Η Νότο (Σικελικά : Notu, Λατινικά : Netum) είναι πόλη και κοινότητα στην Ιταλική Επαρχία των Συρακουσών στις ανατολικές ακτές της Περιφέρειας της Σικελίας. Η έκταση της πόλης είναι 554.99 τετραγωνικά χιλιόμετρα και ο πληθυσμός της σύμφωνα με την Απογραφή του 2018 24.028 κάτοικοι.[3][4] Βρίσκεται περίπου 32 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από την πρωτεύουσα Συρακούσες στους πρόποδες της οροσειράς Υβλέας, έδωσε το όνομα του στη γύρω περιοχή "Πεδιάδα του Νότο".[5] Η αρχαία πόλη του Νότο και άλλες επτά πόλεις στην κοιλάδα της έχουν ανακηρυχτεί από την UNESCOΜνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς με σημαντικό αρχαιολογικό, τουριστικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον (2002).[6]
Ιστορία
Ίδρυση
Το δημαρχείο της Νότο.
Η αρχαία πόλη του Νότο ιδρύθηκε από τον προϊστορικό λαό των Σικελών και βρίσκεται 8 χιλιόμετρα βόρεια στο Όρος Αλμέρια, στην αρχαιότητα ονομαζόταν Νέητον. Η Ρωμαϊκή Δημοκρατία παραχώρησε την πόλη στον βασιλιά των Συρακουσών Ιέροντα Β΄ (263 π.X.). Ο μυθικός ήρωας Δαίδαλος παρέμεινε στη Νότο, έφτασε ύστερα από πτήση πάνω από το Ιόνιο Πέλαγος, στην πόλη έφτασε και ο Ηρακλής ύστερα από τον έβδομο άθλο του. Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία η πόλη αντιστάθηκε σκληρά στον τύραννο Βέρρες.
Μεσαίωνας
Η εκκλησία του Αγίου Ντομένικου στη Νότο.
Οι Άραβες κατέκτησαν τη Σικελία (866) και έδωσαν προαγωγή στον Νότο σε πρωτεύουσα μίας από τις τρεις επαρχίες του νησιού με το όνομα "Πεδιάδα του Νότο". Η Νότο έγινε το τελευταίο οχυρό των Αράβων την εποχή που οι Νορμανδοί κατέκτησαν το νησί, κατόπιν έγινε Νορμανδική πόλη.[7] Τον 16ο και τον 17ο αιώνα η πόλη έβγαλε μεγάλες προσωπικότητες των γραμμάτων και των τεχνών, ο Φερδινάνδος Β΄ της Αραγωνίας της παραχώρησε τον τίτλο "Έξυπνη πόλη". Τον επόμενο αιώνα η Νότο επεκτάθηκε περισσότερο από τα γνωστά όρια με πολλά νέα λαμπρά κτίσματα, εκκλησίες, ανάκτορα και μοναστήρια, τα περισσότερα ισοπεδώθηκαν στον θανατηφόρο σεισμό μεγέθους 7.4 Ρίχτερ (11 Ιανουαρίου 1693).
Νεώτερα χρόνια
Η πόλη ξανακτίστηκε μετά τον σεισμό από διάσημους αρχιτέκτονες με νέα κτίσματα ρυθμού Μπαρόκ, η νέα θέση της πόλης ήταν πιο κοντά στο Ιόνιο και ο καλλιτέχνης Σεζάρ Μπράντι την ονόμασε "Πέτρινο κήπο", ανακηρύχτηκε από την UNESCO Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Πολλά από τα νέα κτίσματα οικοδομήθηκαν από μία μορφή πέτρας που προκύπτει από την έκθεση του μελιού στον ήλιο, μέρος του Καθεδρικού ναού κατέρρευσε (1966) με μεγάλα πλήγματα για την αρχιτεκτονική Μπαρόκ.
Η πόλη έχασε το καθεστώς της πρωτεύουσας επαρχίας όταν εξεγέρθηκε στον Οίκο των Βουρβόνων (1817), άνοιξε τις πύλες της στον Τζουζέπε Γκαριμπάλντι (16 Μαΐου 1860) και εισήλθε στην Ιταλική Ενοποίηση (21 Οκτωβρίου 1860). Η Νότο απέκτησε επισκοπή (1844) αλλά αργότερα διαλύθηκαν οι θρησκευτικές συντεχνίες που είχαν σημαντικά προνόμια (1866). Τον Ιούλιο του 1943 απελευθερώθηκε από το Φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι, στο Ιταλικό δημοψήφισμα του 1946 ψήφισε όπως ολόκληρη η Σικελία υπέρ της διατήρησης της μοναρχίας.
↑Ο όρος "Πεδιάδα" αποτελεί Αραβικό τίτλο και δεν έχει σχέση με την κοιλάδα σαν περιοχή, διατηρήθηκε στην κατάσταση αυτή μέχρι τη διοικητική μεταρρύθμιση του 1812.
.svg)
