Πολύκλειτος Ρέγκος

Πολύκλειτος Ρέγκος
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Πολύκλειτος Ρέγκος (Ελληνικά)
Γέννηση1903[1][2][3]
Νάξος
Θάνατος1984[1][2][3]
Θεσσαλονίκη
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών
Ιδιότηταζωγράφος και σκηνογράφος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Πολύκλειτος Ρέγκος (Νάξος, 1903 - Θεσσαλονίκη, 1984) ήταν Έλληνας ζωγράφος και χαράκτης του 20ού αιώνα.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1903 στη Νάξο και το 1913 εγκαταστάθηκε οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη.[4] Σπούδασε την περίοδο 1920-1926 στη Σχολή Καλών Τεχνών δίπλα στον Νικόλαο Λύτρα ενώ από μετά το γάμο του το 1930, συνέχισε τις σπουδές του για μια πενταετία στο Παρίσι όπου μαθήτευσε στην Ακαδημία Grande Chaumiere, στο Λούβρο αλλά και στο εργαστήριο χαρακτικής του Δημητρίου Γαλάνη. Επίσης επισκέφτηκε μουσεία διάφορων χωρών μελετώντας από κοντά έργα σπουδαίων ζωγράφων.[4][5] Μετά από την επιστροφή του στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη όπου έζησε μέχρι το θάνατο του στις 3 Νοεμβρίου 1984.[4][5]

Έργο & εκθεσιακή δραστηριότητα

Το 1926, χρονιά που αποφοίτησε από την ΑΣΚΤ, εξέθεσε για πρώτη φορά έργα του κατά την Έκθεση των Τεσσάρων στην Αθήνα[6] μαζί με τους Σπύρο Βασιλείου, Αντώνη Πολυκανδριώτη και Σπύρο Κόκκινο. Το 1934 εξέδωσε στο Παρίσι λεύκωμα με 21 ξυλογραφίες εμπνευσμένες από το Άγιο Όρος, το οποίο προλόγισε ο Κάρολος Ντηλ.[5] Πραγματοποίησε δεκάδες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις εντός και εκτός συνόρων (ΗΠΑ, Γιουγκοσλαβία, Γαλλία, Ιταλία, Πολωνία, Αυστρία, Αργεντινή κλπ) και απέσπασε αρκετές διακρίσεις όπως το χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα στο Ετήσιο Σαλόνι Χαρακτικής της Ανκόνας το 1966.[5][7] Το έργο του περιλαμβάνει εικόνες της καθημερινότητας, τοπιογραφίες, απεικόνιση νεκρής φύσης αλλά και έργα εμπνευσμένα από μυθολογικά, ιστορικά και θρησκευτικά θέματα. Στο έργο του χαρακτηρίζεται από ένα προσωπικό ύφος που συνδυάζει τις επιρροές από τη μαθητεία του, τα έργα της πρώιμης αναγέννησης, τη βυζαντινή τέχνη και τα σύγχρονα του ρεύματα.[5]

Ο Ρέγκος διακρίθηκε και σε άλλους τομείς καθώς ήταν αρθρογράφος σε περιοδικά τέχνης, ραδιοφωνικός παραγωγός, αγιογράφος, εικονογράφος λογοτεχνικών περιοδικών, μέλος διαφόρων κριτικών επιτροπών και καθηγητής σχεδίου στο ΑΠΘ από το 1951 έως το 1969.[5]

Έργα του βρίσκονται σε διάφορα μουσεία, οργανισμούς και συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού ( Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας, Δημοτική Πινακοθήκη Θεσσαλονίκης, Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης, Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, Boston City Hall, κλπ ).[4][7]

Βιβλιογραφία (βιβλία που έγραψαν άλλοι για εκείνον και το Έργο του)

  • Κωνσταντίνος Ρέγκος, Αυτοβιογραφική αναφορά στον ζωγράφο Πολύκλειτο Ρέγκο, Θεσσαλονίκη, IANOS, 2015
  • Κωνσταντίνος Ρέγκος - Κατερίνα Περπινιώτη Αγκαζίρ, Πολύκλειτος Ρέγκος 1903-1984. Ο βίος και το έργο του. Χειρόγραφες σελίδες αυτοβιογραφίας, Θεσσαλονίκη, IANOS, 2016
  • Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Ρέγκος, Η Θεσσαλονίκη του Πολύκλειτου Ρέγκου 1912 - 2012, Κατάλογος Έκθεσης, Θεσσαλονίκη, IANOS, 2022

Παραπομπές

  1. ↑ 1,0 1,1 Artnet. polykleitos-rengos. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 g2vcujff8g. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 mutualart.com. 0D4040D2C43B2E67. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Νωπογραφία τετραλογίας της ελληνικής ιστορίας από τον Πολύκλειτο Ρέγκο». Πολεμικό Μουσείο, Παράρτημα Θεσσαλονίκης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2015. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Ρέγκος Πολύκλειτος (1903 Νάξος - 1984 Θεσσαλονίκη)». Εθνική Πινακοθήκη. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ Ανδρόνικος, Μανόλης (1962-12-01). «Η ζωγραφική στη Θεσσαλονίκη». Νέα Εστία (850): 1723-1725. http://www.ekebi.gr/magazines/flipbook/showissue.asp?file=100429&code=4340. Ανακτήθηκε στις 2015-09-01. [νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ 7,0 7,1 «Πολύκλειτος Ρέγκος» (PDF). Ψηφιακό Αρχείο Εθνικής Πινακοθήκης. Καλλιτεχνικό Πνευματικό Κέντρο Ώρα, Μάιος - Ιούνιος 1974. 1974. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]