μετά τη λεηλασία της πόλης από τον Τουργκούτ Ρέις, που πήρε τον πληθυσμό της ως σκλάβους, κατασκευάστηκαν οχυρώσεις σε όλο τον κόλπο. Η πόλη άρχισε να ακμάζει το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα ως τουριστικός προορισμός. Το 1868 συνδέθηκε σιδηροδρομικώς με τη Γένοβα και τη Λα Σπέτσια. Κατασκευάστηκαν πολυτελή ξενοδοχεία. Ανάμεσα σε αυτούς που εγκαταστάθηκαν στην πόλη ήταν οι Νίτσε, Φραντς Λιστ, Γκυ ντε Μωπασσάν, Θεόδωρος Ρούσβελτ και Έρνεστ Χέμινγουεϊ.[2]
Στο Ραπάλο το 1917 έλαβε χώρα συνέδριο των Συμμάχων του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1920, μετά τη λήξη του πολέμου υπογράφηκε στην πόλη συνθήκη μεταξύ Ιταλίας και Βασιλείου Σερβών, Κροατών και Σλοβένων ώστε να καθοριστούν τα σύνορα των δύο χωρών. Δύο χρόνια αργότερα, το 1922, στο Ραπάλλο υπογράφηκε συνθήκη μεταξύ Γερμανίας και Σοβιετικής Ένωσης.[2] Τον Ιούλιο του 1944 η πόλη βομβαρδίστηκε από τους συμμάχους.[3]
Αξιοθέατα
Το Καστέλο σουλ Μάρε (Castello sul Mare - κάστρο στη θάλασσα), ανοικοδομήθηκε το 1551 ώστε να αντιμετωπιστούν οι συχνές πειρατικές επιθέσεις. Έχει μικρό παρεκκλήσι αφιερωμένο στον άγιο Γκαετάνο, κτισμένο το 1688.
Το Καστέλο ντι Πούντα Παγκάνα (Castello di Punta Pagana) κτίστηκε από το τάγμα της Μάλτας και ολοκληρώθηκε το 1631
Ο ιστορικός πύργος Φιέσκι και ο Τόρε Τσιβίκα (1473).
Η Πόρτα ντέλε Σαλίνε, η μόνη σωζόμενη πύλη από τα αρχαία τείχη της πόλης.
Η βασιλική των Αγίων Γερβασίου και Πρωτασίου, ο οποίος καθαγιάστηκε το 1118 και ανακαινίστηκε στις αρχές του 17ου αιώνα. Το 1679 προστέθηκε νέο ιερό. Έχει κεκλιμένο κωδωνοστάσιο.
Ο ναός του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης (έναρξη κατασκευής το 1519).
Το ιερό της Νόστρα Σινιόρα ντι Μονταλέγκρο (1558–1640).
Το κατεστραμμένο μοναστήρι Βάλε Κρίστι (13ος αιώνας), εγκαταλείφθηκε το 1568, μετά τις πειρατικές επιδρομές.
Η αρχαία ρωμαϊκή γέφυρα του Αννίβα, κτισμένη το 218 π.Χ.
Μία ή περισσότερες προτάσεις από το προηγούμενο κείμενο ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Rapallo» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα22 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 898-9
.svg)
