Ο διαμοιρασμός της Φραγκικής Αυτοκρατορίας, η Μέση Φραγκία του Λοθάριου Α΄ (Λοθαριγγία, Βουργουνδία, και Ιταλία) με πράσινο.
Η Μέση Φραγκία (γαλλικά: Francia media) ήταν ένα εφήμερο (843-855) φραγκικό βασίλειο.
Δημιουργήθηκε το 843 με τη Συνθήκη του Βερντέν, μετά από έναν εμφύλιο πόλεμο που διεξήχθη με ενδιάμεσους περιόδους ειρήνης, και δόθηκε στον Λοθάριο Α΄, μεγαλύτερο γιο και διάδοχο του Λουδοβίκου του Ευσεβή.
Ο Λοθάριος πήρε την Μέση Φραγκία και λόγω που ήταν ο πρεσβύτερος, έλαβε επίσης και τον Αυτοκρατορικό τίτλο. Το βασίλειό του περιείχε της αυτοκρατορικές πόλεις του Άαχεν, την έδρα του Καρλομάγνου, και την Ρώμη.
Η Μέση Φραγκία βρισκόταν μεταξύ των βασιλείων των Ανατολικής και Δυτικής Φραγκίας, και περιελάμβανε τα εδάφη μεταξύ των ποταμών Ρήνου και Σχέλδε την ακτή της Φρισίας στην Βόρεια Θάλασσα, το πρώην Βασίλειο της Βουργουνδίας (εκτός από ένα μέρος στα δυτικά αργότερα γνωστό ως Bourgogne, δηλαδή το Δουκάτο της Βουργουνδίας, την Προβηγκία, καθώς και μέρη της Ιταλίας.
Διαμοιρασμός του 855
Το 855 ο Λοθάριος στο νεκροκρέβατό του στο αβαείο του Προυμ, χώρισε το βασίλειό του μεταξύ των τριών γιών του με τη Συνθήκη του Προυμ. Τα εδάφη στην Βόρεια Ιταλία που εκτινόταν μέχρι την Ρώμη και το Σπολέτο, δόθηκαν στον μεγαλύτερο γιο του, Λουδοβίκο Β΄, ο οποίος είχε στεφθεί συν-αυτοκράτορας το 850 και αυτοκράτορας το 855. Αυτά τα εδάφη έγιναν το Βασίλειο της Ιταλίας. Τα περισσότερα εδάφη βόρεια των Άλπεων, μεταξύ των οποίων οι Κάτω Χώρες, η δυτική Ρηνανία, τα εδάφη που σήμερα βρίσκονται μεταξύ των συνόρων Γαλλίας και Γερμανίας, και αυτό που σήμερα είναι η δυτική Ελβετία, πέρασαν στον δεύτερο γιο του Λοθάριο Β΄ και ονομάστηκαν Λοθαριγγία, από το όνομα του ηγεμόνα τους. Στον τρίτο γιο του Κάρολο δόθηκε η Άνω και Κάτω Βουργουνδία, και η Προβηγκία, οι οποίες θα γινόταν το Βασίλειο της Αρλ.
Μετά το διαμοιρασμό του 855 ο όρος Μέση Φραγκία υφίστατο μόνο ως γεωγραφικός όρος.
Κατοπινοί διαμοιρασμοί
Μετά τον πρόωρο θάνατο το 863 του Καρόλου ο οποίος δεν άφησε διαδόχους, οι αδελφοί του Λουδοβίκος Β΄ και Λοθάριος Β΄ διαμοίρασαν το βασίλειό του. Ο Λοθάριος πήρε τη δυτική Κάτω Βουργουνδία, η οποία ενσωματώθηκε στην Λοθαριγγία, και ο Λουδοβίκος πήρε το Βασίλειο της Προβηγκίας (Κάτω Βουργουνδία).
Όταν πέθανε ο Λοθάριος Β΄ το 869 και ο μοναδικός του γιος Ούγος που είχε αποκτήσει από την ερωμένη του Waldrada κηρύχτηκε νόθος, διάδοχός του απόμεινε ο αδελφός του Λουδοβίκος. Αν ο Λουδοβίκος είχε κληρονομήσει την Λοθαριγγία, η Μέση Φραγκία θα είχε επανενωθεί. Όμως εκείνη την περίοδο ο Λουδοβίκος εκστράτευε εναντίον του Εμιράτου του Μπάρι, και η Λοθαριγγία διαμοιράστηκε μεταξύ των θείων του, Καρόλου του Φαρακλού και Λουδοβίκου του Γερμανικού με τη Συνθήκη του Μέρσεν (870). Ο Δεύτερος πήρε την Άνω Βουργουνδία, ενώ το υπόλοιπο (Δυτική Φραγκία) πήγε στον Κάρολο.
Το 875 πέθανε το τελευταίο από τα παιδιά του Λοθάριου Α΄, ο Λουδοβίκος Β΄, χωρίς παιδιά, και όρισε διάδοχό του στην Ιταλία τον ξάδελφο του, Καρλομάνο, μεγαλύτερο γιο του Λουδοβίκου του Γερμανικού. Όμως, ο Πάπας Ιωάννης Η΄ έχοντας να κάνει με τη διαρκή απειλή του Εμιράτου της Σικελίας, πήρε το μέρος του Καρόλου του Φαλακρού[1]. Μετά από πολύ συνήχηση και διαμάχες, ο Κάρολος ο Φαλακρός πήρε το βασίλειο του Λουδοβίκου στην Ιταλία. Ο Καρλομάγνος στέφθηκε Βασιλιάς της Βαυαρίας το 876, και εισέβαλε στην Ιταλία το 877 για να διεκδικήσει το Βασίλειο της Ιταλίας, αλλά με το θάνατό του το 880 χωρίς νόμιμους κληρονόμους, το βασίλειό του πέρασε στον μικρότερο αδελφό του, Κάρολο τον Παχύ. Ο Κάρολος στέφθηκε Αυτοκράτορας από τον Πάπα Ιωάννη Η΄ το 884, αλλά η ενωμένη αυτοκρατορία κράτησε μόνο μέχρι το θάνατο του Καρόλου το 888, όταν και διασπάστηκε πάλι.
