Οι Ρωμαίοι ονόμαζαν τον ποταμό Όλτις και στα οξιτανικά ονομάζεται Ολτ.
Γενική περιγραφή
O Λοτ πηγάζει από την οροσειρά Σεβέν, στα νότια της Μασίφ Σαντράλ. Ακολουθώντας δυτική κατεύθυνση διαρρέει την πόλη Μαντ και διασχίζει την περιοχή Κως μέσα από βαθιά φαράγγια. Στη συνέχεια ρέει στις παρυφές του οροπεδίου Ωμπράκ, διασχίζει τις πόλεις Εσπαλιόν και Αντραίγκ, εισέρχεται στην περιοχή του Κερσί, σχηματίζει διάφορους μαιάνδρους και περνάει από την πρωτεύουσα του νομού Λοτ, την Καόρ. Συμβάλλει στον Γκαρόν στην πεδιάδα της Βιλνέβ κοντά στην κοινότητα Αιγκιγιόν, έχοντας καλύψει συνολική απόσταση ρου 485 χιλιομέτρων διερχόμενος από πέντε νομούς, με συνολική λεκάνη απορροής 11.254 τετραγωνικά χιλιόμετρα.
Κύριοι παραπόταμοι είναι οι ποταμοί Τρουϊγιέρ και Σελέ.
Το υδρολογικό του καθεστώς επηρεάζεται από τις βροχοπτώσεις και παρουσιάζει δύο μέγιστα, το πρώτο τον Απρίλιο και το δεύτερο τον Δεκέμβριο. Η μέση παροχή του είναι 180 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο και η μέγιστη 4.000 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο.[2]
Οι νότιες όχθες του εξακολουθούν να φέρουν ίχνη των έργων που είχαν γίνει στο παρελθόν για να καταστεί δυνατή η γεωργική ανάπτυξη: κλιμακωτές πεζούλες που υποστηρίζονται από πέτρινα τοιχία που προορίζονταν για την καλλιέργεια αμπέλων και οπωροφόρων δέντρων (οπωρώνες). Οι χώροι αυτοί εγκαταλείφθηκαν και σήμερα είναι ακαλλιέργητοι, καλυμμένοι σε μεγάλο μέρος από δάσος. Η περιοχή της γεωργικής ανάπτυξης σήμερα είναι η κοιλάδα του ποταμού: μικρά κτήματα για καλλιέργεια κηπευτικών, θερμοκήπια και καλλιέργεια φρούτων.
Ο ποταμός είναι επιρρεπής σε πλημμύρες τον χειμώνα και την άνοιξη και έχει πολλά φράγματα και υδατοφράκτες στην ανώτερη λεκάνη απορροής του, τα οποία παράγουν υδροηλεκτρική ενέργεια στρατηγικής σημασίας για το γαλλικό εθνικό δίκτυο.
Από τον Μεσαίωνα, ο ποταμός ήταν μια πολύ σημαντική πλωτή οδός σε διαδρομή 297 χιλιομέτρων. Τα ποταμόπλοια κατέβαιναν τον Λοτ μεταφέροντας άνθρακα, κρασί και άλλα προϊόντα προς τις μεγάλες πόλεις της πεδιάδας της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Μια δεύτερη φάση διεύρυνσης κρίθηκε απαραίτητη όταν τα ανθρακωρυχεία του Αβερόν άρχισαν να παράγουν άνθρακα για να τροφοδοτήσουν τη βιομηχανική επανάσταση, από το 1840. Σε περίπου 270 χιλιόμετρα κατασκευάστηκαν 75 φράχτες και υδατοφράκτες. Οι φορτηγίδες συνέχισαν να διαπερνούν το ποτάμι και μετά την έλευση του σιδηροδρόμου από το Μοντωμπάν στο Καπντενάκ το 1858. Κανάλια χτίστηκαν για να παρακάμψουν τους μαιάνδρους του ποταμού στις Λυζέκ, Καπντενάκ και άλλες κοινότητες. Η ναυσιπλοΐα μειώθηκε όταν άνοιξε η σιδηροδρομική γραμμή κατά μήκος της κοιλάδας, από το 1869 και εγκαταλείφθηκε εντελώς το 1926.
Από τη δεκαετία 1970 και σταδιακά με έργα να συνεχίζονται, χάρη σε μια πολιτική αναδιαμόρφωση, ο ποταμός Λοτ είναι πλωτός και πάλι σε μεγάλα τμήματά του για σκάφη αναψυχής.[3]