Λουίζα της Ορλεάνης, βασίλισσα του Βελγίου

Λουίζα
Βασίλισσα του Βελγίου
Η Λουίζα της Ορλεάνης, Βασίλισσα του Βελγίου, σε πορτραίτο του Φραντς Ξάβερ Βίντερχαλτερ (1841).
Βασιλική σύζυγος των Βέλγων
Περίοδος9 Αυγούστου 1832 – 11 Οκτωβρίου 1850
ΔιάδοχοςΜαρία Ερριέττα της Αυστρίας
Γέννηση3 Απριλίου 1812
Παλέρμο, Σικελία
Θάνατος11 Οκτωβρίου 1850 (38 ετών)
Οστένδη, Βέλγιο
Τόπος ταφήςΕκκλησία της Παναγίας του Λάκεν
ΣύζυγοςΛεοπόλδος Α΄ του Βελγίου
ΕπίγονοιΛουδοβίκος Φίλιππος
Λεοπόλδος Β΄
Φίλιππος
Καρλόττα
Πλήρες όνομα
   Λουίζα Μαρία Θηρεσία Καρλόττα Ισαβέλλα
Γαλλικά:Louise-Marie Thérèse Charlotte Isabelle
ΟίκοςΟρλεάνης
(από την γέννηση)
Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
(από τον γάμο)
ΠατέραςΛουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας
ΜητέραΜαρία Αμαλία της Νάπολης και της Σικελίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολικισμός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π  σ  ε )

Η Λουίζα της Ορλεάνης (γαλλ. Louise d'Orléans, 3 Απριλίου 1812 - 11 Οκτωβρίου 1850) ήταν η πρώτη βασίλισσα του Βελγίου και η δεύτερη σύζυγος του Λεοπόλδου Α΄ του Βελγίου. Έμεινε γνωστή ως Λουίζα Μαρία.

Βιογραφία

Η Λουίζα Μαρία Θηρεσία Καρλόττα Ισαβέλλα γεννήθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας στις 3 Απριλίου 1812 και ήταν το δεύτερο παιδί και η πρώτη κόρη του Λουδοβίκου Φίλιππου της Γαλλίας και της Μαρίας Αμαλίας των Βουρβόνων-Ισπανίας, κόρης του Φερδινάνδου Α΄ των Δύο Σικελιών.

Ως παιδί, είχε μία θρησκευτική και αστική εκπαίδευση, χάρη στον ρόλο που διαδραμάτιζε η μητέρα της και η θεία της, Αδελαΐδα της Ορλεάνης, στην οποία ήταν πολύ κοντά. Ως μέλος του Οίκου των Βουρβόνων, είχε το δικαίωμα να κατέχει τον τίτλο της πριγκίπισσας του Βασιλικού Αίματος.

Στις 9 Αυγούστου 1832, η εικοσάχρονη Λουίζα παντρεύτηκε τον Λεοπόλδο Α΄ του Βελγίου, ο οποίος ήταν είκοσι δύο χρόνια μεγαλύτερός της. Ο Λεοπόλδος Α΄ ήταν χήρος από τη σύζυγό του, Καρλόττα της Ουαλίας, μετά το τέλος της κατά τη διάρκεια της γέννας του θνησιγενούς γιου τους το 1817. Επειδή ο Λεοπόλδος ήταν Προτεστάντης, ο γάμος του είχε δύο τελετές, μία Καθολική και μια Καλβινιστική.

Η Λουίζα ήταν μία αφοσιωμένη σύζυγος και αγαπητή ως μητέρα· ήταν πολύ ντροπαλή από τη φύση και εμφανιζόταν τακτικά στο κοινό, όταν ο σύζυγός της την ανάγκαζε. Σύντομα αποδείχθηκε πολύ δημοφιλής στη βελγική Αυλή με την περίφημη γενναιοδωρία και την ομορφιά της.

Η βασίλισσα Λουίζα απεβίωσε από φυματίωση στο πρώην Βασιλικό Ανάκτορο της Οστάνδης στις 11 Οκτωβρίου 1850 σε ηλικία 38 ετών.[1] Η σορός της μεταφέρθηκε στο Λάκεν και ένα μνημείο ανεγέρθηκε στο Οστάνδη. Έχει ταφεί δίπλα στον σύζυγό της στη Βασιλική Κρύπτη της Εκκλησίας της Παναγίας του Λάκεν.

Οικογένεια

Η Λουίζα παντρεύτηκε το 1832 το Λεοπόλδο Α΄ του Βελγίου και μαζί απέκτησαν τέσσερα παιδιά:

Τίτλοι και οικόσημα

  • 3 Απριλίου 1812 – 9 Αυγούστου 1830: Η Γαληνοτάτη Υψηλότητα Κυρία της Ορλεάνης
  • 9 Αυγούστου 1830 – 9 Αυγούστου 1832: Η Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουίζα της Ορλεάνης
  • 9 Αυγούστου 1832 – 11 Οκτωβρίου 1850: Η Μεγαλειότητα Της Η Βασίλισσα των Βέλγων

Διακρίσεις

Έμβλημα του βασιλιά Λεοπόλδου
και της βασίλισσας Λουίζας
Μονόγραμμα της βασίλισσας Λουίζας
του Βελγίου

Παραπομπές

  1. King Leopold I, Monarchie.be, Retrieved 2 April 2016

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

  • (Γαλλικά) Mia Kerckvoorde (2002). Louise d’Orléans, reine oubliée, 1812-1850. Paris: Duculot. (ISBN 2-8011-0949-5).
  • (Γαλλικά) Madeleine Lassère (2006). Louise, reine des Belges. 1812-1850. Paris: Perrin. (ISBN 2-262-02366-2).
Λουίζα της Ορλεάνης, βασίλισσα του Βελγίου
Νεότερος κλάδος του Οίκου των Βουρβόνων
Γέννηση: 3 Απριλίου 1812 Θάνατος: 11 Οκτωβρίου 1850
Βασιλικός Οίκος του Βελγίου
Νέος τίτλος Βασιλική σύζυγος των Βέλγων
1832–1850
Διάδοχος
Μαρία Ερριέττα της Αυστρίας