Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 26/10/2020.

Η Νορμανδική κατάκτηση της Αγγλίας ήταν η εισβολή και κατάκτηση του Βασιλείου της Αγγλίας το έτος 1066 μ.Χ. από στρατό της Νορμανδίας, της Βρετάνης, της Φλάνδρας και της Γαλλίας υπό της καθοδήγηση του Δούκα της Νορμανδίας, Γουλιέλμου του Κατακτητή, κατόπιν βασιλέα της Αγγλίας.

Η διεκδίκηση του Αγγλικού θρόνου από τον Γουλιέλμο οφειλόταν στην συγγενική του σχέση με τον άτεκνο Αγγλοσάξονα βασιλιά, Εδουάρδο τον Ομολογητή, ο οποίος πιθανώς ενθάρρυνε τις ελπίδες του Γουλιέλμου για τον θρόνο. Ο Εδουάρδος πέθανε τον Ιανουάριο του 1066 και τον διαδέχθηκε ο τελευταίος βασιλιάς της Αγγλίας, Χάρολντ Β΄.

Ένας από τους παράγοντες που διευκόλυνε την κατάκτηση των Νορμανδών υπήρξε η πρότερη εισβολή των Βίκινγκς στη βόρεια Αγγλία με την νίκη του Νορβηγού βασιλιά Χάραλντ Γ΄ τον Σεπτέμβριο του 1066 στην Μάχη του Φούλφορντ. Παρότι ο Αγγλικός στρατός νίκησε εν τέλει τον Χάραλντ στην Μάχη του Στάμφορντ Μπριτζ, δεν κατάφερε ανασυγκροτηθεί για να αποκρούσει την επερχόμενη Νορμανδική επίθεση. Ο Χάρολντ Β΄ της Αγγλίας αντιμετώπισε τον Δούκα της Νορμανδίας, Γουλιέλμο στην μάχη του Χέιστινγκς τον Οκτώβριο του 1066, κατά την οποία ο Χάρολντ θανατώθηκε και η Αγγλοσαξονική αντίσταση κάμφθηκε. Η νίκη του Γουλιέλμου στη μάχη του Χέιστιγκς ολοκλήρωσε την Νορμανδική κατάκτηση και θεωρείται ορόσημο, καθώς σηματοδοτεί το τέλος της Αγγλοσαξονικής περιόδου και την «αρχή της Αγγλικής ιστορίας».

Ήδη πριν από το 1066 η Νορμανδία είχε αρχίσει να ασκεί πολιτική και πολιτισμική επιρροή στην Αγγλία. Η κατάκτηση της Ουαλίας από τους Νορμανδούς πραγματοποιήθηκε αποσπασματικά και ολοκληρώθηκε το 1282, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Εδουάρδου Α΄. Ο ίδιος βασιλιάς αν και υπέταξε την Σκωτία, δεν την κατέκτησε πραγματικά, καθώς αυτή απέκτησε εκ νέου τοπική κυριαρχία και παρέμεινε ανεξάρτητο βασίλειο μέχρι την Ένωση του 1707 διατηρώντας μάλιστα ξεχωριστή μοναρχία έως το 1603.

Τον Δεκέμβριο του 1066 ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής λαμβάνει το στέμμα της Αγγλίας και η δύναμη του ως Δούκας αυξάνεται θεαματικά. Οι Νορμανδοί κατακτητές εισήγαγαν την Αγγλονορμανδική γλώσσα, μια Παλαιο-γαλλική διάλεκτο, ως κυρίαρχη γλώσσα στην Αγγλία εκτοπίζοντας τα Αγγλικά για σχεδόν 300 χρόνια. Η Αγγλία παρέμεινε πολιτιστικά και οικονομικά στάσιμη για σχεδόν 150 χρόνια. Οι περισσότεροι βασιλείς δεν διέμεναν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην Αγγλία προτιμώντας να διοικούν από Γαλλικές πόλεις, όπως η Ρουέν, επικεντρώνοντας την προσοχή τους στις πιο προσοδοφόρες Γαλλικές επαρχίες. Η χώρα θα παραμείνει προσαρτημένη στο Δουκάτο της Νορμανδίας και αργότερα φέουδο της αυτοκρατορίας των Ανδεγαυών του βασιλέα Ερρίκου Β΄.

Το 1204 ο Γάλλος βασιλέας Φίλιππος Β΄ της Γαλλίας κατέλαβε όλα τα εδάφη των Νορμανδικών και Ανδεγαυικών κατακτήσεων στη Γαλλία, εκτός της Γασκώνης. Αυτό θα οδηγήσει αργότερα στον Εκατονταετή πόλεμο όταν οι Άγγλοι βασιλείς προσπάθησαν να ανακτήσουν τα εδάφη τους στη Γαλλία.

Οι κατακτητές παρέμειναν διαχωρισμένοι εθνικά από το γηγενή πληθυσμό της Αγγλίας, αλλά μετά το 1348, όταν πανδημία πανώλης (Μαύρος Θάνατος) εξόντωσε σημαντικό αριθμό της Αγγλικής αριστοκρατίας, οι δύο εθνότητες συγχωνεύθηκαν.

Ένας σημαντικός θύλακας αντίστασης για τους Αγγλοσάξονες υπήρξε ο οικισμός Έλυ, του οποίου οι φυσικές άμυνες (βαλτώδεις εκτάσεις, δυσπρόσιτη περιοχή) αξιοποιήθηκαν από τον αρχηγό των Σαξόνων Χέργουορντ με στόχο την αντίσταση τους Νορμανδούς.

Ο Γουλιέλμος είχε εγκατασταθεί με τον στρατό του στο Μπράντον, αλλά διαπίστωσε πως μια επίθεση στο Έλυ δεν ήταν δυνατή λόγω των φυσικών εμποδίων. Μετακινήθηκε προς στο Κέιμπριτζ και προσπάθησε να αποκτήσει πρόσβαση στο Έλυ μέσω των διαδρόμων Στάντνι, Λίτλ Θέτφορντ και Άλμπρεθ, όπου συνάντησε αντίσταση από τον Χεργουορντ και τον στρατό του.

Λόγω της μεγάλης απόστασης από το Έλυ oι Νορμανδοί έπρεπε να κατασκευάσουν ξύλινες σχεδίες προκειμένου να πραγματοποιήσουν μια πλήρη επίθεση κατά του οικισμού. Όταν οι γέφυρες ήταν έτοιμες για την επίθεση αυτές πυρολύθηκαν από τον Χέργουορντ. Ορισμένοι μοναχοί του Έλυ, οι οποίοι δεν βρίσκονταν σε πλήρη συμφωνία με τον Χέργουορντ, ξεκίνησαν να καταδίδουν πληροφορίες στον Γουλιέλμο. Ο ίδιος εν τέλει επέβαλε βαριά ποινή στους μοναχούς και τον ηγούμενο του Έλυ, παρά την συνεργασία τους, ενώ ο Χεργουορντ κατάφερε να δραπετεύσει.

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Norman Conquest of England στο Wikimedia Commons