Εικόνα του ιού SARS-CoV-2 όπως απεικονίζεται στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο TEM.
Το πολυσυστημικόφλεγμονώδες σύνδρομο των παιδιών (στα αγγλικά ευρέως γνωστό ως MIS-C) ή παιδιατρικό πολυσυστημικό φλεγμονώδες σύνδρομο (αγγλ. PIMS, PIMS-TS), ή αλλιώς συστηματικό φλεγμονώδες σύνδρομο στην COVID-19 (αγγλ. SISCoV), είναι σπάνια συστημική, σοβαρή ασθένεια που περιλαμβάνει επίμονο πυρετό και οξύτατη φλεγμονή μετά από έκθεση των παιδιών στον SARS-CoV-2, τον ιό που ευθύνεται για την πανδημική ασθένεια, COVID-19.[1][2]
Γενικά
Το σύνδρομο MIS-C δύναται να οδηγήσει γρήγορα σε επείγοντα περιστατικά, λ.χ. σε ανεπαρκή ροή αίματος στο σώμα (κατάσταση γνωστή ως καταπληξία ή σοκ).[3] Μπορεί να εμφανιστεί επίσης ανεπάρκεια ή δυσλειτουργία ενός ή περισσότερων ζωτικών οργάνων.[4]
Ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα του συνδρόμου αυτού είναι ο ανεξήγητος επίμονος πυρετός, με πολύ σοβαρά επιπλέον συμπτώματα, μετά από τη νόσηση από την COVID-19.[5] Η έγκαιρη παραπομπή σε ειδικούς παιδιάτρους είναι επιτακτική και οι γονείς θα πρέπει να αναζητήσουν επείγουσα ιατρική βοήθεια.[3]
Με βάση την μέχρι τώρα γνώση, τα περισσότερα από τα νοσούντα παιδιά θα χρειαστούν εντατική θεραπεία σε παιδιατρική μονάδα.[3]
Συμπτώματα
Όλα τα προσβεβλημένα παιδιά έχουν επίμονο πυρετό.[3] Άλλα κλινικά χαρακτηριστικά ποικίλουν.[6] Τα πρώτα συμπτώματα συχνά περιλαμβάνουν οξύ κοιλιακό άλγος με διάρροια ή έμετο.[3]
Ο μυϊκός πόνος και η βαριά κόπωση είναι συχνές ενδείξεις[3] και η χαμηλή αρτηριακή πίεση είναι επίσης συχνή.[7] Τα συμπτώματα μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν ροζ μάτια (επιπεφυκίτιδα), εξανθήματα, διογκωμένους λεμφαδένες, πρησμένα χέρια ή πόδια και ρόζ χρωματισμό της γλώσσας.[8]
Είναι πιθανές διάφορες ψυχικές διαταραχές.[8] Μπορεί επίσης να λάβει χώρα υπερκυτοκιναιμία[9] κατά την οποία το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού αντιδρά με υπερβολική και ανεξέλεγκτη φλεγμονώδη απόκριση.[10] Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι συχνή.[11] Οι κλινικές επιπλοκές μπορεί να περιλαμβάνουν βλάβη στον καρδιακό μυ, αναπνευστική δυσχέρεια, οξεία νεφρική βλάβη ή/και αυξημένη πήξη του αίματος.[12] Μπορεί ακόμα να αναπτυχθούν ανωμαλίες της στεφανιαίας αρτηρίας, που κυμαίνονται από διάταση έως ανευρύσματα.[8]
Θεραπευτική αντιμετώπιση
Αυτή η απειλητική για τη ζωή ασθένεια έχει αποδειχθεί θανατηφόρα σε λιγότερο από το 2% των περιπτώσεων που αναφέρθηκαν.[3]
Η έγκαιρη αναγνώριση και η άμεση προσοχή από τον ειδικό είναι απαραίτητες.[13] Έχουν χρησιμοποιηθεί αντιφλεγμονώδεις θεραπείες, με καλές αποκρίσεις να έχουν καταγραφεί για ενδοφλέβια ανοσοσφαιρίνη (IVIG) με ή χωρίς κορτικοστεροειδή.[14] Συχνά απαιτείται οξυγόνο.[3] Η συμπτωματική θεραπεία είναι το κλειδί για τη θεραπεία των κλινικών επιπλοκών της νόσου.[15] Τα περισσότερα παιδιά που λαμβάνουν εξειδικευμένη νοσοκομειακή περίθαλψη επιβιώνουν.[3]
Είναι σημαντικό να αποκλειστούν εναλλακτικές μη μολυσματικές[5] ή/και μολυσματικές αιτίες της φλεγμονώδους κατάστασης, συμπεριλαμβανομένης της βακτηριακής σήψης, του σταφυλοκοκκικού και στρεπτοκοκκικού σοκ και λοιμώξεων που σχετίζονται με μυοκαρδίτιδα, όπως π.χ. ο εντεροϊός.[16][17] Μπορεί μερικές φορές να εμφανιστεί συνλοίμωξη με πρόσθετα παθογόνα, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου μεταπνευμοϊού και διαφόρων άλλων μικροβίων.[17] Άλλες δυνητικά (μη-σχετιζόμενες) πηγές κοιλιακού πόνου περιλαμβάνουν τη σκωληκοειδίτιδα και τη μεσεντερική αδενίτιδα.[18]
Ιστορικό
Η γνώση αυτού του συνδρόμου το οποίο περιγράφηκε πρόσφατα, εξελίσσεται εξαιρετικά ραγδαία.[19][20]
Τα κλινικά χαρακτηριστικά της μπορεί να φαίνονται κάπως παρόμοια με τη νόσο Καβασάκι, μια σπάνια ασθένεια άγνωστης αιτιολογίας, που συνήθως επηρεάζει μικρά παιδιά, στην οποία τα αιμοφόρα αγγεία φλεγμονώνονται σε όλο το σώμα.[11] Μπορεί επίσης να εμφανίσει χαρακτηριστικά άλλων σοβαρών φλεγμονωδών καταστάσεων της παιδικής ηλικίας, συμπεριλαμβανομένων των συνδρόμων τοξικού σοκ (σύνδρομο τοξικής καταπληξίας) και ενεργοποίησης μακροφάγων.[11] Ωστόσο, φαίνεται να είναι ένα ξεχωριστό σύνδρομο.[21] Τα μεγαλύτερα παιδιά τείνουν να επηρεάζονται περισσότερο.[22]
Ο αποκλεισμός εναλλακτικών αιτιών, συμπεριλαμβανομένων των βακτηριακών και άλλων λοιμώξεων, είναι απαραίτητος για τη διαφορική διάγνωση.[17] Ορισμένες γενικές κλινικές οδηγίες έχουν παρασχεθεί από το Βασιλικό Κολλέγιο RCPCH, [16] τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας,[25] το Αμερικανικό Κολλέγιο Ρευματολογίας[26] και την Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής.[27]
↑«Human and novel coronavirus infections in children: a review». Paediatrics and International Child Health41 (1): 36–55. June 2020. doi:10.1080/20469047.2020.1781356. PMID32584199.
