Συνολικά, 2.008 αθλητές από 22 χώρες έλαβαν μέρος σε 110 αγωνίσματα των 22 αθλημάτων που πραγματοποιήθηκαν στο Λονδίνο του Ηνωμένου Βασιλείου, το διάστημα 27 Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου 1908. Από τις 22 συμμετέχουσες χώρες, οι 19 κέρδισαν μετάλλιο στους Αγώνες. Αργεντινή, Ελβετία και Τουρκία ήταν οι μοναδικές χώρες που δεν κατέκτησαν κάποιο μετάλλιο.[1]
Οι διοργανωτές της Μεγάλης Βρετανίας κέρδισαν τα περισσότερα χρυσά (56), ασημένια (51) και χάλκινα (39) μετάλλια και βρέθηκαν έτσι στην πρώτη θέση της κατάταξης.[1] Αυτά τα συνολικά 146 μετάλλια σήμαναν τεράστια βελτίωση από τα μόλις δύο που κατακτήθηκαν τέσσερα χρόνια νωρίτερα στο Σαιντ Λούις και αποτελούν μέχρι σήμερα τη μεγαλύτερη συγκομιδή των Βρετανών στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.[2] Ιδιαίτερη επιτυχία σημείωσαν στα αγωνίσματα πυγμαχίας, όπου από τα 15 διαθέσιμα μετάλλια στις πέντε κατηγορίες βάρους, κατάφεραν να κερδίσουν τα 14. Στη δεύτερη θέση του πίνακα βρέθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες, που όμως συμμετείχαν με 112 αθλητές, σε αντίθεση με τους 676 Βρετανούς.[3]
Οι αθλητές από την Αυστραλία (τέταρτη Ολυμπιακή συμμετοχή) και τη Νέα Ζηλανδία (συμμετείχε για πρώτη φορά) αγωνίστηκαν σε κοινή ομάδα με το όνομα Αυστραλασία. Στην αποστολή της Μεγάλης Βρετανίας βρέθηκαν και αρκετοί αθλητές από την Ιρλανδία, που εκείνη την εποχή ήταν μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου. Αντίθετα, η Φινλανδία που βρισκόταν υπό την κυριαρχία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, έλαβε μέρος ως ξεχωριστή χώρα.[3]
Πίνακας μεταλλίων
Παρακάτω είναι ο πίνακας μεταλλίων, που κατατάσσει τις χώρες με βάση τα μετάλλια που απονεμήθηκαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή στη διάρκεια των Αγώνων. Η κατάταξη δεν γίνεται με βάση το συνολικό αριθμό των μεταλλίων, αλλά πρώτα με βάση τον αριθμό των χρυσών, στη συνέχεια τον αριθμό των ασημένιων και τέλος, με βάση τον αριθμό των χάλκινων μεταλλίων. Αν μετά από αυτά υπάρχουν ισοπαλίες μεταξύ των χωρών, τότε οι χώρες κατατάσσονται στην ίδια θέση και μπαίνουν στη λίστα αλφαβητικά, σύμφωνα με τους κωδικούς χωρών της ΔΟΕ.