PROFILPELAJAR.COM

Ράντκο Δημητρίεφ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Радко Русков Димитриев (Βουλγαρικά)
Γέννηση	24 Σεπτεμβρίουιουλ. / 6 Οκτωβρίου 1859γρηγ.; Gradets
Θάνατος	1 Νοεμβρίου 1918; Πιατιγκόρσκ
Αιτία θανάτου	τραύμα από πυροβολισμό
Συνθήκες θανάτου	ανθρωποκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Βουλγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Βουλγαρικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Βουλγαρικά; Ρωσικά
Σπουδές	Εθνικό Στρατιωτικό Πανεπιστήμιο Βασίλ Λέφσκι; General Staff Academy; Aprilov National High School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	διπλωμάτης; αξιωματικός; στρατιωτικός
Περίοδος ακμής	1877
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Στρατηγός του Πεζικού (Ρωσική Αυτοκρατορία)/Βουλγαρικές Δυνάμεις Ξηράς, Ρωσικός αυτοκρατορικός στρατός και πεζικό
Πόλεμοι/μάχες	Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Σερβοβουλγαρικός πόλεμος του 1885, Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος, Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος και Ρωσοτουρκικός πόλεμος του 1877 - 1878
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Γ΄ Τάξη (27 Σεπτεμβρίουιουλ. / 10 Οκτωβρίου 1914γρηγ.); Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη (30 Αυγούστουιουλ. / 12 Σεπτεμβρίου 1914γρηγ.); Τάγμα του Λευκού Αετού μετά Ξιφών (13ιουλ. / 26 Ιανουαρίου 1917γρηγ.); Order of St. Vladimir 2nd class with swords (26 Ιανουαρίουιουλ. / 8 Φεβρουαρίου 1916γρηγ.); Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Γ΄ Τάξη (1898); Order of Bravery; Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου; Order of Military Merit; Τάγμα του Αίμου; Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία); Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου; Τάγμα του Αγίου Στανίσλαου (Οίκος των Ρομανώφ)
Υπογραφή
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Ράντκο Δημητρίεφ (Радко Димитриев, 24 Σεπτεμβρίου 1859 - 18 Οκτωβρίου 1918) ήταν Βούλγαρος στρατιωτικός κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Εκπαιδεύτηκε στη στρατιωτική σχολή της Αγίας Πετρούπολης και διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο στη συνωμοσία για την εκθρόνιση του ηγεμόνα της Βουλγαρίας Αλέξανδρου Μπράτεμπεργκ. Σημαντικός επίσης ήταν ο ρόλος του στους Βαλκανικούς πολέμους και ειδικότερα στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο όταν μετά την πρώτη αναδίπλωση των βουλγαρικών στρατευμάτων, στις 21 Ιουνίου του 1913 (π.ημ.), διορίστηκε από τον Βασιλέα Φερδινάνδο αρχιστράτηγος, σε αντικατάσταση του αρχιστρατήγου Μιχαήλ Σαβόφ.

Με την ιδιότητά του αυτή και προ της μεγάλης προέλασης των ελληνικών στρατευμάτων ο Ρ. Δημητρίεφ συγκέντρωσε τον όγκο του βουλγαρικού στρατού εναντίον των Ελλήνων περιοριζόμενος έναντι των Σέρβων σε απλή άμυνα. Ακολούθησαν οι παρά τη Κρέσνα σφοδρές ελληνοβουλγαρικές μάχες που κατέληξαν όμως στη κατατρόπωση των Βουλγάρων και προέλαση των Ελλήνων.

Με την έκρηξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Δημητρίεφ φανατικός ρωσόφιλος έσπευσε και κατατάχθηκε στο ρωσικό στρατό αναλαμβάνοντας τη διοίκηση της 3ης ρωσικής Στρατιάς όπου και αρχικά σημείωσε σημαντικές επιτυχίες. Όμως τον Μάιο του 1915 σχεδόν υπερφαλαγγίστηκε από τη Στρατιά του Μάκενσεν, όπου και υπέστη μεγάλη ήττα που είχε ως αποτέλεσμα και τον τερματισμό της σταδιοδρομίας του.

Έχοντας αποβάλει τη βουλγαρική του υπηκοότητα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη προσχώρηση της Βουλγαρίας στη παράταξη των Κεντρικών Δυνάμεων, εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ρωσία, όπου και τελικά φονεύθηκε από μπολσεβίκους στη ρωσική επανάσταση.